Vinkonu minni hefur langað til að vera rithöfundur frá því að hún var 6 ára og hún var að klára að skrifa fyrstu alvöru bókina sína. Hún er samt með svo miklar efasemdir um að gefa hana út því hún er ekki viss um hvað fólki eigi eftir að finnast um hana. Ég og fleiri vinkonur okkar erum búnar að lesa hana og finnst hún mjög góð, en hún trúir okkur ekki og seigir að við séum bara að seigja það vegna þess að við séum vinkonur hennar. Þess vegna ættla ég að setja fyrstu 3.kaflana hérna inná til þess að fá að vita hvað ykkur finnst um hana. Þetta er unglingabók en hún er ekki eins og hún lítur út fyrir að vera , þetta eru fyrstu 3 kaflarnir. Endilega lesið og kommentið. Takk :)


1.Kafli

Ég , Elísa , Alex og Tómas stóðum fyrir framan skólann. Við heyrðum að jólaballið var nú þegar byrjað. ‘‘Seinsta Árshátíðarballið okkar,‘‘ sagði Tómas og leit á okkur. ‘‘Ég man þegar við vorum í 5.bekk og öfunduðum alltaf 10. bekkingana að vera elstir,‘‘ sagði Elísa og tók um handlegginn á mér. Við gengum inn í skólann. Það voru örugglega allir mættir nema við. Við Elísa vorum ekki vanar að mæta snemma. Ég sá marga líta á okkur þegar við gengum inn í skólann. Ég og Elísa hurfum inn í stelpnahópinn en strákarnir hurfu inn í strákahópinn. Vínkonur okkar gátu ekki talað um neitt annað en 10.bekkjarferðina sem átti að vera í enda næsta mánuðar. Ég sagði varla neitt enda föst í mínum eigin heimi. ‘‘Svona Tanja skemmtu þér,‘‘ þetta er seinasta árshátíðarballið okkar í grunnskóla,‘‘. Tilhugsunin um að fara úr grunnskóla og byrja í frammhaldsskóla hryllti mig og gladdi mig í senn. Ég vildi ekki fullorðnast og þurfa að bera ábyrgð á öllu. Elísa tók í handlegginn á mér og dró mig út á dansgólfið. Hún brosti til mín með þessum fullkomnu tönnum sínum. Elísa hefur verið besta vinkona mín frá því að ég man eftir mér. Foreldrar okkar voru líka og eru enþá bestu vinir í dag. Alex og Elísa eru systkini en eru samt ekki tvíburar. Alex fæddist 13.janúar en svo varð mamma þeirra , Ólöf ólétt aftur og eignaðist Elísu í nóvember. Svo er Tómas besti vinur Alexar en þau Elísa hafa alltaf verið hrifin af hvort öðru. Þau bara fatta það ekki sjálf. ‘‘Svo hverjir haldiði að vinni kórónurnar í kvöld?,‘‘ sagði Berglind og leit í áttina þar sem kórónurnar voru á standi sem var á sviðinu. ‘‘Það er augljóst,‘‘ sagði Helena og leit á Berglindi. –‘‘Auðvitað Alex sögðu stelpurnar,‘‘. ‘‘Tómas gæti líka unnið kórónuna,‘‘ sagði Elísa og ranghvolfdi augunum enda orðin leið á áhuga stelpna á bróðir sínum. ‘‘ Tómas er sætur og með draumalíkama en Alex er flottari,‘‘ sögðu stelpurnar dreymnar. ‘‘ Afsakið þetta er bróðir minn,‘‘ sagði Elísa og ranghvolfdi augunum. Elísa og Alex voru ekkert smá lík. Elísa var lágvaxin , 1.55 cm á hæð en Alex var hávaxin , 1.89 cm. Þau voru bæði með brún augu og með lík áhugamál. Elísa var með svart hár en Alex með brúnt hár og andlitsmótunin var eigilega eins. Þau voru bæði tönuð algjörir trukkar í fótbolta. Mesti munurinn var