,,Þetta gengur ekki, hurðin er of sterk!’’ Sagði höfðinginn. Hann leit á Matta sem fylgdist með örvæntingarfullur.
,,Núna geturðu sannað þig. Hún treystir þér, farðu inní herbergið hennar og lokkaðu hana út.’’ Sagði höfðinginn. ,,Ef þú kemur með stelpuna verður blóð þitt ekki lagt að munni okkar.’’ Höfðinginn horfði á Matta, Matti horfði á föður sinn.
,,Honum er ekki treystandi!’’ Sagði einn af höfuðsmönnunum. ,,Hann er svikari!’’
,,Og hann er sonur minn! Hann á skilið annað tækifæri!’’
Að lokum hrintu þeir honum upp að hurðinni og bökkuðu svo hún myndi þora að opna.

Ég hlustaði eftir einhverjum hljóðum en ég heyrði ekkert. Kannski var það útaf ærandi hjartarslætti mínum eða útaf því ég snökti svo mikið yfir láti foreldra minna. Eftir dálitla stund heirðist veik rödd fyrir utan sem ég þekkti strax.
,,Kata, hleyptu mér inn, þetta er Matti!’’
,,Hvað er í gangi Matti?!’’ hrópaði ég gegnum hurðina.
,,Leyf mér að koma inn og útskýra fyrir þér’’
Kata hugsaði sig um. Hann hafði nú reynt að drepa hana, afhverju ætti hún að hleypa honum inn. Enn hins vegar hafði hann hætt við það. Hún tók ákvörðun. Hún sneri lyklinum hægt í skránni og opnaði litla rifu. Matti stóð fyrir framan hurðina en enginn stóð í kringum hann. Ég opnaði hurðina það mikið að hann kæmist inn. Hann haltraði inní herbergið en datt svo niður. Ég lokai hurðinni og læsti aftur og flýtt mér síðan að honum til að hjálpa honum að setjast á rúmið. Á meðan ég hjálpaði honum upp hvíslaði hann nokkru að mér;
,,Hvað sem ég segi núna er lygi, gerðu nákvæmlega öfugt við það sem ég bið þig um að gera!’’ Hann sagði þetta svo lágt að ég rétt svo náði þessu. Þegar hann var sestur á rúmið stóð ég upp, ég vildi ekki gera honum þetta auðveldara.
,,Við komum bara til að tala við þig. Þú getur alveg farið fram og talað við okkur. Við munum ekki meiða þig.’’ Sagði hann titrandi röddu en leit þýðingarfullu augnaráði á mig.
,,Opnaðu bara hurðina og ég skal skipa þeim að meiða þig ekki!’’ En hann leit flóttalega á gluggann og svo á mig. Ég skildi þetta strax. Ég gekk að glugganum og opnaði hann hljóðlega á meðan Matti hélt áfram að tala um það að það myndi enginn meiða mig, svo ég gæti opnað gluggann án þess að mennirnir tækju eftir því. Hann stóð upp en hélt áfram að tala og ég reyndi líka að tala svo þetta yrði ekki grunsamlegt. Svo þagnaði hann þegar hann klifraði niður gluggann á eftir mér. Þögnin gat þýtt að ég væri að hugsa málið. Við hoppuðum niður og ég hjálpaði honum að bíl mömmu minnar og pabba. Hann var opinn eins og vanalega. Ég settist í bílstjórasætið þótt ég væri ekki með ökuskírteini, því mér sýndist Matti vera of veikburða til að geta stýrt. Hann rétt svo gat dragnast inn í bílinn. Þegar ég reyndi að kveikja á honum heyrðist hávaði og svo öskur úr herberginu mínu.
,,Fljót!’’ Sagði Matti og leit óttaðsleginn upp að svefnherbergisglugganum mínu. Ég keyrði af stað eins og brjálæðingur. Og stefndi að aðalgötunni.
,,Er allt í lagi með þig?’’ Spurði ég og horfði áhyggjufull á hann þar sem hann lá í sætinu, mjög fölur og andaði hratt.
,,Mér hefur liðið betur,’’ sagði hann lágri röddu og brosti daufu brosi.
,,Elta þeir okkur á bíl?’’ Spurði ég, því ég sá ekki neinn æða á eftir okkur.
,,Nei, þeir kunna ekki að meta tæki mannanna og kunna því ekki á bíl. Ég held að þú ættir samt að halda áfram að keyra, þeir hafa aðrar leiðir.’’ Ég leit óttaðsleginn á Matta.
