Ég heiti Emelía Sveinsdóttir ég veit ógeðslegt nafn en því miður réð ég því ekki hvað ég hét en ég er kölluð Emma. Ég er 15 ára,hávaxin með svart hár, skærgræn augu með blóð rauðri sól utan um augasteininn, mjó en samt þrýstin á réttum stöðum.
Pabbi minn heitir Sveinn og mamma mín heitir Áslaug ég á líka stóra systur sem heitir Rán og er 17 ára. Þau eru bara sona venjulegt fólk sem átti þó frekar mikið að peningum og var hamingusamlega gift það eina sem vantaði upp á að allt væri eins í og fullkominni fjölskyldumynd var að eignast barn sem færi lítið fyrir, sem kæmi ekki heim klukkan 8 um morguninn eftir að hafa verið í burtu alla nóttina og léti síðan eins og ekkert væri að. Foreldrar mínir vildu losna við mig, ég vissi það, þau þurftu ekki að segja neitt um það, en ég sá það bara hvernig þau horfðu á mig, töluðu við mig, öll hegðun þeirra gagnvart mér sagði mér meira en ég vildi vita. En auðvitað var í lagi að hafa systur mína á heimilinu eins niðurbrottna og hún er, hún hafði alltaf verið frekar feiminn og bara ekki mikið fyrir það að vera með öðru fólki eða það hélt ég.

Allt þetta ævintýri byrjaði þegar ég vaknaði upp um nótt fyrir þremur árum. Ég heirði eitthvað hljóð og labbaði fram á gang til að athuga hvaða hljóð þetta var. Þegar ég komin að herberginu hjá systur minni heirði ég að hljóðið kom þaðan, svo að ég ákvað að kíkja inn í herbergið. Þegar ég er búin að oppna hurðina pínu blasir við mér ein ógeðslegasta sýn sem ég hef á æfi minni séð. Systir mín liggur á rúminu eins og dauð grátandi dúkka, meðan pabbi minn, já PABBI minn er á fullu að hamast ofan á henni. Ég vissi ekki hvað ég átti að gera þannig að ég hleip inn í hjónaherbergi til mömmu og segi henni hvað sé í gangi, þá segir hún við mig að fara bara aftur að sofa svona lagað komi mér ekki við. Þetta sé bara eðlilegt þar sem að pabbi minn sé ekki að fá neitt hjá henni, hann þurfi að fá þetta einhverstaðar annarstaðar. Ég eigi bara að bíða eftir að það komi að mér fyrst að ég sé svona spennt yfir þessu.

Ég veit ekki hvað ég var að hugsa en ég ákvað að fara bara inn í herbergið mitt og hugsa um þetta ég gæti ekki bara farið eithvað út í buskann. En ég var samt búin að ákveða að ég ætlaði mér í burtu úr þessu húsi eins fljótt og ég mögulega gat. Daginn eftir vaknaði ég snemma um morguninn og pakkaði niður í tösku ég var búin að ákveða það að ég ætlaði til Önnu Maríu vinkonu minnar og vera þar. Þegar ég var komin niður í andyri og var að fara í skónna tók ég eftir að það var einhver bak við mig. Ég varð skelfingu lostinn þegar ég sá hver þetta var. Þetta var pabbi. Hann sagði við mig: „ þú sást víst hvað við Rán höfum verið að gera saman í nokkur ár, vilt þú ekki bara taka við af henni þú ert hvort eð er ekki að fara neitt“ og reif af mér töskuna og dró mig inn í herbergi. Hann byrjaði að draga mig að rúminu, það skipti eingu máli hvað ég barðist mikið um, hann var miklu sterkari en ég. En þegar hann er að fara að hefjast handa rífur systir mín upp hurðina, hún stóð þarna með hníf í hendinni og öskraði á pabba: “láttu hana í friði þú ert búin að gera mér nóg, þú þarft ekki að nauðga henni líka“.

