Í dag fórum við í heimsókn á elliheimilið með skólanum. Þetta er hluti af einhverju fúlu verkefni um eftirstríðsárin, við eigum að tala við “fólkið sem var þar, sem lifði gegnum kreppuna!” þetta er það sem kennarinn sagði. Ég meina það, hverjum þykir svosem gaman að tala við eitthvað hálfdautt lið sem veit ekkert um neitt nútímalegt, lifir í fortíðinni. Ég talaði við einhvern gaur sem vildi halda því fram að það væri árið tvöþúsundogfjögur, ég bara: “nei, það er, skilurðu, tvöþúsundsjötíuogsjö” og hann bara röflaði eitthvað um að það gæti ekki verið því að hann væri fæddur árið nítjánhundruðáttatíuogfjögur og hann væri sko tvítugur í dag. Klikkað lið. Man varla eftir stríðinu eða neitt. Hann hélt að ég væri að segja brandara þegar ég fór að spyrja hann um hrun Bandaríkjanna. “Bandaríkin eru voldugasta ríki heims.” Ég bara: “kannske voru þau það árið nítjánhundruðogeitthvað, en þau eru ekki einusinni til lengur.” Svo fór hann eitthvað að röfla um twin towers og eitthvað og ég hélt hann ætlaði að fara að segja eitthvað gáfulegt, en þá byrjaði hann bara að spyrja “Eru þeir búnir að ná hryðjuverkamönnunum?” Svo ætlaði gaurinn að fá sjokk þegar ég sagði honum að Bandaríkjunum fyrrverandi hefði verið splittað upp fyrir sextíuogeitthvað árum. Byrjaði að rífast um að það væri lygi og að það gæti ekki verið. Ég hélt hann ætlaði að ráðast á mig. Svo róaðist hann og bað mig að segja sér hvað hefði gerst. Ég las bara alla bókina fyrir hann. Frá twin towers árásinni fram að hruninu. Sagði honum frá hlutum sem hann hefur örugglega bara gleymt eða eitthvað, það missti enginn af því þegar Frökkum var slátrað í beinni útsendingu, eða þegar Holland sökk. Eða þegar Sviss fór á hausinn. Þetta eru ekkert lítil atriði. Þú hlýtur að taka eftir því að landakortin breytast, að allt í einu eru þrjátíuogsex lítil lönd þar sem var áður eitt stórt, eða þegar eitt land hverfur alveg, eða þegar eyðimerkur verða að skógum eða Danmörk er rýmd. Fólk ætti að verða vart við það ef að Ísland minnkar aðeins … um svona HELMING! Ég las yfir honum pólitískar ástæður þess að Afríka var sameinuð, og lýsti fyrir honum hryllingnum sem hefði átt sér stað ef við hefðum tapað stríðunum í kringum fjörutíu. Ég útskýrði muninn á vesturtungu og austurtungu og sagði honum frá framförum á sviði tölvutækni og erfðatækni. Almenn þekking, sem hann hafði ekki hugmynd um! Ég held hann hafi blokkerað þetta allt úr minningunni. Djöfulli var þetta lið annars vitlaust ef maður pælir í því. Þú veist, allir að vinna og safna peningum og sjitti og geðveiki. Kapítalisminn er næs kenning og allt en hann bara virkar ekki í alvörunni. Fólk fattar það ekki. Það eru geðveikt margir í skólanum sem eru bara eitthvað “Kapítalisminn virkar alveg, það bara hefur aldrei neinn gert þetta rétt!” Í alvöru, eru menn klikk? Kapítalisminn drap fleiri en neo-kommúnisminn og lúkkisminn til samans, og það þýðir ekkert að halda því fram að það hafi verið af því að fólk “gerði þetta ekki rétt.” Þetta virkar ágætlega svona. Það eru kannske örlitlir gallar í kerfinu, fólk nær kannske ekki jafn háum aldri og áður, en hver vill það líka? Og kannske er fólk sérhæfðara, en það þýðir líka meiri afköst. Gamli kallinn varð hræddur þegar ég fór að segja að ég gæti ekki talað hátt eða dansað eða málað eða séð græna liti, en til hvers ætti ég að þurfa þess. Við höfum ennþá frjálsan vilja, annað en fyrirstríðsfólkið. Við höfum kannske ekki mikið af “skáldsögum” eða “ljóðum” en við getum þó treyst á okkar sögubækur og okkar fréttir, annað en ellismellurinn og hans kynslóð. Við vitum að stjórnin okkar lýgur ekki. Hvaða ástæðu hafa þau svosem til að ljúga?