„Hvað er að,“ spyr hún þegar hann hættir að kyssa hana.
-„Æ, ekkert,“ svarar hann og fer að kyssa á henni hálsinn. Svo hættir hann aftur. „Þetta gengur ekki lengur,“ segir hann svo og ýtir henni frá sér.
-„Hvað meinarðu?“ spyr hún, ringluð og særð á svipinn.
-„Hvað erum við búin að vera lengi saman,“ spyr hann svo og leggst á bakið.
-„3 ár… næstum því,“ svarar hún og tár myndast í auganu hennar sem lekur svo niður kinnina.Henni fannst þetta vera og auðvelt fyrir hann.
-„Þú veist jafnvel og ég að þetta er rangt,“ segir hann á móti. Núna heyrir hún tilfinningu í röddinni hans.
-„Það stöðvaði okkur aldrei,“svarar hún, „ástin spyr ekki um leyfi og hún hlýðir engum. Hún gerir það sem hún vill og við getum ekki stjórnað henni. Þú sagðir þetta sjálfur fyrir ekki svo löngu síðan. Hvað breyttist?“
-„Æi, ekkert. Mér finnst ég samt vera að…“
-„Hvað? Misnota mig? Ég er alveg nógu gömul til að skilja þetta,“ svarar hún. Hana langar ekki til að gráta lengur. „Komdu nú í rúmið og drífum okkur af áður en mamma kemur heim.“
-„Jæja, þá,“ segir hann og brosir. Hún brosir á móti og faðmar hann. Hún heldur honum þétt að sér og kyssir hann blíðlega. Hann rennir niður rennilásnum á peysunni hennar og klæðir hana úr bolnum. Svo fer hann niður á hnén og kyssir á henni magann.
Þau heyra bíl stöðva fyrir utan og heyra bílhurð opnast og lokast. Hún klæðir sig æst í bolinn og þakkar guði fyrir það að þau höfðu ekki náð lengra. Hann stekkur á fætur og hleypur fram í stofu og sest fyrir framan tölvuna.
Móðirin heilsar dóttur sinni á leið inn í hjónaherbergið þar sem hún skilar skjalatöskunni sinni. Svo fer hún inn í eldhús að undirbúa matinn. Á leiðinni mætir hún syni sínum sem er að læra í tölvunni og heilsar honum líka.