Einu sinni var fátækur maður, hann hét Viktor og hann var 29 ára gamall. Hann á 2ára dóttir hún hét Ragnheiður, konann hans Viktors hafði dáið þegar hún var að fæða Ragnheiði. Ragmheiður var gullfalleg.Svo einn daginn þegar hún var orðinn17 ára fór pabbi hennar fór útí skóg að ná í eldivið kl.2 um hádegi. svo kl.8 um kvöld var hann ekki kominn heim, þá varð Ragnheiður hrædd um hann, hún fór útí skóg að leita af honum daginn eftir. Hún labbaði og labbaði en fann ekki pabba sinn. Þá stökk úlfur á hana og hún öskraði, þá kom ör og drap úlfinn og hún sá mann en það var orðið svo dimmt að hún sá hann ekki og kallaði á hann “bíddu bíddu” en hann hljóp áfram. Hún fann helli og svaf þar. Um morguninn var hún að deyja í maganum úr hungri. Þá sá hún svepp og borðaði hann, en það lagaði ekki magann heldur gerði illt verra, hann var eitraður og hún var að deyja en þá kom maðurinn aftur enn hann var bara með grímu núna hann lét hana fá drykk og hún drakk hann og ældi þá sveppnum og ætlaði að segja takk en hann var horfinn en hún var ennþá svöng, en þá leit hún í kringum sig og sá þar ávexti og kjöt, hún gleipti það í sig. Svo ætlaði hún heim en húnn vissi ekki hvert hún átti að fara “HÚN VAR TÝND” ónei við verðum að finna leiðina heim, en þá tók hún eftir litlum stíg, hún elti hann og við enda stígarins var RISA stór kastali. Húnb labbaði nær honum og þar sá hún verði hún ætlaði að fara að tala við þá en þá hlupu þeir til hennar en þá fattaði hún að þeir voru ekki að fara að tala við hana. Hún hljóp eins hratt og hún gat. Svo þegar hún var búinn að stinga þá af fattaði hún að pabbi hennar væri líklega inni í hellinum þarna. Þá sá hún manninn aftur hún náði honum tók af honum grímuna og þau urðu vinir og Ragnheiður sagði honum alla sólarsöguna, hann hafði líka svolítið að segja. Mamma hans var líka fangi þarna, saman gátu þau frelsaðMömmu hans (hann hét Guðmundur) og pabba Ragnheiðar og pabbi og mamma þeirra giftust og þegar Guðmundur og Ragnheiður urðu stærri giftust þau og áttu börn og buru. ENDIR