að Elísa var 1.55 cm á hæð en Alex var 1.89. Alex var draumaprins allra stelpna í útliti. Hann var tanaður , massaður , með dáleiðandi augu og óeðlilega fullkomin í andlitinu , Elísa var draumadís allra stráka. Hún var falleg , með stór brjóst , í góðu formi og með frábæran persónuleika. Hún var bara frekar lágvaxin. ‘‘Og ég held að Tanja fái kórónuna,‘‘ sagði Elísa og gaf mér olnbogaskot. ‘‘Nei,‘‘ sagði ég og fór að hlægja af Elísu. ‘‘ Tanja þú vannst í fyrra svo ég efast um að þú vinnir ekki,‘‘. ‘‘ Elísa þú getur unnið líka,‘‘. ‘‘Já á ég þá að fara að vanga við bróðir minn?,‘‘. ‘‘Ég held að fólk sé ekki það vangefið,‘‘ Ég fór að hlægja af tilhugsuninni. ‘‘Bíddu sagðiru ekki að Tómas gæti líka unnið ?‚‘‘ Hún gaf mér olnbogaskot og ég leit upp á sviðið. Við dönsuðum við tónlistina þangað til við heyrðum Guðrúnu skólastjóra koma upp á svið. ‘‘ Jæja þá er komið að því að kynna hverjir vinna kórónunar,‘‘ heyrðum við Guðrúnu seigja uppi á sviði með sína skræku röddu og ljósa barbie hárið. Allir þögnuðu og allra augu beindust að Guðrúnu. - Kongurinn er.. það kom trumbusláttur. – Alexander Máni Sævarsson. Það klöppuðu allir og Alex gekk upp á sviðið þriðja árið í röð. Auðvitað vann Alex hugsaði ég og ranghvolfdi augunum. Smápíkurnar alveg að deyja til að geta unnið kórónuna til að geta vangað við Alex. – Þá er komið að því að kynna drottninguna. Drottningin er.. það kom trumbusláttur.
- Tanja Lind Bjarkadóttir. Ég frosnaði. Ó, nei ég hafði engan áhuga á að ganga upp á sviðið. ‘‘Svona Tanja farðu upp,‘‘ sagði Elísa og ýtti mér af stað. Ég gaf henni eitrað augnaráð og gekk upp tröppurnar að sviðinu. Alex leit á mig og ég gekk að Guðrúnu sem setti silfurlitaða kórónun á mig. Eins og þú ekki veist þá vorum við Alex saman allan 9 bekk en hættum saman í byrjun 10.bekkjar. Ég hef ekki hugmynd um afhverju við hættum saman en kannski fann hann sér einhverja betri , allavega gaf hann mér aldrei ástæðu afhverju við höfðum hætt saman. Ég er samt enþá jafn hrifin af honum og það eru fjórir mánuðir búnir að líða. ‘‘Til hamingju,‘‘ sagði hún og kyssti okkur Alex á kinnarnar. Allir klöppuðu meðan við Alex þökkuðum fyrir okkur og gengum niður í salinn. Alltaf þegar það var búið að seta kórónurnar á okkur áttum við að dansa einn dans við rólegt lag. Hann tók utan um mig og ég var farin að andaði ótt og títt. Lagið var sett á og við dönsuðum í takt við lagið. Þegar lagið hafði endað sleppti Alex mér og horfði í smá stund framan í mig. Ég losaði mig frá augnaráðinu og gekk til Elísu og stelpnanna. ‘‘ Sko ég sagði að þú ynnir kórónuna,‘‘ sagði Elísa og glotti framan í mig. Ég ranghvolfdi augunum og hristi höfuðið. Hún var ótrúleg. Við heyrðum útidyrnar á skóladyrunum inn í skólann lokast harkalega. Var ekki frekar seint að mæta núna? hugsaði ég. Það kom ekkert hljóð. Þetta hafði örugglega bara verið vindurinn. Enginn skipti sér að þessu og tónlistin fór aftur í gang. Allt í einu sá ég menn umkringja tröppurnar niður í salinn.


