Ég veit ekki hve lengi ég var þarna en það var orðið mjög dimmt þegar ég heyrði allt í einu fótatak og svo kom einhver inní skýlið. Ég gat ekki greint hver það var enn hann settist við hliðina á mér og ég fann að hann horfði á mig í gegnum myrkrið.
,,Hvað viltu?’’ sagði ég hásri og lárri röddu.
,,Hjálpa þér,’’ Sagði silkimjúk rödd. Allt í einu þekkti ég þessa rödd og leit upp. Tunglið var komið undan skýinu og lýsti upp andlit nýja stráksins. Ég sá að hann glotti ekki eða fannst þetta ekki fyndið.
,,Þú!’’ Sagði ég hásri röddu en aðeins hærri en ég hafði gert. Hann glotti.
,,Já, ég, hehe.’’ Sagði hann síðan.
,,Ég held að þér veitti ekki af því að fá þurr föt’’ sagði hann og reisti sig upp. ,,Þú getur komið með mér heim og ég get lánað þér handklæði og þurr föt.’’ Hann tók í hendina á mér og leiddi mig að bílnum sínum. Ég settistí framsætið og hann settist við stýrið og ók síðan af stað.
,,Afhverju viltu hjálpa mér?’’ Spurði ég tortryggin.
,,Afhverju ekki?’’ spurði hann á móti og brosti.
,,Hvað heitirðu þá?’’ Spurði ég dálítið ergileg.
,,Það skiptir ekki máli.’’ Svaraði hann á móti. Allt í einu rann upp fyrir mér ljós.
,,Það varst þú sem addaðir mér inná msn í morgun!’’ Sagði ég við hann.
,,Mhm,’’Sagði hann kæruleysislega.
Ég þagði það sem eftir var af leiðinni og hann líka.
,,Jæja, við erum komin.’’ Sagði hann og fór út úr bílnum og opnaði fyrir mér eins og dömu. Ég varð dálítið vandræðaleg enn hann brosti glettinn.
,,Dömurnar fyrst’’ sagði hann.
Ég steig úr bílnum og fylgdi honum að hurðinni á þriggja hæða blokk. Hann hjálpaði mér upp tröppurnar þar sem ég skalf af kulda útaf vatninu sem sat í fötunum mínum eins og þau væru svampur. Við vorum komin upp á aðra hæð og hann opnaði eina íbúðina þar með lykli sem hann tók upp úr vasanum. Hann opnaði hurðina og steig inn.
,,Þetta er ekki höll, en þetta er heimili,’’ Sagði hann og brosti feimnislega. ,,Viltu kannski fara í bað? Ég sé að þú skelfur úr kulda.’’ Saggði hann umhyggjusamur. Ég leit tortryggin á hann.
,,Ég lofa, ég er ekki einhverskonar perri ef þú heldur það’’ flýtti hann sér að segja.
Ég glotti yfir því hvað hann var vandræðalegur og þáði síðan að fara í bað. Hann lét síðan renna heitt vatn í baðkarið og beið þar til það var orðið fullt, lét mig síðan hafa sápu og fór fram í stofu. Ég lokaði baðherberginu og læsti, bara til að vera viss um að hann myndi ekki kíkja. Síðan fór ég úr blautum fötunum og dýfði mér ofan í baðið. Ég gleymdi mér í smástund á meðan ég var að hugsa um atburði kvöldsins og tárin fóru aftur að leka niður eins og það hefði losnuð stífla. Ég þerraði augun og steig upp úr baðinu og byrjaði að þurrka mér. Síðan tók ég upp fötin sem strákurinn hafði látið mig fá og skoðaði þau. Þetta var bara stuttermabolur sem var of stór á mig og joggingsbuxur. Ég klæddi mig í og lagaði aðeins á mér hárið en opnaði síðan hurðina.
,,Þú hefur gleymt þér í baðinu,’’ sagði hann og brosti til mín úr sófanum. Ég roðnaði.
,,Komdu, sestu, horfum á eina mynd!’’ sagði hann og benti á sófann.
,,Allt í lagi,’’ sagði ég og settist niður.
