Tinna lá í rúminu, og beið eftir að vekjaraklukkan hringdi. Þetta var lengsti dagurinn í vikunni og, eins og venjulega, er hann alltaf verstur.
Vekjaraklukkan hringir og Tinna neyðist til að standa upp úr hlýja, mjúka og notalega rúminu sínu.
Hún fer fram a baðherbergið sitt og klæðir sig úr öllu nema brókinni, og fer síðan á viktina. 33 kíló, hún var búin að léttast um hálft kíló síðan í síðustu viku. Hún skrifaði það á miða sem hún límdi síðan á spegilin.
Nú starði hún í spegilin og horfði á mjög horaða 15 ára stelpu sem er er eins hvít og snjór, og músabrúnt, matt hár.
Þetta var ekki sú Tinna sem hún vildi vera. Þetta er bara svo alltof erfitt að vera fullkomin.
Hún burstaði tennurnar, klæddi sig of fór niður að borða morgunmat. Mamma og pabbi voru farin í vinnuna, og hún var ein eftir. Hún reyndi alls ekki að flýta sér, því hana langaði ekkert að hitta stelpuhópinn áður en þau færu inní stofuna. Tinna var vön að mæta seint. Kennarinn var ekki nógu ánægður með það og fannst þetta leiðinlegt, því hún var góður nemandi. En Tinnu er sama. Hún mætir þegar henni sýnist.
Svo klæddi hún sig í úlpuna klukkan fimm mínútur yfir átta.
þó hún vissi að hún væri orðin fimm mínútum of sein var hún ekkert að flýta sér. Hún átti hjól en hún notaði það aldrei þvi það yrði hvort eð er eiðilagt þegar skólinn væri búinn.
Hún gekk inní tíma 15 mínútur yfir 8 og hlustaði varla á yfirlestur kennarans, heldur fór í sitt vanalega sæti, lengst út í horni. Hún horfði síðan á alla vinina í bekknum, hvíslandi sín á milli og hlæja af gleraugum kennarans. Tinna vildi að hún væri þar að hjálpa þeim, en hún mátti það ekki. Allir í bekknum fyrirlitu hana.
Eftir löngu frímínútur voru íþróttir, skólagrein sem Tinna þoldi síst.
Það átti að vera fótbolti, og kennarinn valdi tvo nemendur til að velja í lið, og eins og alltaf þá var Tinna valin síðust. Henni var sama, hana langaði heldur ekkert til að vera með þeim. En samt langaði hana það.
Þegar íþróttirnar voru búnar þá fóru allir í sturtu. Tinna skipti um föt eins fljótt og hún gat og ætlaði að drífa sig í burtu áður en hinar áttuðu sig á því. En það var of seint.
''Hei stelpur! Tinna er að reyna að sleppa sturtu!
eigum við að hjálpa henni í sturtu?'' Allar stelpurnar sóttu hana og rifu hana úr fötunum. En í staðin fyrir að láta hana í sturtu þá drógu þær hana fram á gang, og hrintu henni inní strákaklefann. Strákarnir áttu greinilega von á henni því þeir voru allir klæddir. þeir tóku hana, allsbera, og hrintu henni undir sturtu hjá þeim, þar sem þeir spörkuðu siðan í hana og lömdu. Þegar þeir loksins hættu var Tinna snöktandi undir ískaldri sturtu öll úti í sínu eiginn blóði.
15 mínútum seinna var hún hjá hjúkkunni og hún lét
spritt á hana og hreinsaði sárin. Tinna sagðist hafa runnið í sturtunni og meitt sig, því hana langaði ekki til að koma þeim meir á móti sér.
Um hádegið þegar Tinna var að taka til í skápnum sínum þá fann hún miða festann við botninn á skápnum, á honum stóð;

''Hæ, blómið mitt, ég elska þig og ég vil að þu komir með mér á ballið í kvöld

kveðja, leynilegur aðdáandi''

Tinna var mjög hissa, en líka glöð. Þessi hugsun hjálpaði henni að hunsa alla stríðni það sem eftir var dagsins. Eftir skóla fór hún upp í herbergið sitt og byrjaði að fara í gegnum fötin sín. Það tók hana einn og hálfann tíma að ákveða sig í hverju hun ætlaði að vera í. Að lokum fann hún stuttann, hvítann kjól, sem var ekki of fínn, en samt ekki of hversdagslegur.
Um kvöldið fór hún í kjólinn, og hvíta skó við. fór síðan í svartann leðurjakka, og gerði hnút í hárið á sér. klukkan 8 fór hún síðan niður og kyssti mömmu sína og pabba bless.
''Mundu að koma snemma heim!''
''Mamma ég er ekkert smábarn, ég get séð um mig sjálf!''
''Já enn….''
''Jájá bæææ.''
siðan hljóp Tinna út um dyrnar og heyrði ekki þegar mamma hennar kallaði til hennar að hún elskaði hana.
Þegar Tinna kom í féló settist hún við eitt borðið og beið, og beið, og beið. Síðan sá hún krakkana í sínu bekk koma æðandi til hennar. Tinnu bregður, en er kjurr. Þegar þau koma þá taka þau í hana og draga hana út um bakdyrnar. Tinna streyttist á móti en hún gat ekkert gert. Síðan binda þau við vegg, og taka af henni skóna. Þau tóku upp límband og límdu fyrir munninn á henni, og síðan kom 18 ára strákur sem átti að vera vinur einns stráksins.
Hann klæddi sig úr buxunum, lyfti upp pilsinu og settist á Tinnu. Hann var að nauðga henni. Tinna reyndi að öskra eins og hún gat en i hvert skipti þá lömdu krakkarnir hana, en héldu síðan áfram að hlæja og fylgjast með. Síðan loksins fékk hann nóg, en hann var greinilega blindfullur.
Síðan fóru krakkarnir bara inn, og héldu á poka inn, sem Tinnu sýndist innihalda áfengi.
Tinna þurfti að hanga þarna framm yfir miðnætti og var alveg búin að gefast upp að einhver myndi finna hana þarna. En síðan var opnað bakdyrnar, Tinna fylltist von, en hún varð fyrir vonbrigðum, því útum dyrnar komu bekkjarfélagar hennar sem hötuðu hana svo mikið. Hun fylltist skelfingu og byrjaði að brjótast um. Þau voru öll blindfull, og gengu skrikkjótt. síðan sagði ein stelpan;
''eg ‘ata tig!’' og dróg framm hníf. Tinna rak upp stór augu og reyndi að öskra af öllum krafti en það þýddi ekkert. En síðan kom stelpan og skar á böndin sem héldu henni fastri, dróg hana upp og henti henni síðan í stórann rigningarpoll, og stakk hana á eins marga staði og hún gat, skildi síðan hnífinn eftir og ráfaði aftur inn með bekkjarfélögum sínum, ötuð út í blóði.

Tinna lá þarna i polli sem var orðinn rauðlitu. Fallegi kjóllinn hennar sem áður var hvitur var orðinn blóðrauður og gegnblautu.
Það var allt að dimma fyrir Tinnu, hún fann fyrir óbærilegum sársauka, en reyndi að hreyfa sig, hún öskraði af kvölum. Að lokum skildist henni að hún var að deyja. Allt dofnaði fyrir augum hennar, hún sá fjarlæga veru færast nær og nær henni.
síðan notaði hún allann þann lífskraft sem eftir var til að hvísla 5 orð;
Ég elska þig, mamma og pa….
siðan varð allt svart.