Hún var fræg, vildi allt í hendurnar og grét þegar eingin skildi hana, ég skildi hana.
Við elskuðum hvort annað, ég vissi hvað hún þráði. Ég var hennar og hún var mín, ég fæ hroll við tilhugsunina að hitta hana í fyrsta sinn. Ég yrði miklu betri en hinir mennirnir hennar. Hún sagði mér allt í sjónvarpinu og svæfði mig á næturnar. Að fylgjast með henni var guðdómlegt en í dag mundi ekki bara ég horfa heldur snerta líka.

Sýningin var að vera búin, ég hafði komið mér vel fyrir. Hún labbaði út bakdyramegin og eins og alltaf með lífverðinum sínum en ég vissi að í hvert sinn sem hún beið eftir bílnum þá fékk hún sér sígarettu og þá mundi lífvörðurinn fara inn að sinna einhverju. Hún var alein eða það hélt hún.

Ég fór hægt að henni og lét hendurnar á axlir hennar, hún sneri sér hægt við og leit á mig.´´ þú átt ekki að vera hér’’ ég hugsaði með mér að hún vildi ekki að fjölmiðlanir kæmust að þessu og svaraði ‘’ Þetta er allt í lagi ég veit að þeir mundi skilja eftir að þeir sjá að við elskum hvort annað’’ Hún reyndi að bakka en ég hélt ennþá um axlinar hennar. Þá fór hún að æpa til hjálpar. Ég skildi ekkert í henni, hvað varð um elskuna mína. Meðan ég hugsaði hvað var á seyði kom lífvörðurinn út og barði greyið mig í hausinn en ég hélt áfram að halda í hana meðan hann togaði og barði mig. Hún öskraði. Svo kom meira fólk og hjálpaði við að koma elskhuganum hennar frá henni.Það öskraði og æpti meðan ég hélst eins fast og ég gat að reyna átta mig á þessu.

Nokkrum dögum seinna var ég læstur í klefa, ég fékk dagblaðið og á forsíðunni stóð allt um það sem hafði gerst um daginn. Þá skildi ég hvað hafði gerst. Ég átti að hitta hana aftur í meiri einrúmi. Bara við tvö og mjög rómantískt. Hún var nú líka nýbúin með sýningu, hún hlýtur að hafa verið þreytt, já heheh þreytt hahahah hahahhah.

Endir

Framhald kannski.