Morguninn eftir varð ég vör við að Matti lá upp í rúminu mínu og hélt utan um mig. Hann hafði greinilega komið eftir að ég sofnaði og smeygt sér upp í til mín. Ég leit á úrið og sá að klukkan var þrjú. Vá, hafði ég sofið svona lengi? Ég smeygði mér undan hendinni hans Matta og klæddi mig í venjulegu fötin, sem voru samt skítug eftir þessa daga sem ég hafði sofið í skóginum. Ég fór síðan inná bað, burstaði á tennurnar og greiddi á mér hárið. Ég fór svo fram og ýtti við Matta.
,,Vaknaðu,‘‘ sagði ég og hristi hann aðeins til. ,,Klukkan er orðin þrjú,‘‘
,,Fimm mínútur í viðbót,‘‘Umlaði hann og tók sængina þéttar að sér.
,,Við getum ekki verið hérna öllu lengur! Það fer bráðum að taka eftir því að það vantar móttökumanninn!‘‘ Hann bylti sér eitthvað, en lét eins og hann hafði ekki heyrt þetta.
,,Komdu! Ég vil ekki enda upp í fangelsi!‘‘
,,Þú gerir það ekkert.‘‘ Sagði hann og lá enn upp í rúmi.
,,Ætlarðu nú að fara að drepa löggurnar? Og síðan víkingasveitirnar? Bara útaf því þú nenntir ekki frammúr!‘‘ Nú leit hann við og horfði reiðilega á mig.
,,Ertu ennþá fúl yfir þessu í gær?‘‘
,,Fúl? Þú drapst bara mann, afhverju ætti ég að vera fúl?‘‘ Sagði ég í kaldhæðnis-tóni.
,,Ég varð að gera þetta!‘‘ Sagði hann. ,,Hann ætlaði að nauðga þér!‘‘ Hann stóð uppúr rúminu núna og faðmaði mig. Ég faðmaði ekki á móti.
,,Þú þurftir ekkert að gera það! Þú gast bara rotað hann og svo gátum við farið! En nei! Þú þurftir að stinga hann með hníf, opna hann og tæma allt blóðið úr honum.‘‘ Ég var orðin svo æst að blóðið var farið að streyma fram í andlitið. Matti horfði á mig í smá stund en sagði svo:
,,Þetta er eðli mitt. Ef þú ert ekki sátt við það máttu fara, en ekki búast við því að ég verji þig þegar þeir ná þér.‘‘
Mér sveið svo undan þessum orðum að ég fékk tár í augun. En ég stóð kyrr. Ég vildi ekki fara frá honum.
,,Við ættum að fara að leggja af stað burt héðan. Ég fékk bíllyklana hans lánaða.‘‘
Við lögðum af stað í bláum pallbíl sem móttökumaðurinn hafði átt. Matti var fálátlegur við mig á meðan við keyrðum. Það var vandræðaleg þögn á milli okkar sem hvorugt okkar langaði til að rjúfa.
Það vildi svo heppilega til að það var veski með heilum glás af peningum í bílnum. Nóg til að kaupa allar nauðsynjar, mat, ný föt og bensín fyrir bílinn en samt eiga nóg eftir. Ég fann fyrir hálfgerðri sektarkennd yfir að stela frá dauðum manni. Ég vildi ekki nefna það við Matta því þá myndi hann örugglega henda mér út. Við keyrðum þar til það var farið að dimma, en þá stoppuðum við á einni bensínstöð í litlum bæ til að taka bensín. Á meðan Matti var að fylla á bílinn fór ég inn í sjoppuna til að kaupa mat, tannbursta, hárbursta og maskara og allt það nauðsynlegasta. Ég keypti líka lítið kúlutjald, því við myndum örugglega þurfa það einhverntímann. Ég borgaði fyrir þetta allt og bensínið. Á meðan ég var við kassann horfði ein kona á mig. Hún var með dökkbrúnt hár og skærgræn augu. Hún klæddist mjög skringilegum fötum, kjól sem náði niður mitt læri og rétt svo náði yfir brjóstin á henni. Hún var í miklum skrautjakka yfir og háhæluðum skóm. Hún stóð á bakvið lága hillu sem var full af allskonar góðgætum. Þegar ég var að fara að labba út þá talaði hún allt í einu við mig.
,,Bensínverðið er orðið ansi hátt nú til dags, ha?‘‘ Sagði hún og brosti smeðjulegu brosi.
,,Uuh, já pínu,‘‘sagði ég, hissa yfir því að hún væri að tala við mig.
,,Við sjáumst,‘‘sagði hún svo. Ég hnussaði lágt.
,,Líklegt,‘‘ sagði ég í kaldhæðni. Matti vildi alls ekki gista á neinu hóteli núna þannig við urðum að halda okkur við tjaldstæðin, og ég gerði mér nokkuð ljóst að þessi kona var ekki mikið fyrir útilegur.
Þegar ég gekk út heyrði ég hana muldra;
,,Já, mjög líklegt.‘‘ Ég leit við. Hún horfði á mig hatursfullum augum. Ég flýtti mér út í bíl til Matta.