,,Ég hef heyrt að þú sért dálítið fyrir Drakúla greifa?’’ Sagði hann og blikkaði mig.
,,Hvar heyrðirðu það?’’ Spurði ég undrandi.
,,Hjá einhverjum vini þínum,’’ Sagði hann og stóð upp. ,,Hérna er ég með eina mynd sem ég þori að veðja að þú hefur aldrei séð!’’ Sagði hann og rétti mér DVD disk. ,,Ég náði í hann á netinu.’’ Sagði hann, tók diskinn aftur og lét hana í, og settist síðan við hliðina á mér. Hann ýtti á play á fjarstýringunni og við byrjuðum að horfa.
Stuttu seinna brá hann höndinni utan um mig en lét eins og ekkert væri.
Þegar myndin var búin var klukkan orðin tvö.
,,Vá, hvað klukkan er orðin margt!’’ Sagi hann og benti á klukkuna. ,,Ég ætti kannski að fara að skutla þér heim.’’
,,Ókei,’’ Sagði ég bara.
,,Ertu viss um að það verði allt í lagi með þig?’’ Spurði hann og horfði rannsakandi á mig.
,,Jájá, mér líður vel,’’ sagði ég en svo brast röddin og tárin byrjuðu að flæða á ný. Ég reyndi að stoppa þau en ég gat bara ekki hamið mig.
Hann tók utan um mig og reyndi að hugga mig en ekkert dugði, ég hélt áfram að gráta. Hann leyfði mér að gráta í fanginu á honum á meðan ég hnipraði mig saman og hélt áfram að gráta. Að lokum var ég bara rétt svo snöktandi og þá leit ég á hann. Hann horfði á mig á móti með umhyggjusemi í augunum, svo hallaði hann sér hægt yfir mig og kyssti mig á varirnar. Í þetta sinn leyfði ég honum að halda áfram. Hann tók utan um mig og hélt áfram. Ég hallaði mér aftur þannig ég lá í sófanum með hann ofan á mér og hann varð æstari og æstari, var byrjaður að káfa á mér. Ég leyfði honum það í smá stund þar til hann reyndi að lyfta upp bolnum. Þá ýtti ég honum af mér.
,,Hei! Hvað ertu að gera?’’ Spurði ég höstuglega við hann.
,,Fyrirgefðu, ég varð bara dálítið æstur.’’ Sagði hann vandræðalega og leit á mig. ,,Ég skal skutla þér heim.’’
,,Ókei.’’ Sagði ég. Ég fékk lánaðann poka hjá honum og safnaði saman blautu fötunum mínum í pokann, og fór síðan með honum niður í bíl. Við fórum inn í bílinn og hann ók af stað. Alla leiðina að húsinu mínu ríkti vandræðaleg þögn á milli okkar. Þegar hann keyrði upp að húsinu tók ég pokann með blautu fötunum upp, kvaddi hann og flýtti mér út úr bílnum. Ég fór að útidyrahurðinni stoppaði og leit um öxl og horfði á hann keyra í burtu. Síðan opnaði ég hurðina og fór inní eldhús. Þar sat mamma og reykti sígarettu í gríð og erg en þegar hún sá mig missti hún hana niður og hljóp að mér.
,,Hvar hefurðu verið barn?!’’ Sagði hún æst. ,,Við vorum búin að hringja í lögregluna og allt, og… Í hvaða fötum ertu?’’
,,Fyrirgefðu mamma, ég ætlaði ekki að vera svona lengi, en ég er þreytt og ætla upp að sofa núna.’’ Sagði ég þreytulega við mömmu.
,,Jæja allt í lagi, það sem skiptir mest máli er að þú ert heil á húfi,’’ sagði mamma og kyssti mig góða nótt. Ég fór upp í herbergið mitt fór úr fötunum sem ég hafði fengið lánuð og klæddi mig í náttafötin og hlammaði mér á rúmið. Ég hugsaði um hvað hafði gerst í partíinu og hvað hefði getað gerst ef ég hefði leyft stráknum að halda áfram. Mér leið undarlega, svimaði einhvernveginn en náði þó að sofna.