2.Kafli

Þeir voru allir klæddir í svört jakkaföt eins og í bíómyndum. Það töluðu allir í kappi við hvorn annan og ég týndi Elísu og stelpunum. Ég sá mann ganga frammhjá mönnunum. Hann var sá eini sem var ekki í svörtum jakkafötum. Hann var greinilega ‘yfirmaðurinn‘ af þeim. Ég sá að diskóljósið lýsti á áberandi gullkeðju sem hann var með um hálsinn. Hann horfði yfir salinn og augun staðnæmdust á mér. Hann virtist vera að virða mig fyrir sér. Okey afhverju gat hann ekki farið að stara á einhvern annan núna. Hann horfði lengi á mig og mér fannst eins og ég væri nelgd við gólfið. Það bætti heldur ekki úr skák að augun voru stingandi og grá. Ég sá hann líta einu sinni en á mig og hvíslaði svo einhverju að hinum mönnunum. Sem betur fer gengu aðrir í veg fyrir mig svo ég hvarf inn í þvöguna. Ég bakkaði aðeins. Hvað var að gerast ? Við heyrðum allt í einu manninn öskra. ‘‘Þögn,‘‘ á ensku. Ég heyrði að hann var með amerískan hreim. Allir þögnuðu og ég sá að Guðrúnu skólastjóri ganga að manninum. Ég hélt fyrst að mennirnir ætluðu að ráðast á hana en þeir leyfðu henni að ganga að manninum. ‘‘ Get ég aðstoðað þig?,‘‘ spurði hún og ég sá að varirnar voru herptar saman. Örugglega útaf öllu bótoxinu sem hún var með. ‘‘Ég er að leita af ákveðnum nemanda hjá þér,‘‘ sagði hann og leit á Guðrúnu. ‘‘Nemanda?,‘‘. ‘‘Já , ég er að leita af Alexanderi Mána , öðru nafni Alex eins og þið kallið hann,‘‘ Alexi ‚ afhverju í andskotanum var hann að leita af Alexi? ‘‘Og hvað viltu honum?,‘‘ spurði Guðrún. ‘‘Það er á milli mín og hans,‘‘ Guðrún hikaði eins og hún vissi ekki hvað hún átti að seigja. ‘‘Því miður veit ég ekki um hann,‘‘. Maðurinn dró upp byssu og miðaði henni á ennið á Guðrúnu og hló kaldhæðnislega. Ég fékk hroll. ‘‘Ekki viltu að ég skjóti einhvern af nemendum þínum,‘‘ sagði hann og glotti. Hann skaut út í salinn þegar hún sagði ekkert. Allir öskruðu og beygðu sig. Ég leit fyrir aftan mig og sá að byssukúlan hafði borast inn í vegginn í enda salarins og það sást hola myndast. Ég fann allt i einu gripið fast um handlegginn á mér og togað fast í mig. Ég reyndi að losa mig en takið var of þétt. Manneskjan snéri mér harkalega að sér. Ég horfði framan í Alex. Ég var fegin að þetta var hann heldur en einhver annar. Hann lagði fingurinn að munninum og dró mig að veggnum sem var að opi út úr salnum. Ég vissi að enginn sæi okkur. ‘‘ Farðu úr hælunum,‘‘ hvíslaði hann og ég klæddi mig úr skónnum án þess að sleppa takinu af Alexi. Við vorum alveg að vera komin þar sem veggurinn endaði. Hjartað var komið á fullt og mér var farið að svima. ‘‘ Tilbúin?,‘‘ sagði hann og ég leit hissa á hann. Tilbúin til hvers ? áður en ég vissi af hafði Alex togað í handlegginn á mér og sprett frá veggnum. Ég gat ekki annað en hlaupið með honum. Ég þorði ekki að líta fyrir aftan mig. Við hlupum upp gangana. Það var einum of mikið hljóð. Allt í einu birtist maður fyrir framan okkur í svörtum jakkafötum. Alex ýtti honum harkalega til hliðar svo hann rotaðist þegar hann klessti á vegginn. Ég leit fyrir aftan mig á gaurinn sem var meðvitundarlaus. Hvað var í gangi ? það birtust 2 aðrir menn og Alex sleppti hendinni á mér. ‘‘Tanja hlauptu að stiganum sem er frá neðri hæðinni að bókasafninum,‘‘ sagði hann og ýtti mér af stað. Mér langaði hreinlega að grenja en