Þau komu í bústaðinn um kvöldið. Þegar Sigurður gekk uppá veröndina sá hann sér til undrunar að það logaði ljós á lampa í stofunni. Hann leit undrandi á Maríu konu sína um leið og hann sneri lyklinum í skránni. Inni virtist allt með felldu. Þorsteinn sonur þeirra hljóp beint inn í stofu og sá að það lá bréf á sófaborðinu. Hann greip bréfið og byrjaði að lesa upphátt:
,,Gjörið svo vel að setjast niður, halda ró ykkar og taka vel eftir orðum mínum. Frá þeim stað sem ég er núna sé ég ykkur vel. Ég er búinn að taka dóttir ykkar gíslingu og ég mun meiða hana ef þið farið ekki að fyrirmælum mínum.”
Sigurður var allveg sjokkeraður af þessu og hringdi í dóttur sína Unnur Birnu en það var allt í lagi með hana þegar hann hringdi en það sem hann vissi ekki að maðurinn hafði plantað sprengjum um alla íbúðina hennar án þess að hún vissi það. Sigurður gat ekki sofið þessa nótt af einhverju gömlum minningum áður en hann missti minnið, hann var alltaf að sjá sama atburðinn, einhver var að gefa honum lykil en hann drap hann. Hann var búinn að hefja nýtt líf með konunni og börnunum og vildi ekki minnast fortíðar sinnar. Næsta dag fór hann aðeins að skoða sig um svæðið og þá var búið að sprengja öll dekkin á bílunum svo þau komust ekki neitt. Það voru bílför nálægt á svæðinu og einhver hafði verið þar augljóslega. Þegar hann kom til baka var annað bréf fyrir utan og á því stóð: Ég vil fá 20 milljónir í reiðuféi annars drep ég dóttur ykkar.
Hann sigurður var allveg að deyja úr stressi og vissi ekkert hvað hann átti að gera, hann vissi ekki hvernig hann ætti að höndla þetta og datt niður meðvitundarlaus. Konan hans María kom og hringdi á sjúkrabíl og hafði þá Sigurður fengið hjartaáfall en þegar sjúkrabílinn kom þá reyndu þeir að vekja hann upp, sprautuðu adrenalíni í hann, gáfu honu stuð og allt en ekkert gekk. Þá loksins vaknaði hann upp en hann var ennþá í losti við að heyra þessi skilaboð frá ræningjanum, hvernig átti hann svosem að redda 20 milljónum íslenskum króna? Hann átti rétt svo pening til þess að halda fjölskyldunni uppi.
Hann fattaði svo allt í einu hver ræninginn var, það var erkióvinur hans Jón en þeir höfðu hatað hvorn annan síðan nærri því alltaf. Hann hljóp eins hratt heim til hans sem var í Dúfnahólum 10 á efstu hæð. Hann fór fyrst heim og náði í haglabyssuna og braut upp hurðina hjá Jóni, en þá var enginn, hann hafði þá farið á þyrlunni sinni og flogið til karabíska hafsins rétt í þessu. Hann hringdi þá í vin sinn sem hann þekkti síðan vin sinn sem hann þekkti síðan í Víetnam stríðinu og fékk hann til þess að senda þyrlu til sín og hún kom eftir 5 mínútur. Þá byrjaði brjálaður eltingaleikur, hann flaug eins hratt og hann gat og náði Jóni en þá hröpuðu þeir báðir niður á sitthvora eyjuna.
Þetta var slæmt fyrir Sigurð þar sem hann rataði ekkert í Karabíska hafinu en Jón náði að komast á stóra eyju með dóttur Sigurðar með sér. Þá kíldi hún Jón svo að hún náði að flýja í burtu en hann reyndi að ná henni en hrasaði og meiddi sig.
Sigurður hringdi í vin sinn síðan úr Víetnam stríðinu aftur og lét hann senda sér aðra þyrlu, hann fór með henni yfir á næstu eyju til þessa að finna Jón og dóttur sína, þegar hann kom þangað náði Jón að skjóta þyrluna niður en Sigurður var heppin og gleymdi ekki haglabyssunni sinni heima, hann skaut til baka og hitti Jón í fótinn en hann náði að flýja burt. Sigurður þurfti að komast til dóttur sinnar áður en Jón gerði það.
Hann byrjaði að hlaupa, allt í einu runnu allar minningar hans um dóttur sína í gegnum hausinn hans, síðan hún fæddist og þangað til núna svo heyrðinn hann risastórann hvell eins og í byssu. Hann vissi að hún væri dáin og Jón hafði drepið hana, það sauð í honum, hann varð brjálaður. Gekk berserksgang um eyjuna að leita að Jóni og sá hann allt í einu standa þarna hann ætlaði að skjóta en það var allt of mikið adrenalín sem flæddi um hann til þess að hann gæti miðað við að hann hljóp að honum, hann tók eftir því og skaut hann í lærið og svo öxlina en Sigurður hirti ekkert um það því að eina sem hann hugsaði um var að drepa Jón. Sigurður keyrði hann niður og braut 5 rifbein og höfuðkúpu á Jóni og var Jón þá við það að deyja og þá tók hann upp haglabyssuna og skaut hann í andlitið og þrammaði svo burt allur votur í tárum en þá allt í einu kallaði til hans kunnugleg rödd, það var dóttir hans sem kallaði til hans. Hann ljómaði allur upp og leit við og þá var hún öll blóðug. Hann hljóp til hennar og greip utan um hana en hún var allveg að deyja, hann reyndi að halda henni vakandi og hélt þrýsting á sárið en það hélt endalaust áfram að blæða, hann hélt á henni að þyrlunni og flaug svo af stað að Landsspítalanum, hún varð að þrauka. Allt í einu byrjaði honum að líða skringilega og þá vaknaði hann upp í heima hjá sér, þá áttu ennþá eftir að leggja af stað. Þau voru nefnilega að fara uppí bústað. En hann sá svo dóttur sína og fór næstum því að gráta af því að sjá hana því að hann sá hana deyja í draumnum en honum leið svo vel að hún var ennþá lifandi. Allt í einu mundi hann eftir því að Jón hafði dáið fyrir nokkrum árum af ofneyslu áfengis. En það var allt í lagi með alla svo að allir lifðu hamingjusamir til æfiloka.

Gerði þetta fyrir íslensku, flýtti mér að púsla saman einhverjum hræðilegum söguþræði og titli:)