Fuckt up í hausnum.

Ég ákvað að gera þessa sögu aftur því að í fyrri sögunni var stafsetninginn hræðileg.
Ég ætla að reyna að bæta stafsetninguna .

Ég er veikur, veikur í hausnum, veikur í sálinni. Ég sit hérna í herbergi kærustu minnar, ég hef stungið hana til bana. Hún liggur hérna hliðin á mér í blóði sínu.
Ég græt ekki, ég skil ekki tilganginn í því að gráta.
Áður en ég stakk kærustu mína sagði hún að ég væri fuckt up í hausnum,
Ég öskraði á hana, HALTU KJAFTI SKÁEIGÐA MELLA og síðan lét ég vaða, ég drap hana.

Núna sit ég hérna í blóðuga herberginu.
Það hefur einhver hringt í lögregluna því nú æðir hún inn í herbergið.

Ég flippaði í dag. Ég barði mömmu mína, skaut einhvern mann í fótinn með haglabyssu og drap svo kærustu mína.
En mér er skít sama. Kannski er það rétt hjá kærustunni, kannski er ég fuckt up í hausnum.

En löggan rífur mig upp og dregur mig úr herberginu.
Kastar mér í lögreglu bílinn og keyrir með mig langt langt í burtu.

Ég sit nú fyrir framan menn sem eru í fjólubláum kjólum eða einhverju ljótu.
Þeir seiga eitthvað við mig og innan skamms er ég kominn inn í hvítt herbergi og menn í hvítum sloppum koma og sprauta í mig eitthvað sem mér líður vel af.

Ég er búinn að vera hérna í herberginu í 4 ár, og ég er orðinn leiður á þessu. Ég stend upp á stól. Er búinn að binda kaðal um rör sem er fyrir ofan mig. Ég sit kaðalinn um hálsinn á mér. Í fyrsta skipti í 4 ár græt ég.
Ég hoppa af stólnum og finnst eins og hausinn á mér væri að springa. Síðan loka ég augunum og sofnar.