2. Punktar.

*ekki partur af sögunni, en ég vill benda ykkur á það að það væri geðveikt ef þið mynduð hlusta á þetta meðan þið lesið http://www.youtube.com/watch?v=5cpSv2mNhhc
Er með quotes úr þessu lagi í sögunni ;)*

Ég veit ég er orðinn of seinn í tíma, samt sem áður labba ég ekki af stað í tímann.
Ég veit að með þessu er ég bara að safna á mig 2. Punktum en 2 punktar geta nú
Varla drepið mig. Jæja, það er liðið korter af tímanum sem ég geng af stað í tímann,
Ég geng einn eftir hálftómum gangnum og stoppa svo fyrir framan stofu
A.204 ég stend fyrir utan þær en ég geng ekki inn, Ég heyri hvíslað fyrir innann „Hvar er hann?“.
Ég geng inn og þar er allt þéttsetið svo ég gegn af eina lausa borðinu.
Þegar ég er kominn hálfa leið tekur kennarinn eftir mér og segir til mín.
„Páll, ef þú getur ekki hunskast til að mæta á réttum tíma getur þú alveg eins sleppt því að mæta!“
Hún bendir mér á dyrnar og segir mér að fara út.
Ég hugsa mig um í smá stund en heyri svo fliss fyrir aftan mig svo ég segi bara „okei“.
Ég geng útúr stofunni bæði hissa og feginn, ekki datt mér í hug að mér yrði vísað út en það var samt sem áður ágætt að fá að sleppa við spjall um félagsfræði eða álíka.
Ég geng til baka á ganginum sem er orðinn hálftroðinn af áttundubekkingum sem eru ný komnir úr dönsku.
Ég geng svo að fatahenginu og sækji svarta jakkann minn, ég smeygji mér í hann og held svo á töskunni fram í andyri, ég finn þar svo nýju adidas skóna mínu og klæði í þá.
Ég hlýt að vera hálfutan við mig því ég tek ekki eftir Daníel sem var farinn að hálföskra
á mig spyrjandi afhverju ég sé búinn svona snemma, ég svara að ég hafi mætt of seint og hafi verið rekinn út þess vegna „er það allt of sumt“ spyr Daníel svo.
„Já“ segi ég.
Ég geng út með I-podinn í hendinni og kveikji á Hide And sekk með Imogen Heap.

„when busy streets a mess with people
would stop to hold their heads - heavy“


Orðin fljúga innum annað eyrað á mér og fjúka útum hitt, ég er algerlega hættur að hugsa um neitt annað.
Ég geng af stað yfir götuna og á gangstíginn, yfir aðra götu og á enn annann stíg, ég geng framhjá elliborgarablokkunum og framhjá litlum skógi.
Ég geng að gangbrautinni og tek eftir því að ég er nánast kominn heim,ég ýti á takkann en hugsa ekki nánar útí það og gegn af stað útá götuna.

„Oily marks appear on walls
where pleasure moments hung before the takeover,
the sweeping insensitivity of this still life“

Ég geng af stað, og er aðeins búinn að taka 2-3 skref útá götuna þegar að ég tek eftir bílljósunum á bílnum sem stefnir að mér, ég loka augunum og læt höggið bara koma.
Ég kastast í loftið og skell harkalega á malbikið ég finn að þetta er að verða búið svo ég reyni bara að sofna.

Ég finn hvernig augun þyngjast og hvað það er orðið erfitt að anda.
Síðasta hugsunin sem rennur í gegnum hugann á mér er *2 punktar geta nú
Varla drepið mig.* eða hvað?

„Mmmm whacha say,
Mmmm that you only meant well?
well of course you did
Mmmm whacha say,
Mmmm that its all for the best?
Because it is
Mmmm whacha say?
Mmmm that it's just what we need
you decided this
whacha say?
Mmmm what did she say?

ransom notes keep falling out your mouth
mid-sweet talk, newspaper word cut outs
speak no feeling no i don't believe you
you don't care a bit,
you don't care a bit

(hide and seek)
ransom notes keep falling out your mouth
mid-sweet talk, newspaper word cut outs

(hide and seek)
speak no feeling no i don't believe you
you don't care a bit,
you don't care a (you don't care a) bit

(hide and seek)
oh no, you don't care a bit
oh no, you don't care a bit“







-
já..leiðinlega solid saga