Lítil skáldsaga sem ég skrifað fyrir sirka ári.
—

Veistu hvað ?
Ég er ekki hrædd við dauðann. Dauðinn er ekkert hræðilegur hlutur fyrir mér.
Hann er bara hluti af lífinu. Þú lifir, þú deyrð.
Það er tilgangst laust að hræðast dauðann.
Hann kemur hvort sem er.
Tilhvers a lifa í hræðlsu allt sitt líf eftir einhverju sem allir vita að kemur á endanum.
Afhverju ekki bara að lifa lífinu til fulls ?
Reyna að lifa lífinu vel.
Lífið líður ekkert hægar ef maður er hræddur.
Þessvegna hræðisst ég ekki dauðann þótt hann sé rétt fyrir handan hornið í mínu tilviki.
Ég er ekki hrædd útaf vþí að ég er að deyja.
Vinir mínir eru hræddari um mig en ég sjálf er.
Auðvitað er ég smá … hrædd. Yfir því að vera að fara héðan fara frá öllum vinum mínum og fjölskyldu minni. En mamma segjir að þá hitti ég alla sem við elskum sem eru dánir.
Það er kjánalegt en samt … huggandi og þægilegt að vita að maður verður ekki einn.
Ég er kannski líka svolítið fegin yfir því að fá að fara.
Heimurinn er svo óskaplega ósanngjarn og ég ætla rétt að vona að dauðinn sé eitthvað aðeins betri.
Það er líka soldið pirrandi að þurfa að berjast við sjúkdóminn.
Mig langar stundum bara að gefast upp. En ég vil ekki gera fólkinu sem enn elskar mig það.
En nú get ég varla barist lengur, þetta er óbærilegt og það er tími til að halda áfram.
Sama þótt að allir verði sorgmæddir, þeir eiga að vita að þeir þurfa þess ekki ég er ánægð með að fá smá frið.
Komast burt frá öllum skrítnu vandamálum heimsins.
Og finna ekki til lengur.
ég hef oft beðið mömmu um að taka sársaukann burt. En auðvitað er það kjánalegt þarsem hún getur það ekki.
En dauðinn getur það.
Þessvegna þarf dauðinn ekki að vera vondur.
Dauðinn er friðsæll og kannski bara góður.
Allsekki hættulegur allavega.
Margir hafa sagt við mig hvað þetta er ósanngjarnt að lítil stúlka eins og ég sé að fara að yfirgefa þennan heim.
Svona lítil og góð stelpa.
Ég er ekki það lítil, ég fékk að lifa í heil tólf ár.
Það er meira en sumir fá…
Mamma segir að ég sé að deyja því ég er of góð fyrir heiminn.
Það er skrítið og svolítið fyndið.
En mér er orðið illt í hendinni við að skrifa þetta bréf elsku lesandinn minn.
Þakka þér kærlega fyrir að lesa bréfið mitt.
Og ég vona að þú hræðist ekki dauðann.
Því það er sóun á lífinu.
Þú færð bara eitt líf - Njóttu þess
Nú ætla ég að fara að kveðja elsku mömmu mína og elsku pabba minn.
Og bara fara að sofa, losna undan öllum áhyggjum heimsins.
Því dauðinn er friðsæll en lífið er erfitt.

Kær kveðja
Eyrún
Framkvæma fyrst. Hugsa svo.