Djöflasæla k2

Hebbi

Þegar við vorum komin að Skakkafossi var rétt komin dögun. Skakkifossur sem eitt sinn hafði verið gull nátturunnar var núna ekkert nema smáspræna. En það skipti ekki beint miklu máli. Ekki núna allavega. Ég var tilbúinn að deyja en samt reiðubúnari til að drepa.Og ég ætlaði að drepa. Venjulegt kvöld við að búa til þetta drasl?
Kanski 10-25 niðrí kjallaranum á hlöðunni. Allavega 2 á verði í húsinu. Svo eru alltaf gildrur.

Við stoppuðum 10 km frá húsinu. Bara til öryggis. Ég sagði Lúllu að bíða í bílnum en hún þverneitaði. Mér er sama. Ekki beint í stuði til að rífast núna. Læt hana fá 9mm. Finnur tekur sér Deagle. Ég læt mér nægja Glockarann.Við læðumst í gegnum akrinn. Ég sé risatré sem virðist hafa verið notað til að hengja eða pýna. Nýlega.

Allt í einu heirist lágt urr og áður en Finnur nær að miða stekkur úlfurinn á hann. “AAAAAAA FOKK!!! TAKIÐ HANN AF MÉR!!! Lára frýs. Úlfurinn byrjar að narta í handlegginn á Finn og um leið skýt ég 5 skotum. Allavega 3 hitta. Eitt í loppuna. Eitt í strýkst í magann. Og eitt tekur neðsta hlutann af skottinu af. Fyrst ýlfrar hann. Síðann urrar hann meira og áður en ég fæ aftur tækifæri til að miða stekkur helvítið á mig.

Ég rétt næ taki á kjaftinum á honum og held honum í sundur þannig að ég redda mér smá tíma áður en hann étur af mér hendurnar. Þá vaknar Lúlla loksins og byrjar að spreyja. Ekkert að miða. Meira en helmingur kúlanna fer út um allt. En eitt fer í augað á dýrinu. Ýlfrið er eins og flóðbylgja sársauka en ég nota tækifærið og næ í byssuna meðan Finnur staulast á fætur og skýtur eyrað og eina aftari loppuna af úlfinum. Samt lifir hann af. Samt er hann ennþá oná mér. Hann er samt orðinn þreyttur og ég nýt mér það og treð byssuni oní kokið á skepnuni og skýt þangað til ýlfrið hættir.

Lúlla fer að sinna Finn. Ég tek tækifærið og reyki eina rettu og jafna mig á þessu. Ég næ ekki einu sinni að klára hana áður en öskrið heyrist. Alls ekki mannlegt. Líkara urri.
Og ég hélt að úlfurinn væri það versta hugsa ég rétt áður en björninn slær mig 5 metra til baka.

Og þá sér hann Lúllu og ég vil öskra en það kemur ekkert út nema smá blóðfyllt væl. Ég fer ekkert strax. En Finnur. Alltaf jafnmikil hetja. Dreifir athyglinni. Lætur björninn elta sig meðan hann dælir bangsan fullan af kúlum. Virðist ekki hafa nein áhrfif samt. Þegar Finnur er búinn með skotin hleipur hann að trénu. Björninn eltir en lentir í bjarnagildru. Fyrsta heppni kvöldsins. Eða það hélt ég. Björninn rífur þetta af sér eins og Lego. Finnur skríður upp í tréð meðan Lára sækir mig. ”HEBBI VILTU DRATTAST Á FÆTUR????“´

Ég hlýði með naumindum og við hlaupum að trénu. Finnur situr fasstur þar og það virðist sem að bangsinn ætli að rífa það í sundur.Ég tek byssuna af Láru og skýt björninn nokkrum sinnum í bakið. Hann snýr sér við en Finnur virðist hafa fundið þykka og sterka snöru þarna uppi sem hann var búinn að binda við efsta topp trésins og lét hana rólega í kringum hálsinn á dýrinu.

Bangsinn gat ekkert gert lengur. Ég skaut og skaut en þetta var bara eins og flugur í hans augum. En Lára stendur hliðina á mér og mótmælir þessu öllu. Að lokum lemur hún mig og tekur af mér byssurnar. Hún skýtur reipið og Finnur öskrar á hana. Björninn dettur niður með miklum látum. En þá er Lúlla skotin niður og Finnur þagnar.

Það var bara skráma. Bara skeina. En hún dettur niður og heldur um handlegginn. Og þá sé ég hann. Þennan sveitalúða sem brosir út af eyrum. Tennurnar gular og skakkar. Loðinn eins og fjandinn. Og blóðblettir á fötunum hans. ”Ég ætti að skjóta ykkur niður eins og hunda fyrir það sem þið gerðuð við hana Jóhönnu Úlf. En Bjössi hefur unnið fyrir því.Samt…ætli ég eigi ekki skilið einn allavega, segir hann og skýtur á tréð. Finnur dettur úr tréinu. Ómeiddur samt.
Ég tek Clockarann og toga í gikkinn. Brosið hverfur af sveitalúðanum. Ekkert gerist. Skotin búin og það þarf ekki að leggja saman 1+1 til að vita að ég sé dauður.“Ég ætti að skjóta hausinn af þér litli skíturinn þinn”segir hann og lemur mig með haglaranum sínum. “En ég var búinn að lofa öðrum”.

Björninn var byrjaður að rísa upp og leit á Lúllu. “Éttu hana, kallinn minn” sagði hann glottandi. En Bjössi át hana ekki. Bjössi labbaði að sveitadurgnum sem náði einu skoti áður en björninn tók af honum hólkinn og beyglaði hann í óróa. Síðann tók hann durginn og reif af honum hendurnar og sleppti honum. Öskrandi og vælandi skreið durgurinn á jörðinni áður en Bjössi lamdi höfuðið af honum. Hausinn flaug út í buskann en björninn var ekki búinn með durginn. Hann hélt áfram að slíta og éta hann meðan við notuðum tækifærið og löbbuðum að húsinu. Í skúrnum hliðinná fundum við nóg af bensíni til að keyra til Afríku. En það er ekki það sem “þeir” notuðu það í og ekki við heldur. Ég ætlaði að brenna staðinn. Lúlla og Finnur hjálpuðu að setja olíu í hlöðunn og húsið. Það heyrðist hva var verið að gera fyrir neðann hlöðuna. Mér var sama. Ég mun sjá það eftir smá stund. Ég segji þeim að fara aftur í bílinn og fer aftur í skúrinn.Þar sem byssurnar voru gagnlausar var ég nokkuð varnalaus en ég sá soldið í skúrnum.
Skúrnum þar sem ég sá vélsögina