hljóp af stað eins og hann hafði sagt mér að gera. Það birtist allt í einu maður fyrir framan mig. Ég reyndi að hlaupa frammhjá honum en hann virtist ekkert vera að fara að hleypa mér frammhjá. Ég hrasaði og reisti mig snöggt upp. Maðurinn gekk í áttina að mér. Ég náði að sparka í hann og ætlaði að hlaupa í burtu en maðurinn greip í kjólinn minn og togaði í mig. Ég öskraði og tók skóinn minn og ýtti háum mjóum pinnhælnum eins fast og ég gat framan í gaurinn. Gaurinn öskraði og hneig niður á hnén. Ég hljóp eins og ég ætti lífið að leysa. Ég hélt að hjartað ætlaði út úr brjóstinu á mér. Ég lokaði dyrunum á eftir mér og stoppaði hjá stiganum. Það var alveg dimmt. Ég andaði ótt og títt. Mér langaði helst að fara að grenja þarna á staðnum. Hvað var að gerast ? þetta var örugglega draumur. Það var þögn lengi og ég heyrði hurðina uppi opnast. Hvað átti ég að gera ef þetta var einhver af þessu gaurum? Ég þrýsti mér upp að veggnum og lyfti hælnum ákveðin að berja honum í manneskjuna. Mér fannst eins og manneskjan væri í marga klukkutíma að drulla sér niður stigann. Loksins þegar hún birtist þá ýtti ég hælnum eins fast og ég gat í gaurinn. Skórinn flaug á næstu sek úr hendinni á mér og harður líkami þrýsti mér upp að veggnum. Ég var fegin þegar ég fann rakspírann af Alexi. ‘‘ Alex?,‘‘ – ‘‘Ertu klikkuð! ég fékk hælinn í kinnina á mér,‘‘ sagði hann pirraður. ‘‘Sorry ég hélt þú værir einn af þessum.. gaurum,‘‘. ‘‘Komdu,‘‘ sagði hann og ýtti einhverstaðar á vegginn. Það kom númerastimpill og hann stimplaði eitthvað númer inn. Dyr opnuðust á veggnum og Alex opnaði þær. Ég starði á hann og hurðina til skiptis. ‘‘Ætlaru að standa þarna eða koma með mér?,‘‘


3.Kafli

Ég og Alex löbbuðum út um dyrnar og ég sá að við vorum á skólalóðinni. Ég lyfti brún. ‘‘Alex það eru til aðrar dyr. Bakdyrnar eru við hliðin á þessum,‘‘ sagði ég og benti. ‘‘Já,já það sér enginn okkur svona,‘‘ sagði hann. ‘‘Við þurfum að drífa okkur heim til þín,‘‘ sagði hann og greip um handlegginn á mér. ‘‘Mín ? sagði ég ringluð. Alex.. hvað er í gangi?,‘‘ hann virtist ekki ætla að svara heldur hljóp bara áfram með mig í eftirdragi. Það var ísskalt enda komin desember og ekki skánaði það að ég var á háum hælum og það var snjór. Við þangað til við stoppuðum fyrir framan húsið mitt. Ég opnaði dyrnar og kastaði mæðinni. Alex virtist ekki vera neitt þreyttur. ‘‘Afhverju erum við hérna?,‘‘ sagði ég. Alex svaraði ekki heldur hljóp strax upp í herbergið mitt. ‘‘Pakkaðu því sem þú getur í töskur,‘‘ sagði hann og ég sá hann lyfta upp lausri spýtu á gólfinu hjá rúminu mínu. Þetta útskýrir afhverju hún er laus. Alex tók upp kretid kort og sím og ég lyfti brún. ‘‘ Tanja drífðu þig , við höfum ekki allt kvöldið,‘‘. Ég þoldi ekki þegar hann skipaði mér fyrir og ég hafði ekki hugmynd um hvað var í gangi. ‘‘Alex ég geri ekki neitt fyrr en þú segir mér hvað er í gangi,‘‘. ‘‘ Tanja við höfum ekki tíma núna , ætlaru að lifa af eða ætlaru að vera eftir?,‘‘ ég starði á hann og gaf honum eitrað augnaráð. Ég setti það sem ég hélt að ég þyrfti í tösku og við fórum svo niður í eldhús. Þar voru bakdyr sem við kæmumst út um. Alex opnaði eins hljóðlega og hann gat en það fór ekki frammhjá neinum þetta háa ískur sem fór í taugarnar á mér. Meðan ég gat fékk ég mér vatn úr krananum. Þegar ég