Við opnuðum herbergið og gengum inn. Matti sparkaði reiðilega í vegginn, svo fast að það kom sprunga.
,,Helvítis perri!’’ Sagði hann æstur. ,,Ættflokkurinn hefði frekar átta að velja hann. Ég hefði ekki hikað við að drepa þetta helvíti.’’ Hann settist á rúmið og fól andlitið í höndum sér.
,,En hvað getum við gert?’’ Sagði ég. ,,Við erum ekki að fara að fallast á það sem hann biður mig um.’’ Mig hryllti mig við tilhugsunina.
,,Auðvitað ekki!’’ Hann stóð upp og gekk til mín, en ég stóð enn við útidyrnar.
,,Ég myndi aldrei leyfa honum að koma við þig.’’ Hann strauk mér blíðlega um vangann og kyssti mig svo létta á varirnar. Sárið var greinilega gróið. Ég brosti til hans. Hann var virkilega til í að gera allt fyrir mig.
,,Hættum að hugsa um þetta í bili. Ég held að það sé tími til kominn að skoða sárin á bakinu á þér, þar sem við erum inni.’’ Sagði ég. Matti féllst á það með semingi, fór úr skyrtunni og lagðist á rúmið. Umbúðirnar höfðu greinilega haldist. Ég hellti heitu vatni í könnu og kom með tusku og setti á borðið. Svo vafði ég rólega utan af sárunum. Þau höfðu greinilega gróið vel, það voru smá skurðir eftir. Ég bleytti tuskuna og þvoði á honum bakið. Svo henti ég gömlu umbúðunum og sótti ný sem voru í sjúkrakassanum. Þegar ég var búin að binda um hann aftur stóð hann upp og fór aftur í skyrtuna.
,,Takk,’’ Sagði hann og kyssti mig einn langann. Við vorum þannig nokkurn tíma en síðan var bankað og svo opnað. Mótökumaðurinn var kominn.
,,Hafið þið ákveðið ykkur?’’ Spurði hann og horfði á mig. Ég horfði reiðilega á móti. Matti þagði en gaut augunum reiðilega á mótökumanninn.
,,Ykkur vantar herbergi er það ekki? Hvar eruð þið tilbúin að gera til að fá það?’’
,,Ekki þetta,’’ Sagði Matti svo.
,,Þá er ég hræddur um að ég verði að biðja ykkur að fara undir eins.’’
,,Við hljótum að geta samið um eitthvað,’’ Sagði Matti og steig fram fyrir mig.
,,Ég fer að tilboðinu sem ég bauð ykkur.’’ Sagði hann og steig nokkur skref í áttina að okkur en stoppaði þegar Matti steig eitt skref fram og horfði ógnandi á hann.
,,Farðu frá!’’ Sagði mótökustjórinn pirraður.
,,Þú snertir hana ekki!’’ Augun í Matta skutu gneistum.
,,Viltu virkilega deila um það?’’ Spurði mótökumaðurinn. Hann hnyklaði stóra vöðva. Hann var dálítið hávaxnari heldur en Matti og var með svínslegt andlit. Matti leit ekki út fyrir að geta sigrað hann.
,,Ég sagði farðu frá!’’ Hann lagði áherslu á síðasta orðið en þegar Matti færði sig ekki þá steitti hann hnefanum af öllu afli að andlitinu á Matta. Hann datt aftur fyrir sig útaf þunga höggsins. Það fór að blæða úr vörinni og nefinu. Hann reisti sig aftur upp, en bakkaði núna eitt skref aftur svo hann yrði ekki innan seilingar.
,,Þú baðst um þetta,’’ sagði Matti svo ógnandi, og sleikti blóðið af vörunum á sér.
,,Nei Matti!’’ Sagði ég óttaðsleginn því ég skyldi hvað hann ætlaði sér.
