Yo, þetta er skítug saga úr skítugum undirheimum, samin af fáráðlingi og deilt af elskulegum dúd með áhugaverðu leyfi fyrrnefnds fáráðlings.


—–



Kvöldið var nokkurnveginn komið og kallaði á mig, teygði skítuga anga sína að annars velmeðförnum huga mínum og stýrði mér enn einu sinni af hinni vel mótuðu en fámennu braut skýrrar hugarstarfsemi. Eitthvað var það, en skyndilega fylltist ég óskiljanlegri þörf til að setjast inní bíl og bruna í Ríkið.
Með nóg af áfengi til að fylla borgarstjórnina brunaði ég loks sem leið lá til vinar míns, sem var ágætlega þekktur fyrir að taka flestum opnum örmum sem einhvernveginn vildu fokka sér upp með honum. Sjálfur var ég ekki óvanur að standa í þeim sporum.

Við töluðum fyrst, um hitt og þetta, eitthvað lítið, ómerkilegt augnablik sem væri eflaust einstakt í huga ljóðrænnar stereótýpu. Augnablikin liðu eitt af öðru, hvert öðru óáhugaverðara og týpískara, á meðan fyrsti bjórinn var sötraður. Svo kláraðist sá annar, og skyndilega vorum við orðnir fjórir, bjórarnir þrír, jónurnar tvær og ein stelpa var mætt á svæðið.
Kvöldið leið og fleiri mættu, drykkjan varð harðari, músíkin einstakari, tónarnir margbreytilegri, lögin hressari og tónlistin áhugaverðari, sem og samræðurnar.

"GAUR, naflinn minn er orðinn fucked up stór!"
„Gerist það nokkurntímann gerst?“
„Já síðan áðan og…má ég fá sop?“

Svona leið tíminn, einsog hann væri stundum afturábak og hraðspólaði svo til tólf. Fyrir tólf hafði samt margt merkilegt gerst, svo núna förum við kannski bara afturábak.

Um tíuleytið hafði einhver gefið mér sveppi og vini mínum amfetamín. Þetta voru samt ekki margir sveppir og reyndar fullt af einstökum duftkornum af amfetamíni, en það er allt svo mikið í einingum að þetta var líklega ekki nema meðaleitthvað. Eftir þetta leið tíminn á ská og systir vinkonu minnar varð heit, og ég lenti í slagsmálum við sófann, og þetta var allt mjög merkilegt, áhugavert og allavega gaman í mómentinu.
En samt, það flippaðasta var líklega stelpan sem henti sér niður stigann og missti fóstrið sitt.

Fósturmissirinn stóð nú samt ekki yfir nema í augnablik, stelpan fór á klósettið og allir fóru að snorta eitthvað aftur, eða eitthvað álíka. Ég fór bara á youtube og sá grágulan hversdagsleikann hverfa í dásamleika líðandi augnabliks, þartil einhver heimtaði lag og kippti mér með látum úr litríkum veruleika samanskríðandi hreyfimyndar, svo ég setti á lag, og það var ekkert alslæmt, og svo mundi ég eftir stelpunni og hálftíma síðar rak ég fósturmississtelpuna af klósettinu til að geta riðið þar inni.

Svo var klukkan náttúrulega orðin tólf, einsog áðan, og margt merkilegt var búið að gerast. Þá fór fólk að fara, og klukkutíma síðar var ég mættur með vini mínum í miðbæ Reykjavíkur, lítt sveppaður, freðinn og fullur, snortandi amfetamín. Sem er samt ljótt nafn, svo ég sagði sjálfum mér að ég væri að snorta einhyrninga, og var helsáttur með það.
Eftir að ég bauð vini mínum einhyrninga í nös réð hann ekki við sig af hlátri í smástund, en fékk sér, og hoppaði um af kæti eða eitthvað. Svo löbbuðum við eitthvað og hittum einhvern og skemmtum okkur, einsog sönnu fólki sæmir, þartil skyndilega að við fórum afturábak aftur.

Klukkan hálftvö vorum við komnir eitthvað, og það var skemmtistaður, og þar hittum við fólk sem við könnuðumst við, og þó mig minnti að það væri úr draumi þá var ég ekki viss um heilbrigði minningarinnar og fékk mér skot á barnum með þeim. Við fórum hingað og þangað um staðinn, ég tók ekkert sérstaklega eftir því, ég hitti einn hér og annan þar, þartil alltíeinu að ég stóð í húsasundi yfir blóðugu líki fyrrverandi kærustu minnar.

Mér brá í smástund, þartil ég mundi að hún hafði verið myrt í kvöldfréttum dagsins og ég hafði aðeins stolið henni úr líkhúsinu í fylleríslátum, sem svo vildi til að var hægra megin við mig. Fremur en að játa á mig innbrot leit ég á klukkuna og sá að bærinn var víst lokaður, því tíminn hafði liðið, svo ég hringdi í vin minn sem var nýsestur inní Taxa og bað hann um að ná í mig í leiðinni.

Þegar heim til hans var komið var andlega örvunarefnaþreytan farin að segja til sín, svo við settum fallegt og rólegt en framsækið og karlmannlegt lag á blast og reyktum jónu. Eftir það fjaraði smám saman undan kvöldinu, þartil ég vaknaði daginn eftir innan rimla skýrrar hugsunar, og andvarpaði.
Svo setti ég á Djammviskubit með 7berg og Fel og fékk mér þynnkujónuna. Það átti einhvernveginn við.