var búin að skrúfa fyrir kranann heyrði ég útidyrnar opnast. Ég heyrði einhvern blóta og eitthvað detta. Skógrindin örugglega. Ég heyrði mennina hvísla eitthvað á ensku og ég fékk hroll. ‘‘Komdu,‘‘ hvíslaði Alex og opnaði dyrnar hljóðlega fyrir mig. Sem betur fer hafði hann opnað þær svo ískrið heyrðist áður en þeir komu. Við löbbuðum upp brekkuna sem var frá húsinu mínu og fórum inn í bæinn. Við gengum í gegnum hverja götu á fætur annari og mér var orðið svo kalt að ég hélt að ég myndi frjósa. Alex virtist lesa hugsanir mínar og rétti mér jakkann sinn. Mér hitnaði töluvert en mér var samt enþá ískalt. Við vorum alveg að vera komin heim til hans. ‘‘Ætli að það sé allt í einu með fólkið í skólanum?,‘‘ spurði ég áhyggjufull. ‘‘Mennirnir eru löngu farnir úr skólanum,‘‘ sagði hann og leit í áttina að húsinu sínu. Það var enginn nálægt því og Alex tók í handlegginn á mér og hljóp með mér að bílskúrnum. Hann opnaði bílskúrinn með lítilli fjarstýringu sem hann var með í buxnavasanum. Hann lokaði á eftir okkur þegar við vorum komin inn. ‘‘Alex hvað ertu að gera ?,‘‘ sagði ég og krosslagði handleggina. ‘‘Nú fara héðan,‘‘ sagði Alex og horfði á mig. ,-‘‘Nú , farðu þá einn sagði ég. Alex leit á mig og það var hljóð í smá stund en svo fór Alex að hlægja. ‘‘Tanja vertu ekki svona barnaleg. Þú veist að þú kæmist ekki lifandi héðan,‘‘ sagði hann og setti mótorhjólahjálmin á sig. Ég vissi ekki einu sinni hvað var í gangi svo ég hafði ekki hugmynd um neitt. Gullitaða , rauða og svarta mótorhjólið hans stóð út í horninu. Mér finnst Alex og Elísa of ofdekruð. Við heyrðum allt í einu hljóð fyrir utan bílskúrinn. Alex lagði fingurinn á vörina og við heyrðum einhvern blóta eftir nokkra mínútna hljóð. ‘‘Tanja hoppaðu upp á,‘‘ sagði Alex og rétti mér hjálm. Ég hikaði en tók svo hjálminn og settist fyrir aftann hann. Ég rétt svo náði að seta hjálminn á mig og grípa um mittið á honum áður en hann brunaði af stað. Ég heyrði öskur þegar Alex keyrði út úr bílskúrnum og skothljóð allt í kringum okkur. Ég tók fastar um mittið á Alexi og reyndi að anda venjulega. Ég var alveg að leka úr þreytu þótt ég ætti að vera alveg spennt. Ég hallaði mér fram á bakið á honum og sofnaði.
Ég vaknaði og reyndi að píra augunum eftir að hafa sofið. ‘‘Hvar erum við?,‘‘. ‘‘Grindavík , við gistum hjá vini mínum,‘‘ sagði hann og leit á mig. ‘‘Þú svafst í hálf tíma,‘‘ sagði hann og beygðu upp að hvítu múrsteinshúsi. ‘‘Ertu viss um að við meigum gista hérna í nótt?,‘‘ spurði ég og tók af mér mótorhjólahjálminn. ‘‘Já , hann er ekki heima því hann er úti á Spáni,‘‘. ‘‘Ekki skyldi hann eftir ólæst?,‘‘. ‘‘Nei , það er aukalykill hérna,‘‘ sagði hann og horfði niður á jörðina. Hann tók gullitaðan lykilinn undan litlum blómapotti. Ég lyfti brún og lagaði töskuna mína á öxlinni. Ég var alveg dofin í rassinum eftir að hafa sitið svona lengi á mótorhjólinu. Alex opnaði dyrnar og við gengum inn. Ég andvarpaði og lét mig falla í einhvern grænan sófa. Ég sá Alex hringja eitthvað hverfa inn í eldhúsið. Ég elti hann og faldi mig bak við vegginn nær. Ég hafði ekki hugmynd um afhverju ég var að þessu. Ég heyrði hann tala á ensku. ‘‘Hæ þetta er Alex , já , nei,‘‘. Það kom smá þögn. ‘‘Húsi vinar míns , nei , já. Ég veit það ekkert ! já ég þarf 2. miða til Bandaríkjanna á morgun,‘‘.