,,Nei ekki gera þetta. Þú gætir meitt þig!’’ Sagði móttökumaðurinn hæðnislega. Ég sá glytta fyrir rautt í augunum á Matta, þó það væri ekki eins mikið og síðast. Hann krefti hnefana svo brákaði í þeim og fleygði sér síðan á móttökumanninn, sem fattaði ekki alveg strax hvað hafði gerst.
,,Farðu inná bað og læstu þig þar. Komdu ekki fram fyrr en ég segji þér það.’’ Sagði Matti og leit á mig. Hann var enn nokkurn veginn með sjálfum sér.
,,Matti, þú mátt ekki…’’
,,Núna!’’ Hann sagði þetta svo hvasst að ég kipptist við. Ég neyddist til að fara inná bað, hann var of uppstökkur núna til þess að það borgaði sig að rífast. En ég læsti ekki. Ég horfði á í gegnum skráargatið til að vera viss um að hann gerði ekki neitt heimskulegt. Matti barði móttökumanninn af öllum kröftum, aftur og aftur. Honum byrjaði að blæða. Eftir smástund af barsmíðum hætti móttökumaðurinn að berjast á móti og varð meðvitundarlaus. Matti tók eftir því og dróg hnífinn sinn úr beltinu. ,,Nei, ég get ekki leyft þér að gera þetta‘‘ hugsaði ég, hrinti hurðinni upp og henti mér á Matta. Hann datt niður með mér.
,,Nei, þú mátt ekki gera þetta!‘‘ Sagði ég og hristi hann til.
,,Viltu hjálpa honum? Ertu að reyna að verja hann?‘‘ Spurði Matti og starði á mig og reiðin sauð í honum. Ég hélt hendinni hans með hnífnum niðri svo hann reyndi ekkert undir áhrifum blóðsins. Ég vissi samt að ef hann myndi reyna að leggja til atlögu tækist honum það, hann var mikið sterkari en ég.
,,Þú mátt ekki drepa hann, það er ómannlegt!‘‘ Sagði ég og horfði beint í augu hans.
,,Hver sagði að ég væri maður?‘‘ Sagði hann á móti, hrinti mér af sér og stakk móttökumanninn beint í hjartastað.
,,Þú ert bilaður!‘‘ Hrópaði ég þar sem ég lá á gólfinu og starði á blóðið fossa út. Matti horfði líka á það.
,,Nei, þú færð þér ekki, þú mátt ekki við fleiri drápum.‘‘ Hann leit hægt upp á mig. Stóð svo upp og fór inná bað. Hann fann nokkrar flöskur þar, tók þær og settist við hliðina á líkinu.
,,Hvað ætlarðu að gera?‘‘ Spurði ég og horfði grunsemdaraugum á hann.
,,Safna birgðum.‘‘ Sagði hann, stuttur í spuna og tók hnífinn úr líkinu. Hann var allur þakinn dökkrauðu blóði. Matti hreinsaði blóðið á hnífnum í fötin á líkinu og setti hnífinn upp að hálsinum á honum. Hann skar smá skurð á húðinni, opnaði betur svo sást í beinin, kjötið, slagæðarnar og margt annað álíka. Hann skar, vel æfðum handatökum, á slagæðunum og lét stútinn af flöskunni fyrir gatið svo blóðið lak inn. Þegar þessi flaska var full tók hann næstu flösku og gerði það sama við hana á meðan ég horfði á með hryllingi. Síðan stóð ég upp, gekk að hurðinni og fór út. Ég hljóp niður að móttökunni og síðan út um dyrnar og bak við húsið en þar stoppaði ég og settist niður. ,,Hvernig gat hann gert þetta? Hvernig gat hann fengið þetta af sér?‘‘ síðan hugsaði ég um það sem hann sagði við mig þegar hann var að reyna að sannfæra mig; ,,Ég hef aldrei sagt neinum af… fórnarlömbunum mínum þetta fyrr. Ég hef heldur aldrei hikað.’’ Hann hafði greinilega oft drepið áður og ekki hikað við það fyrr en hann kom að mér. Ég hryllti mig yfir því hve langa sögu þessi hnífur hans gæti átt og hve mikið blóð hafði farið á hann.