,,Hvað er að?‘‘ Spurði hann þegar hann sá svipinn á mér. Ég sagði honum frá konunni sem hafði verið inní sjoppunni. Þegar ég lýsti útliti hennar fölnaði hann í framan. Hann leit einu sinni í búðargluggann en ýtti síðan snöggt á bensíngjöfina þannig bíllinn skrensaði hálfgert áður enn hann þeyttist að götunni. Við keyrðum á þessum hraða þar til við komum að tjaldstæði sem var langt frá bænum. Þá loksins vogaði ég mér að spyrja hann út í þetta.
,,Það skiptir ekki máli, við komumst undan,‘‘ svaraði hann, en leit samt um öxl. Ég reyndi að spyrja hann meira út í þetta en hann vildi ekki svara. Þetta var eins erfitt og þegar ég var alltaf að spyrja hann hvað hann héti.
Við tjölduðum síðan litla kúlutjaldinu okkar langt frá hinum tjöldunum og kveiktum upp í gashitaranum sem við höfðum fundið aftan á pallbílnum. Við grilluðum síðan pylsur yfir honum. Ég hélt áfram að reyna að spyrja hann um konuna, hann vissi greinilega hver hún var en vildi ekki segja mér það. Þegar við vorum búin að borða slökktum við gashitaranum og létum hann aftur í bílinn. Síðan fórum við inní tjaldið og komum fyrir svefnpokunum okkar. Það var ansi þröngt þannig við lágum þétt saman. Við lágum á bakinu og horfðum á tjaldhimininn Það var þögn. Síðan –
,,Mig langar ekki til að vera reiður út í þig.‘‘ Sagði Matti lágt. Ég þagði.
,,Og mig langar heldur ekki til að þú sért reið út í mig.‘‘ Núna leit hann á mig.
,,Ég er ekki reið út í þig…‘‘ Sagði ég en leit ekki á hann. Ég táraðist og tárin fóru að leka niður kinnar mínar. Afhverju þurfti ég alltaf að vera svona mikil væluskjóða? Þetta gerðist alltaf í návist Matta og ég dauðskammaðist mín fyrir það.
Matti tók utan um mig og tók í höndina á mér.
,,Þetta verður allt í lagi. Við finnum leið út úr þessu.‘‘ Sagði hann, en var ekki svakalega sannfærandi. Hann sofnaði á undan mér en ég lá andvaka langt fram á nótt. Loksins sofnaði ég þó óværum svefni.
Næsta morgunn vaknaði ég við umgang fyrir utan tjaldið. Ég teygði úr mér og fann að Matti lá ekki í svefnpokanum sínum. Ég opnaði opið á tjaldinu og pírði augun á móti sólinni.
,,Góðan daginn!‘‘ Sagði Matti hressilega.
,,Mmm,‘‘ umlaði ég til hans en settist niður. Hann var að hita upp afganginn af pylsunum síðan í gær og rétti mér bita. Ég tók á móti honum og beit í hann.
,,Erum við sátt?‘‘ Spurði Matti.
,,Já,‘‘ Sagði ég. Ég nennti ekki að rífast meira. Matti brosti hlýlega.
Við vörðum deginum aðalega í því að slæpast. Það var ekkert að gera þannig að um kvöldið var okkur byrjað að hundleiðast.
,,Afhverju keyptirðu ekki spil eða eitthvað?‘‘ Spurði Matti þreytulega.
,,Æji mér datt það bara ekki í hug.‘‘
,,Ef við ætlum að vera hérna lengur verðum við að finna eitthvað til að gera við frítímann okkar. Annar leiðist okkur til dauða.‘‘ Matti brosti glettinn.
,,Komum bara í frúina í Hamborg!‘‘
,,Hvað er það?‘‘ Spurði Matti. Ég gapti.
,,Veistu ekki hvað frúin í hamborg er?‘‘
,,Nei, eiginlega ekki,‘‘
,,Ég skal kenna þér það,‘‘ sagði ég byrjaði að kenna honum frúna í hamborg. Hann var lengi að læra því hann áttaði sig ekki á því afhverju það mætti ekki segja hvítt, svart, nei eða já.
,,Afþví það má það bara ekki! Það er engin ástæða fyrir því, þetta er leikur!‘‘
Á endanum náði Matti þessu svona nokkurn veginn og fékk æði fyrir því. Fljótlega varð ég mjög leið á þessu en hann vildi endilega halda áfram.
,,Afhverju varstu að kenna mér þetta ef þú vilt ekki halda áfram?‘‘ Spurði Matti hissa.
,,Sko, sumir sem alast upp við það að fara í þennann leik á ferðalögum eða eitthvað svoleiðis fá fljótt leið á því. Ég var alltaf í þessu þegar ég var sjö ára!‘‘ Eftir þetta vildi Matti ekki halda áfram í þessum leik. Sagðist ekki vera neitt smábarn. Í staðinn kveiktum við á gashitaranum og grilluðum sykurpúða og töluðum saman. Þegar við urðum pakksödd eftir alla þessa sykurpúða gekk Matti frá matnum og dótinu í bílinn, en hann var lagður þarna skammt frá. Svo settumst við niður og reyndum að hlýja okkur á gashitaranum.
,,Veistu, ég veit um eitt sem við getum gert sem er bæði skemmtilegt og hlýandi,‘‘ Sagði Matti og glotti.
,,Er það?‘‘ Sagði ég og færði mig nær honum.
,,Mhm,‘‘ Svo lokaði hann augunum og kyssti mig. Ég lokaði líka augunum og kyssti hann á móti. Hann var svo flinkur að ég hafði varla við honum. En allt í einu vorum við trufluð.