Jæja nú er ég að senda inn sögu sem verður í nokkrum köflum og hér er fyrsti kafli

———————————————-

1.kafli
Löng Flugferð

Ég stóð í röðini í Kaupmannahöfn að bíða eftir að komast í gegnum tollinn, ég svitnaði eins og ég væri í sturtu, ég þurkaði svitan úr augunum ég var næstur.
“Hvað heitir þú?” Spurði Tollvörðurinn mig. “Helgi Pétur” Svaraði ég og sýndi honum miðan minn. “Já má ég sjá vegabréfið þitt?” Spurði hann. Ég rétti honum vegabréfið mitt, hann skoðaði það, svo rétti hann mér það og sagði að ég mætti fara í gegn. Ég gekk í gegnum tollinn, það pípti. Ég varð skýthræddur, “Ertu með belti eða eitthvað?” var ég spurður. “Uhh já ehh belti” ég tók það af og rétti þeim það. Ég gekk aftur í gegn og það pípti ekki, mér létti á þangað til að ég sá hundinn ég varð skíthræddur. Hann gelti sem betur fer ekki á mig, svo ég fór beint inn í vél og settist þar. Ekki var langt um liðið þegar maður kemur og sest við hliðina á mér. Flugvélin fer á loft og ég sofna innan skamms. Ég vakna þegar flugfreyjan spyr mig hvor ég vilji eitthvað að drekka, ég svara neitandi. Ég fer að hugsa um hvað gerist ef ég næst, og hvað ég fengi langan dóm. Ég fer framm á klósett og loka að mér og læsi. Ég fer úr skónnum og sokkoum og tek báða pokana upp. Tveir pokar af kókaíni hvítt duft fyrir allan þennan pening. Ég hressist þegar ég fer að hugsa um upphæðina sæm ég fæ fyrir þetta, svo ég fer fram og sest niður. Maðurinn við hliðana á mér spyr mig hvort ég sé íslenskur, ég svar því játandi. “Hvað var erindi þitt til danmerkur?” spyr hann. “ Uhh bara skemmti ferð” lýg ég. “ Já já þær eru nauðsinlegar, ég var nú í viðskiptarferð” segir hann. “Ok, hvað geriru?” Spyr ég. “Ég sel fisk” svarar hann. “Já ok” Segi ég. Flugfreyjan kemur með matinn okkar, og ég ét það á augabragði.
Maðurinn við hliðina á mér heldur áfram að tala eitthvað helvítis rugl um fisk og segir mér allt um þá, ég segist ætla að fara á klósettið. Ég sest á setuna og fer að hafa áhyggjur af því að ég verði kanski tekinn, svo ég fer yfir áætlunina. Þegar ég er kominn út bíður mín svartur BMW sem ég á að fara inn í, svo læt ég bílstjóran fá kókaínið og hann lætur mig fá peninginn. Svo tek ég leigubíl heim. Ég bleiti hendurnar og andlitið. Einhver reynir að opna, svo ég fer út. Ég sest niður en get ekki hætt að hugsa um hvað gæti gerst. Þessi pirrani maður sem reynist heita Orri heldur áfram að tala um einhvern helvítis fist “HALTU KJAFTI!!!”öskra ég. Allir í vélini horfa á mig “HVAÐ ER AÐ YKKUR” öskra ég yfir flugvélina og sný mér að glugganum. Maðurinn sagpi ekki annað orð við mig það sem eftir var af fluginu. Ég fór út og keypti mér nammi í fríhöfnini, náði svo í töskuna.
Ég gekk frammhjá vörðunum og þeir stöppuðu mig ekki. Ég fór út og leitaði að BMWinum, þegar ég sá hann labbaði ég að honum og fór inn að aftan. Við sátum þar í sirka 5 mínótur þegar hann sturði “Ertu með þetta?” “Já” Svaraði ég. “Þú ert nýr, er þatta í fyrsta skipti?” Spurði hann. “Já” Svaraði ég. “Var þetta erfitt?” Spurði hann.”Já”Svaraði ég. “Réttu mér þetta” Sagði hann. Ég rétti honum báða pokana og hann lét mig fá peninginn. Ég fór inn í leigubílinn og sagði honum að fara með mig heim.