Pabbi leisti mig og leit rólegur á Rán og sagði: „svona ég er búin að leisa hana, en ég þarf einhvern í staðinn fyrir hana, ert þú ekki tilbúin í það. Þá segir Rán við mig að ég eigi að koma mér í burtu úr þessu húsi og ekki láta sjá mig aftur. Ég læt hana ekki segja mér þetta tvisvar svo að ég tek upp töskuna mína og hleip í burtu. Ég fór til Önnu eins og ég ætlaði að gera en ég gat ekki verið hjá henni. Hún var að fara út á land með fjölskyldunni og ég gat ekki komið með. Þá fyrst þegar hún sagði þetta fattaði ég að ég átti engan að og ég gat ekki farið neitt. Ég labbaði bara í burtu. Ég vissi ekki hvert ég var að fara, ég fór bara einhverja leið. Síðan allt í einu tek ég eftir því að ég er á Laugarvegnum. Nánar tiltekið fyrir framan einhverja litla búð sem ég hafði aldrei séð áður. Ég vissi ekki hvað það var kanski skiltið sem á stóð: „allt sem þú þarfnast“, það að það voru engir gluggar, eða það að ég hafði aldrei séð þessa búð áður að ég fór inn.

Þegar ég var komin inn sá ég bara lítið afgreiðslu borð sem engin var við. Ég ætlaði bara að fara aftur út þegar rám rödd bakvið mig sagði: „get ég aðstoðað“. Ég vissi ekki hvað ég átti að segja svo ég sagði bara: „nei ég er bara að skoða“ . Þá sagði afgreiðslumaðurinn: „þér finst kanski skrítið að það séu engar vörur hérna?“ Ég var svo sem ekkert búin að vera að spá í því ég bara vildi ekki vera þarna inni, það var eins og eithvað vont væri þarna, svo að ég sagði: „jaa ég var ekkert að spá í því en vertu sæll“ Þá sagði maðurinn: „við þurftum að færa allar vörur upp á efri hæðina það var alltaf verið að brjótast inn til okkar , má ekki bjóða þér að koma upp og kíkja á þær?“ Ég vissi ekki hvað ég átti að segja þannig að ég frosnaði aðeins og sagði loksins: „ já já ég hef hvort eð er ekkert betra við tímann að gera“.

Þegar við vorum komin upp var bara einn stór salur þar með mörgum dýnum og sængum. Þegar ég spurði mannin hvar allt dótið var benti hann mér á lítið sjónvarp sem var stilt á fréttir. Þulurinn sagði með þessari þykjustu samúðar röddu: „í fréttum er þetta helst 17 ára unglings stelpa myrti móður sína og föður sinn um 2 leitið í dag með hníf, eftir það fyrirfór hún sér. Enn er verið að leita eftir yngri dótturinni sem er 15 ára ef einhver hefur séð þessa stúlku (mynd af mér kom upp á skjáinn) er sá hinn sami beðin um að láta lögreggluna vita í síma 112. Lögregglan vill ekki gefa meiri upplýsingar upp um málið að svo stöddu“. Þegar þulurinn var búin að segja þetta glotti afgreiðslumaðurinn og sagði hátt: „þið getið komið fram núna“ þá kom hópur af fólki fram úr skugganum um undan sængum og dýnum þau voru orðin um 50 þegar, afgreiðslumaðurinn glotti aftur og tók svo að breitast í eitthvað loðið ég vissi ekki hvað ég átti að gera og stóð frosin á meðan hann breittist í eitthvað sem líktist birni. Síðan sagði hann: „það er kominn matur“. Það seinasta sem ég veit af mér er að allt fólkið fer að breitast í eitthvað stórt loðið, og það að ég kveiki á perunni um að þetta séu varúlfar síðan líður yfir mig…..


Ég vill bara biðjast afsökunar á því hvað þetta er lélegt og illa skrifað, en þetta er 2 smásagan sem ég skrifa og ég kann ekkert að setja svona sögu upp.
Ef ég fæ góð svör við þessu þá geri ég framhald en ef engin vill það geri ég það ekki ég.
Mig langaði bara aðeins að forvitnast um hvað öðrum finnst um það.