Litlar hvítar flyksurnar dansa í vindinum. Það er hreint ótrúlegt hvernig svona köldum hlut hefur verið fyllt lífi. Þegar snjórinn safnast svo saman verður það eins og dúnmjúk sæng. Ég valhoppa í snjónum eins og ég sé á skýi og gleymi alveg hversu kalt er úti. Ég tek snúninginn og finn kalda hnoðrana tylla sér á heitu andliti mínu. Bílarnir taka snúning eins og skautadrottning og kelling með innkaupoka flýgur á hausinn eins og teiknimyndafígúra. Ég finn vindinn blása undir kjólinn minn og upp í klof og það er þar sem ég upplifi hina virkilegu vellíðan. Ég sparka í snjóskafl svo að snjórinn fjúki í vindinn og beint framan í mig. Þetta er best. Ég læt mig svo falla í snjóinn og bý til engil.
„Góðan daginn vetrarprinsessa!“ segir ungir herramaður, kápuklæddur, og horfir niður til mín „Hvernig hefuru það?“
Ég reisi mig upp og hann réttir mér höndina til að koma mér á fætur. „alveg ágætlega þakka þér“
„Hvað er þér á höndum?“ spyr hann mjúkri röddu
„Ég var bara á leiðinni heim“
„Er þér ekkert kalt?“
Ég roðna aðeins og nudda fætinum í snjóinn: „smá kannski“ segi ég vorkunnlega.
„Má ég kannski bjóða þér heim í heitt súkkulaði? Ég bý bara hérna rétt hjá“
Ég þigg boðið og hann leiðir mig heim til sín, hjálpar mér úr úlpunni og hellir svo upp á heitt kakó. Við sitjum í stofunni sem er frekar hlýleg, vínrauðir veggir sem eru þaktir fögrum og líklegast dýrum listaverkum. Hann segir mér sögu frá því er hann bjó í Afríku og hjálpaði fátæka fólkinu að lifa af. Ég upplifði söguna eins og ég væri þar og ég sé börnin sem eru sárþjáð af hungri. Ég tek svo eftir að hann sér hvernig augun á mér tindra af innlifun. Hann hallar sér að mér og kyssir mig, ég finn hvernig hjartað í mér blómstrar. Hann hefur tekið mig algjörlega á sitt vald. Hann hjálpar mér úr fötunum. Þið getur sjálf giskað hvað gerist næst.
Eftir samfarirnar sofnar hann værum blundi og ég hugsa með mér hversu æðislegur maður þetta er. Ég þori ekki að bíða eftir því að hann vakni svo að ég klæði mig í og fer aftur út í kuldann. Snjórinn er jafnvel æðislegri en áður. Ég valhoppa því heim á leið.
Þegar ég er kominn heim situr móðir mín í eldhúsinu og sötrar úr kaffibolla og spyr mig svo: „Hvernig var svo í leikskólanum í dag?“