Ég var búin að safna púðrinu úr öllum flugeldunum sem pabbi hafði fengið frá KR, það er algjör snilld að eiga pabba sem styrkir fótbolta félag í kringum áramótin því ódýrir flugeldar voru það skemtinlegasta í heimi þegar ég var 15 ára. Ég var búin að koma púðrinu fyrir í glerflöskuna og lagðist upp í rúm spenntur, á morgun myndi eithvað springa og ég fæ að ráða hvað ég sprengi í tætlur.

Morguninn eftir fékk ég mér smá hamborgara hrygg sem hafði verið í matin á jóladag, ógeðslega gott hugsaði ég með mér á meðan ég klæddi mig í strigaskóna og fór í jakkan. Það var skýjað og þungt yfir höfði, en það höfðu verið rauð jól og meiri líkur á því að sjá rigningu heldur en snjó þannig að ég flýtti mér, ég átti bara einn kveik sem var nógu langur til að ég kæmist í skjól og hann varð því að duga. Ég bar eldspítuna upp að kveiknum sem stóð upp úr stútnum á tómri brennivíns flösku sem ég hafði rænt eftir Þorláksmessu, nú hugsaði ég með mér að þetta yrði nú rosaleg sprengja, eins líters gler flaska full af púðri, ég vildi að ég ætti myndavél var það síðasta sem ég hugsaði áður en ég slepti flöskunni ofan í ruslatunnuna, nú var það bara að forða sér og horfa á frá öruggum stað. Ég hleyp upp gras hólinn og hoppa yfir hann eins og ég sé Arnold Schwarzenegger.

Hausinn á mér lyftist aðeins yfir gras bakkan, hún er ekki sprungin enn þegar ég sé tælenska konu labba fyrir hornið, hún er í óhreinum og tættum fötum með klút bundinn um andlitið. Hún heldur á svörtum ruslapoka og horfir á ruslatunnuna þar sem ég kom sprengjunni fyrir. Nú hlakkar í mér, áhorfendur djöfull á henni eftir að bregða hugsa ég, en gleðin varir stutt. Áður en ég vissi af var hún komin með höndina ofan í ruslatunnunni í leita af tómum dósum, ég kalla á hana “nei, færðu þig frá ruslatunnunni, passaðu þig” en það er of seint, rosalegur hvellur og ég heyri ekkert nema són, ég horfi í átt að ruslatunnunni, svarti ruslapokinn liggur í tætlum, tómar dósir dreyfðar út um allt, konan lyggur, hún hreyfist ekki, hún segir ekki orð. Ég hljóp í burtu, ég hljóp heim og ég talaði aldrei um þetta, ég lét sem þetta hefði ekki gerst, ég læt enn í dag sem og þetta hefði ekki gerst.

Ég skammast mín.