,,Fyrirgefðu að ég trúði þér ekki, en þú reyndir að drepa mig, hvað átti ég svo sem að halda?’’
,,Já, þetta er allt í lagi, en annars fyrirgefðu að ég reyndi að drepa þig.’’
,,Hvað gerðu þeir við þig?’’ Sagði ég og leit á bera bringuna á honum og blóði drifið bakið á honum, þar sem fimm djúpir skurðar voru.
,,Fimm svipuhögg.’’ Sagði hann og leit niður. ,,Værirðu til í að stoppa á eftir og hreinsa sárið, ég get það ekki sjálfur.’’ Sagði hann og reyndi að líta ekki á blóðið.
,,Jájá, en afhverju geturðu ekki gert það sjálfur, þú getur alveg náð í skurðina.’’ Sagði ég hissa.
,,Ef ég sé blóð hef ég löngun til að drekka það, og ef ég drekk það verð ég nokkurn veginn ekki með sjálfum mér. Það er að segja, ég gæti drepið besta vin minn.’’ Hann leit á mig og sá skelfingarsvipinn á andlitinu á mér.
,,Ég veit, þetta er dálítið ógeðfelt en þetta er í eðli mínu. Ég er ekki mennskur.’’
,,Jájá, hvíldu þig nú, þú mátt ekki við því að missa krafta.’’ Sagði ég og hann kinkaði kolli og lokaði augunum.
Við keyrðum þar til það var orðið niðdimmt og nær enginn á götunni. Þá stoppuðum við á sveitahóteli langt frá öllum bæjum og fengum að gista þar. Það var fýlulegur móttökumaður í afgreiðslunni, hann varð dálítið hissa þegar ég bað um tveggja mann herbergi. Ég borgaði með peningunum sem voru í bílnum og hjálpaði síðan Matta upp í hótelherbergið. Ég lokaði hurðinni og læsti.
,,Leggstu á rúmið, ég ætla að finna eitthvað til að hreinsa sárið.’’ Sagði ég og fór inná bað til að leita að klósettpappíri til að þurrka blóðið. Ég hafði heppnina með mér, það voru bæði blautþurkur og sótthreinsi spritt. Ég lét heitt vatn renna ofan í könnu sem var frammi við rúmið, full af köldu vatni. Því næst tók ég niður sjúkrakassann á veggnum og fann umbúðir þar. Ég dragnaðist með þetta allt að rúminu og setti það á borðið við hliðina á rúminu. Matti lá á rúminu á maganum og reyndi, eins og áður, að horfa ekki á blóðið. Ég tók nokkrar blautþurkur og hreinsaði storkna blóðið í burtu. Þegar mest allt blóðið var farið af bakinu tók ég upp sótthreinsi sprittið.
,,Bíttu í eitthvað, þetta verður sárt.’’ Sagði ég við hann. Hann tók koddann og beit í hann. Síðan tók ég upp tusku og hellti vænum skammti af sótthreinsi spritti í hana og bar að bakinu á Matta. Þegar tuskan snerti sárin kipptist Matti til og öskrað ofan í koddann. Ég hélt áfram þar til sárin var orðið nokkuð hreint og vafði síðan umbúðunum um þau. Matti settist upp og nuddaði umbúirnar. Hann kveinkaði sér.
,,Láttu þetta vera, þetta verður bara verra ef þú nuddar það.’’ Sagði ég við hann. Hann glotti.
,,Nei nú ertu orðin eins og mamma mín!’’ Sagði hann og hló. Ég hló líka með en ekki af alveg eins mikilli innlifun. Matti tók eftir því og leit á mig.
,,Mér þykir leitt með foreldra þína.’’ Sagði hann og tók í hendina á mér. Ég kippti hendinni að mér.
,,Afhverju völdu þau mig? Afhverju þurftirðu að blanda mér inní þetta og leggja fjölskyldu mína í hættu!’’ Sagði ég og horfði á Matta með stingandi augnaráði. Hann leit undan.
,,Mér þykir fyrir því.’’ Sagði hann lágt. Ég hnussaði.
,,Ég ætla að sofa.’’ Sagði ég stutt í spuna og fór yfir í hitt rúmið. Ég þurfti ekki að klæða mig úr fötunum þar sem ég var ennþá í náttfötunum. Ég fór undir sængina og slökkti ljósið. Allt varð hljótt. Eftir smá stund leit út fyrir að Matti hafði líka farið að sofa, ef eitthvað má marka skruðningana.