Daginn eftir vaknaði ég um tvö leitið við það að síminn minn pípti. Ég tók hann upp og sá að ég hafði fengið sms frá einhverjum sem var ekki í simaskránni.
,,Svafstu vel?’’ Stóð í því og ég áttaði mig strax frá hverjum þetta var. Ég valdi ‘’svara’’ í símanum og skrifaði;
,,Já. Takk fyrir allt’’ og ýtti síðan á senda. Þarnæst stóð ég upp úr rúminu, þar sem ég var of mikið vöknuð til að fara aftur að sofa, og klæddi mig í hrein föt. Ég áttaði mig svo á því að sléttujárnið mitt og meikið mitt var heima hjá Júlíu, og ég þurfti að fara að sækja það.
Ég sendi sms í sama númer og áðan og sagði honum frá vandræðum mínum og spurði hvort hann nennti nokkuð að skutla mér. Hann jánkaði því og sagðist vera á leiðinni. Á meðan ég beið reyndi ég að laga hárið á mér svo það liti ekki hræðilega út, og svo tók ég fötin sem hann hafði lánað mér og lét í poka. Ég tók líka fötin sem ég hafði verið í í partíinu, því Júlía átti þau, fyrir utan skóna. Síðan heyrði flaut fyrir utan og dreif mig niður.
,,Hvert ertu að fara?’’ Spurði mamma þegar ég hljóp fram hjá henni.
,,Út.’’ Sagði ég bara og lokaði útihurðinni á eftir mér. Ég opnaði bílhurðina hjá stráknum, sem ég vissi enn ekki hvað hét, og hoppaði upp í.
,,Hæ,’’Sagði ég við hann
,,Hæ sömuleiðis’’ Svaraði hann á móti.
,,Heirðu, takk fyrir þetta í gær’’ sagði ég feimnislega og skammaðist mín hálfgert yfir því hvað ég var mikil væluskjóða.
,,Ekkert mál,’’ Sagði hann og brosti hlýlega til mín. Mér létti.
,,Og takk líka fyrir að skutla mér’’
,,Það er nú það minnsta sem ég get gert.’’ Sagði hann og blikkaði mig.
Við töluðum mikið á leiðinni til Júlíu en þegar við stoppuðum fyrir utan spurði hann hvort hann ætti að koma með mér.
,,Nei nei, ég bjargast,’’ Sagði ég og var hálf móðguð þótt ég gæfi ekkert til kynna. Því næst steig ég úr bílnum og tók pokann með fötunum hennar Júlíu, gekk að dyrunum og bankaði. Júlía opnaði dyrnar og leit hálfundrandi á mig.
,,Hafðu engar áhyggjur, ég kom ekki hingað til að vera frek og leiðinleg’’ ég lagði áherslu á síðustu orðin. ,,Ég kom bara til að skila þér þessum fötum þínum og til að sækja dótið mitt.’’ Júlía tók á móti pokanum með fötunum hennar í og fór svo upp til að sækja mitt dót. Þegar hún kom aftur með það tók ég töskurnar.
,,Bæ.’’ Sagði ég með svo mikilli fyrilitningu í rómnum að Júlía roðnaði. Því næst gekk ég að bílnum og steig inn í hann.
,,Hvernig gekk?’’ Spurði hann samstundis.
,,Ég fékk hana allavega til að roðna,’’ sagði ég og glotti til hans, sem glotti síðan til baka. Hann keyrði mér síðan heim og spurði hvort ég vildi verða samferða í skólann á mánudaginn – það er að segja á bíl – Ég tók því og kvaddi síðan.
Ég fór upp í herbergið mitt og kveikti á tölvunni til að athuga hverjir væru inná. Sigga og Júlía voru báðar inná. Sigga ætlaði að tala eitthvað við mig en ég lokaði glugganum áður en ég sá hvað það var. Svo eyddi ég þeim útaf msninu mínu.
Um kvöldið fór ég að sofa en áður en ég sofnaði hugsaði ég mikið um strákinn. Mér fannst svo skrítið að vita ekki nafnið hans. Afhverju vill hann ekki að neinn viti nafnið hans? Hvað væri svo hræðilegt við það? Ég skildi það ekki.