Maður í illa lyktandi og bættum frakka gekk eftir götum miðborgarinnar. Það var mikið um manninn, enda allir á djamminu þetta lauardagskvöld. Blindfullir menn gengu upp að illa klæddum stelpum og döðruðu við þær. Ein stelpan brosti sætt og maðurinn rétti henni peninga. Hann og stelpan hurfu á brott og inn á einn bar.
Maðurinn í frakkanum fylgdist með og það mátti sjá óbeit á andliti hans. Hvað hann myndi ekki gera til að losna við svona hyski.
Maðurinn var dökkur á hörundi og með næstum svört augu. Þess vegna stakk hár hann svo í stúf því það var ljóst og passaði engan veginn við útlit hans. Grannvaxinn líkami hans var falinn undir tonnum af fötum sem hann hafði hrúgað á sig. Hann gekk skrykkjótt en þó var það ekki af völdum áfengis.
Hann hugsaði sig aðeins um áður en hann elti stelpuna og manninn inn. Stelpan gat nú varla verið meira en 17 ára en maðurinn leit út fyrir að vera fertugur. Hann elti þau inn á barinn og settist á barstól hinum megin við barinn. Maðurinn var greinilega að hita sig upp og bauð stelpunni upp á stóra bjórkrús. Stelpan þáði það og drakk bjórkrúsina í einum teig. Ljóst hár hennar var bundið í hnút aftan á hnakkanum en það var töluvert farið að losna úr honum. Hún var með fíngert andlit og litlar varir en mikill augnskuggi og rauður varalitur gerði ekkert nema fela þessa fallegu andlitsdrætti.
Maðurinn fylgdist náið með samskiptum þeirra. Hann pantaði sér einn bjór en drakk ekki nema einn sopa af honum. Hann reyndi að hlusta á orðaskipti þeirra en heyrði ekkert vegna hávaðans á barnum, bæði sjónvarpið og græjurnar voru á og ekki bættu mennirnir þarna inni úr skák með hlátri og hamagangi. Maðurinn að hann varð pirraður af öllum þessum hávaða.
Maðurinn stóð upp og dróg stelpuna með sér. Þau stefndu upp stiga en þar voru lítil og subbulg herbergi. Langflest voru full og úr öllum herbergjum mátti heyra háværa tónlist eða mannaraddir.
Það var herbergi út í enda gangarins sem stelpan og félagi hennar gengu inn í. Maðurinn í frakkanum hafði elt þau svo lítið bar á upp en nú læddist hann að dyrunum. Bakvið dyrnar heyrðist nú mikil tónlist svo ekki var mögulegt að heyra orðaskil enda efaðist hann um að þau væru mikið að tala saman.
Hann átti engra kosta völ, hann þurfti að brjóta upp hurðina. Hann seildist inn undir frakkann og náði í litla byssu. Hann hélt henni fast og gerði sig tilbúinn til að brjóta upp hurðina. Hann sparkaði upp hurðinni. Fyrir innan sat stelpan á subbulegum sófa ásamt manninum. Á borðinu var hvítt efni á plata sem var raðað saman í litlar rendur. Stelpan hrökk frá með rör upp í nefinu þegar hurðinni var sparkað upp.
,,Verið kyrr!’’ kallaði maðurinn og miðaði byssu á þau. ,,Ég er lögreglumaður og ég verð að biðja ykkur að koma með mér!’’
Stelpan glotti illilega og var ekki lengur svo falleg. Það kom brjálæðisglampi í augu hennar og hún hló móðursýkilegum hlátri. Maðurinn sem hafði verið með henni horfði ráðvilltur á hana með hendurnar upp fyrir höfuð. En hún hélt bara áfram að hlæja og lögreglumaðurinn varð óöruggur.
,,Þú ert ekki að fara að skjóta mig,’’ sagði hún loks þegar hún hætti að hlæja. Snögg hreyfing og hún dró byssu uppúr innanverðum gallajakkanum hennar og miðaði á manninn sem sat við hliðina á henni með hendurnar upp í loft. ,,Ef þú skýtur þá skýt ég hann!’’
