Það er nótt er ég ligg hérna í skotgröfum mínum inn í litlum bæ sem kallast frelsið.
Ég var settur á næturvaktina og látinn fylgjast með könunum ef þeir skildu gera sneaky attack eins og það kallast.Með því að vera á vakt þá ber ég ábyrgð á félögum mínum sem eru með mér í deild. Ég er hermaður í deild sem kallast Kübel.
Er stend upp til þess að teygja úr mér sé ég skugga í einum glugganum og mér bregður svo að ég teygi mig í byssuna og kalla á hann í þeirri von um það að þetta sé einn úr minu liði. Er ég kalla þá er skotið í áttina til min en hann hittir ekki og skemmir kaffibollann minn. Ég leggst niður og geri mér grein fyrir því að þetta hafi verið sniper að skjóta og hann hefði getað hitt mig en eitthvað hefur farið úrskeiðis hjá honum. Ég hringi viðvörunar bjöllunni til þess að vekja upp strákana og þeir koma allir hlaupandi út með hlaðna byssur og tilbúnir til þess að lenda i átökum. Er þeir koma út þá tekur sniperinn 4 menn út og hinir henda sér á jörðina til þess að verða ekki skotnir á hlaupum. Eftir svona klukkutíma átök þá þagnar allt saman og við liggjum bara rólegir í skotgröfunum og bíðum og vona að þetta sé búið.
Við liggjum þarna i svona klukkutíma og ekkert gerist við ákvöðum að gera aðhlaup að þeim og er við stöndum upp og hlaupum af stað þá sjáum við að það er ekkert þarna þannig að við skoðum okkur um og þá sjáum við að þeir hafi flúið til baka og hætt við þessa skyndir áras þar sem við tókum út um 50 af þeirra mönnum.
Er við teljum okkar stöðu þá lítur allt út fyrir það að þeir hafa tekið um 80 af mínum vinum og það þýðir að við séum bara 20 eftir í þessari skítaholu.
Við panicum og verðum hræddir er við sjáum það að þeir hafa tekið foringjann okkar út og voru búnir að eyðileggja talstöðvarnar okkar þegar þeir hendu handsprengju til okkar.
Hvað eigum við að gera hugsum við alveg logandi hræddir.
Ég tek þá ákvörðun að taka við stjórninni og sjá til þess að þessir menn sem eftir eru komist heim til sín heilir á hufi þannig að við byrjum að ræna dauðu hermeninna frá báðum áttum og taka allt sem við sjáum í búðum þarna. Ég fer inn í litla búð sem hafði verið sprengt upp og þetta virðist sem þetta hafi verið byggingaverslun þannig að mér dettur magt gott í hug. Ég fer að leita af nöglum og bensíni og einhverji massa vopnum til þess að nota.
Ég bý til ammo úr nöglunum þar sem við vorum að verða ammo lausir og sprengjur úr bensíninu. Er við sitjum hér í skotgröfunum með allt tilbúið þá finn ég það að mennirnir minir séu eitthvað hræddir og vilja bara flýja en ég neita því og segi þeim að ég muni taka þá af lífi sem munum reyna að flýja.
Er kaninn kemur til baka til þess að gera aðra skyndiáras og þeir koma þrisvar sinnum sterkari heldur en hann var í fyrri árasinni. Við byrjum á því að verja okkur með nöglunum og bensín sprengjunum og er þeir átta sig á því að við séum ammolausir koma þeir hlaupandi og vonast til þess að við hlaupum í burtu en við tökum á móti þeim með runverulegum skotum og tökum meiri en helminginn þeirra niður og þar sem þeir eru hlaupandi til okkar verðum við ammolausir og búnir með allt þannig að við stöndum upp til þess að gefast upp skjóta þeir á okkur. Þeir drepa alla í minni deild og taka yfir svæðinu.
En viti menn þar sem þeir drápu alla á svæðinu og eru þið ábyggilega að velta því fyrir ykkur afhverju eg er að segja ykkur þessa sögu.
Þegar þeir komu hlaupandu þá fór ég bakvið tjöldin til þess að ná í meira ammo og þá sá ég að við værum orðnir ammolausir þannig að ég hljóp ein og fætur toguðu í burtu og skildi menn mina eftir til þess að deyja. En ef þeir hefðu gert það sem og ég þá væru enn á lífi.