Hvað villtu mér? Spurði þessi dökkhærði strákur sem horfði á tölvuskjáinn sinn og hugsaði um allt lífið sem var framundan.
Þú veist vel hvað ég vill, sagði trúðurinn, og horfði á strákinn með sínum dökku augum. Ég vill að þú drepur hann, og ekki á eftir heldur núna.

Hvern villtu að ég drep? Þú veist alveg hvern ég vill fá dauðan, þennan helvítis Jón, sem vinnur þig alltaf í öllu. Er alltaf fyrstur í stærðfræðikeppnum, og er alltaf með bestu einkunnirnar. Ég vill ekki sætta mig við það að þú sért alltaf í öðru sæti, í öllu!!.

En ég vill ekki drepa neinn, af hverju þarf ég að gera þetta? Þú veist hvað þú færð ef þú drepur hann, þú veist að ég mun gefa þér allt sem þú villt.. Allt sem þú dreymir um.

Sigfús, þessi dökkhærði strákur, horfið á tölvuskjáinn. En hann sá samt ekkert hvað var á tölvuskjánum, því hann var að hugsa um svo allt annað. Hann var að hugsa um hversu lífið væri nú gott ef að hann Jón mundi hverfa úr lífi hans. Sigfús leit á klukkuna í smá stund og sá að hún var 2 um nóttu. Jón er löngu farinn að sofa núna. Skóli og svona næsta dag, það sakar nú ekki að labba að húsinu hans og bara svona gá hvort að einhverjir gluggar séu opnir. Og ef að það sé nú ekkert mál að komast inn, þá kannski, en samt bara kannski gera það sem trúðurinn býst af honum.

Kalt var í veðri þegar Sigfús labbaði hratt eftir borgarholtsveginum, í átt að húsinu hans Jóns. Það voru nú fáir á ferli á þessum tíma. Sigfús hélt fast á hnífnum sem hann ákvað, bara svona til vonar og vara að taka með sér. Ef að hann bara mundi stinga Jón beint í hausinn. Þá á hann örugglega ekki eftir að þjást neitt. Bara drepast eins og skot

Sigfús horfði á húsið hans jóns í smá stund, áður en hann klifraði inn um gluggann í stofunni heima hjá honum og læddist inn í herbergið hjá honum. Hann stóð þarna yfir rúminu hans Jóns og horfið á hann Jón, þar sem hann svaf, með hausinn upp í loftið. Eða þegar hann sofnaði, var það seinasta sem hann sá var loftið í herberginu.

Sigfús lyfti hnífnum upp, horfði á Jón anda að sér og síðan anda frá sér. Síðan lét hann vaða, tók hnífinn og hrikti eins og hann gat á milli augnanna á Jóni. Leið og hnífurinn hæfði Jón þá opnaði hann augun. Og horfði beint á Sigfús. Sigfús horfði á Jón þar sem hann lá hreifinagar laus í rúminu sínu. Svo allt í einu þá byrjaði Jón að gráta, en þegar Sigfús leit betur sá hann að Jón grét blóði. Sigfús hrökk frá Jóni og settist harmi lostin á gólfið og lokaði augunum. Svo þegar hann opnaði augun stóð trúðurinn þarna fyrir framan hann og glotti. Jæja ætlar þú að gefa mér það sem ég vill? Spurði Sigfús. Trúðurinn glott og sagði við sigfús að hann mundi nú gefa honum eina ósk, hvað sem er.

Sigfús horfði í augun á trúðinum og sagði við hann, ég vill vera bestur, bestur í öllu, betri en þú betri en pabbi minn betri en Jón var. Miklu betri en Jón var.
Trúðurinn horfði á Sigfús í smá stund og sagði svo við hann að hann skal veita honum þessa ósk með einu skilyrði, hann Sigfús skuli gera allavega eitt annað verkefni fyrir sig. Og það var nú ekki svona auðvelt eins og þetta verkefni sem Sigfús hafði framkvæmd núna, það var eitthvað verra, eitthvað miklu verra.

Trúðurinn glotti. Sigfús glotti á móti.

Trúðurinn hrofði á Sigfús og mællti ‘'Krakkar hræðist Sigfús’'