,,Legðu frá þér byssuna!’’ skipaði lögreglumaðurinn og miðaði ennþá á hana en fann núna óttann læðast um sig. Þetta yrði ekki eins létt og öll hin skiptin. ,,Legðu frá þér byssuna, núna!’’ endurtók hann og hélt þéttu taki um byssuna sína.
Stelpan horfði beint í dökk augu hans og hann fann hvernig hann varð máttlaus þegar græn augu hennar horfðu blíðlega í hans augu. Hann lét byssuna síga hægt en rauf ekki augnasambandið við hana.
,,Gott,’’ sagði hún og brosti blíðlega. ,,Miðaðu nú byssuna á hann.’’ Skipaði hún og benti á manninn við hliðina á henni. Maðurinn glennti upp augun þegar byssa lögreglumannsins beindist nú að honum.
,,Nei! Ekki drepa mig! Gerðu það, dreptu hana, hún á nammið!’’ kallaði maðurinn örvængafullur og þrútið andlit hans varð meira að segja rauðara en það hafði verið.
,,Skjóttu!’’ sagði stelpan skipandi röddu og maðurinn fann sig knúinn til að skjóta hann. Það heyrðist hár hvellur og kúlan lenti á miðju enni mannsins. Hann hentist aftur og það slettist blóð á stelpuna en hún glotti bara illkvitnislega. Það lak blóð úr sárinu og niður í stjörf og líflaus augu mannsins. ,,Flott, komdu nú og fáðu þér smá af þessu!’’ sagði stelpan og horfði beint í augu mannsins. Maðuinn gekk dáleiddu til hennar og leit ekki af henni. Hann gerði eins og hún hafði skipað og saug hvíta efnið upp í nefið með litlu röri. Og svo næstu lengju, og næstu og næstu. Allt eftir skipun stelpunnar.
Eftir nokkra stund fór honum að svima og fann að honum var orðið óglatt. Stelpan hafði fylgst með honum allann tímann, alltaf með þetta ógeðslega glott á sér. Munnurinn sveigðist upp og augun glömpuðu af ónáttúrulegri illsku.
,,Eina í viðbót.’’ Skipaði hún honum og hann hlýddi samstundis. Um leið og efnið var komið upp i nefið á honum fann hann hvernig allt hringsnerist og dofnaði. Honum varð óglatt og ældi upp yfir borðið en svo leið yfir hann.
Hann vaknaði morguninn eftir við óp. Hann var með höfuðverk og fannst þetta ærandi. Hann gat ekki enn opnað augun og hann var algjörlega máttlaus. Hann datt aftur út af.
Næst vissi hann af sér í hörðum steinklefa. Það voru rimlar fyrir og fyrir utan var skrifborð þar sem feitur maður í einkennisbúningi sat og skrifaði. Eftir smá stund gat maðurinn hreyft sig og settist upp. Hann leit niður á sig og sá að fötin hans voru öll þakin í blóði og ælu. Þá rifjaðist upp fyrir honum hvað hafði gerst í gærkvöldi.
Hann hafði elt mann upp í herbergi. Hann hafði brotið upp hurðina og skotið manninn þegar hann sá að hann var með efni þarna á borðinu, efni sem honum langaði til að fá. Hann hafði svo sest niður og fengið sér svona og loksins hafði hann dottið útaf. En það var eitthvað sem hann mundi ekki, eitthvað sem hann gat ekki munað.
,,Afsakið en get ég fengið vatn?’’ sagði hann við feita manninn. Hann hrökk við og horfði á hann með ógeði.
,,Sj-sjálfsagt.’’ Sagði hann svo og þaut eitthvað en kom aftur með vatnsglas.
,,Takk.’’
,,Hvernig gastu gert þetta?’’ spurði feiti maðurinn og hélt sér í vissri fjarlægð frá honum. ,,Ég hélt að ég þekkti þig!’’
Núna þekkti hann manninn og mundi að hann hafði verið samstarfsfélagi hans. Hann varð ringlaður og gat ekki svarað.
