„Sjáðu hvað hún er flott!“
„Já þessi brjóst, geggjuð“
„Þessar buxur fitta líka svo vel við rassinn á henni, hún ætti að vera í auglýsingu fyrir Diesel“
Strákarnir, bekkjarfélagar mínir dást að fegurð bestu vinkonu minnar og hreykja sér af því hvað augu þeirra birtu heilanum þeirra, en þeir gera sér enga grein fyrir því að mér stendur ekki á sama hvað þeir segja. Mér líður ekki beint vel við þessa fyrirlitningu á Söru, vinkonu minni síðan ég veit ekki hvenær, síðan alltaf held ég, síðan ég man eftir mér.
„Nonni, af hverju ertu ekki löngu búinn að pota í hana maður?“
Ég horfði á félaga minn sem brosti í örvæntingu um gott svar en: „Ég bara veit það ekki“ og ég hreinlega bara vissi það ekki, enda ekkert hugsað út í að gera þannig lagað með bestu vinkonu minni, æskufélaga, en ég gat í raun ekkert hætt að hugsa um það það sem eftir var af skóladeginum.
Eftir seinasta tíman gengur Sara til mín og segir glaðlega: “Hey Nonni, hvað ertu að fara að gera á eftir?”
„Ekkert sérstakt, hvað ertu að spá?“
„bara, væriru til í að koma og horfa með mér á Harold og Kumar? Jósi leigðana í gær,“
„Jájá“ sagði ég og ekkert var eðlilegra
„það er heldur enginn heima fyrr en seint í kvöld svo við höfum húsið fyrir okkur og getum eldað okkur pizzu aftur.“

Við röltum heim til hennar og töluðum um hvað kennarar hafa skrítna kæki og líta út eins og geimverur annað hvort í framan eða limaburði. Við gengum inn um þvottahúsdyrnar sem var mjög þröng, ógestristinn og í flesta kanta ógeðslega skítug og gestum vanalega ekki hleypt þangað inn. Ég rak löppina í ryksuguna á leiðinni og veinaði aðeins, Sara hló að mér en ég sparkaði lauslega með hælnum í ryksuguna sem var líklega 15 ára gömul og aðeins hægt að fá poka í hana á einum stað í bænum. Við hlömmuðum okkur í sófan og hún spólaði til baka og allt það bras sem fylgir því að fara að horfa á vídeó. Myndin var byrjuð.
Eftir svona tíu mínútur af myndinni, sem ég var ekki að ná að einbeita mér að, leit ég til Söru og sá hvað hún var falleg, fagurt andlitið sprakk af ánægju og tilfinningu í hvert sinn sem hún hló og vel vaxinn líkaminn kviktist til og barmurinn skoppaði af ánægju. Ég horfði á bestu vinkonu mína í nýju ljósi og engum fötum og ég átti í örðuleikum með að leyna standpínunni sem hafi farið á ferð í fyrsta sinn þegar ég hugsaði um Söru. Ég hafði oft horft á aðrar stelpur og fengið bóner þegar ég var með Söru, en hún gerði bara grín af því. En núna var einhvað nýtt að kvikna í kollinum á mér og ég missti af u.þ.b. hálftíma af myndinni.
Ég leit loks á skjáinn og vissi ekkert hvað var að gerast, en Sara veinaði af hlátri. Ég leit aftur á hana og ímyndaði mér mig að kyssa hana, hugarórarnir fóru út í afklæðingar og einmitt þegar hún fór úr brjóstarhaldaranum þá vaknaði ég af dagdraumnum við orð Söru: „Nonni, ertu ekki að horfa á myndina?“
„Ha, jú“ laug ég. Ég leit á skjáinn á ný og vissi ekkert hvað var að gerast, allt í einu voru þeir á einhverju ljóni út í skógi. Heilinn á mér neitaði á horfa þessa vitleysu og beindi einbeitningunni að stúlkunni hliðina á mér og ég færði mig aðeins nær þessari sérstaklega fallegu stúlku. Hún geislaði og ég var farinn að svitna og titraði jafnvel smá. Pinkulítið hugskot kom að mér að kyssa þessa stelpu; „en hún er vinkona mín“
„kysstu hana!“
„besta vinkona mín!
„koss!“
„koss?”
„koss“
Og ég kyssti hana, beint á munninn. Hún sló mig og starði svo stórum undrunaraugum á mig: „Hvað ertu að gera?“
„mig langaði svo bara að kyssa þig“
„en við erum vinir, góðir vinir, síðan forever“
„so! Við getum alveg áfram verið vinir“
„nei ég veit ekki Nonni“
Og þá kom ræða sem afsakaði alla mína hegðun, það sem ég hafði hugsað allan þann tíma sem ég starði á Söru: „Við erum á þeim tíma sem allt snýst um kynlíf, við erum alin upp við að hugsa um kynlíf og við erum ekki viðurkennd í samfélaginu fyrr en við stundum kynlíf. Við vinnum til að eignast peninga til að eignast hluti, vera flott, til að ganga í augun á hinu kyninu og fá að ríða.“ Ég andvarpaði smá en hélt svo áfram: „En hvað með vini, af hverju geta vinir ekki bara riðið ef þeim leiðist, heimurinn er sammála um að þetta er besta tímasóun í heimi og af hverju að leigja sér spólu, sem maður fylgist ekki einu sinni alveg með, þegar maður getur fengið fyrirtaks fullnægingu frítt?“
Sara starði á mig og tárin láku niður kinnar hennar. „Er það það sem þú vilt?“ spurði hún og færði sig nær mér, „er það þetta sem þú vilt?“ sagði hún og kyssti mig.
„Já,“ sagði ég spenntur „já!“

Við gerðum það fjórum sinnum og ég naut þess til fullnustu en það truflaði mig mjög að í sinn sem ég leit framan í Söru, láku tár um andlit hennar. Ég skyldi það ekki, af hverju var hún að gráta? Ég fór svo fullnægður heim og gleymdi að kveðja, en ég held að það væri í lagi því að hún kvaddi mig ekki.
Daginn eftir þegar ég sá Söru í skólanum þá komu engin orð, ég hafði ekkert að segja og beinlínis lokaði það á alla þörf til að tala bara við að líta á hana, mér leið ekki vel, þá skildi ég hvað tár hennar þýddu, hún vissi hvað myndi gerast.