Seinna komu nokkrir menn í fínum jakkafötum og með lögregluskjöld framan á jakkanum. Maðurinn var tekinn til yfirheyrslu og hann spurður um hvað hafði gerst.
,,Klukkan hvað komstu á barinn?’’
,,Eitt leitið.’’
,,Klukkan hvað eltirðu manninn upp?’’
,,Hálftvö.’’
,,Hvenær skaustu af byssunni þinni?’’
,,tuttugu-og-fimm mínútur í tvö.’’
,,Drapstu manninn?’’
,,Já.’’
,,Var einhver annar í herberginu?’’
,,Nei.’’
,,Svo þú neyttir eiturlyfjana?’’
,,Já.’’
,,Það var ekki fleira.’’
Maðurinn gekk út og skildi hann einann eftir í litlu herbergi sem var grátt að lit og einu húsgögnin þarna var eitt borð og tveir stólar.
Maðurinn var sakfelldur fyrir morð og neyslu áfengis nokkrum dögum seinna. Ekki þurfti að leiða hann fram fyrir rétti þar sem hann var búinn að játa sjálfur. Hann stytti sér svo lífið í fangelsinu því hann gat ekki lifað með þá minningu í huga að hafa drepið einhvern.

Það heyrðis í dyrbjöllunni og kona sem var með stutt, rautt hár og dökkblá augu fór til dyra. Fyrir utan dyrnar stóð stúlka á aldrinum 16-17 ára. Hún var með ljóst hár og skærgræn augu. Fíngert andlit hennar var vel málað.
,,Guði sé lof að þú sért komin,’’ hrópaði konan og bauð henni inn. ,,Takk fyrir að taka að þér að passa litlu dóttur mína, hún hefur átt mjög erfitt að undanförnu.’’ Bætti konan við þegar stelpan settist niður í einn eldhússtólinn.
,,Það var sjálfsagt,’’ sagði hún og brosti blíðlega. ,,Ég samhryggist þér, ég hef heyrt hvað gerðist við eiginmann þinn.’’
,,Æj, já. Ég hélt ég þekkti hann en svo gerðist þetta. Hann skildi mig og dóttur mína eftir í þessari steypu þegar hann fór í fangelsi, bölvaður!’’ Konan brosti afsakandi. ,,Ég tala of mikið. Hún er inni í herbergi.’’ Sagði konan og benti inn ganginn. Allt í einu birtist bröndótt kisa í eldhúsinu. Hún var smávaxin og lipur. Þegar hún kom auga á stelpuna sem sat þarna setti hún upp kryppu og hvæssti. ,,Og þetta er litla kisan okkar. Afsakaðu hana, hún lætur yfirleitt ekki svona!’’
,,Þetta er allt í lagi.’’ Sagði stelpan og horfði kuldalega á kisuna.
,,Jæja, ég verð þá að drífa mig, það er matur í skápnum og hún fer að sofa klukkan níu!’’
,,Ég sé til þess. Hafðu gott í kvöld.’’
,,Takk, þú ert algjör engill!’’ sagði konan, kvaddi stúlkuna og þaut út að dyrunum. Þegar hún var farin gekk stelpan rólega inn ganginn. Hún sá kisu elta sig og sneri sér snöggt við. Kisan setti upp kryppu og hvæssti aftur.
,,Þegiðu!’’ hvæssti stelpan á hana og sparkaði óþyrmilega í hana þannig hún slóst utan í vegginn en svo gekk hún áfram að herbergi stelpunnar sem var opið í hálfa gátt. Inni sat lítil stelpa, ljósthærð með næstum svört augu. Hún leit tómlega á unglingsstelpuna sem gekk inní herbergi hennar.
,,Hæ.’’ Sagði hún bara en sneri sér svo aftur að dúkkuhúsinu sínu.
,,Jæja, hvað viltu gera?’’ Spurði stelpan og horfði beint í augu litlu stúlkunnar. Stúlkan brosti í fyrsta skipti í margar vikur og það kom hættulegur glampi í augu hennar.