4rum sinnum fyrir stuttu síðan voru úlfarnir 7jö í koti sínu. Átu þeir einn son “Hans” en enga dóttur, hún hét Þyrnirós og var oft kölluð Gréta. Morgunn einn að kveldi dags komu 2veir hestar að selja eitruð epli (en það kemur málinu ekkert við). Var hún hrifin mjög af Jóni nokkrum sem að átti baunagras eitt mikið (en það kemur málinu heldur ekkert við).
1tt sinn er hún var úti í byssó með Kvef og Hálsbólgu, fékk hún þá flugu í höfuðið. Rak hún ekki upp mikið óp, og öskraði ekki heldur, því að hún rotaðist á stundinni. Daginn eftir vaknaði hún við það að hún rankaði við sér í helli einum, og yfir henni stóðu 3ír bangsar, 5imm dúkkur og 1nn pleimókall. Hún stökk á fætur, stóð upp, settist niður og fékk sér sæti við borð eitt, er eigi var þar svo skammt frá. Þar voru 3jár grautarskálar. Hún fékk sér graut úr 1nni, en hann var of heitur. Hún smakkaði á þeim næsta, en hann var of kaldur. En hún kannaði ekki þá 3ju vegna þess að hún vissi að Gullbrá var búinn með grautinn úr henni. Fór hún því rakleiðis út úr hellinum. Rakst hún þar á kall er Gosi hét og fékk líka þessa ægilegu kúlu. Hún þakkaði Gosa fyrir, stakk kúlunni upp í sig og hélt leiðar sinnar. Þá datt henni í að skreppa til ömmu sinnar, sem átti heima langt í burtu frá skóginum, þannig að hún ákvað að tína enginn blóm á leiðinni (enda búinn að sjá ævintýrið um Mjallhvíti í útvarpinu 2svar). Á leiðinni gekk hún að brú 1nni. Þá tók hún skyndilega eftir því að grasið var allt búið á hinum bakkanum. Svo hún lagðist niður, kraup á kné, fékk sér sæti og át allt grasið sem var hennar megin (svo að geiturnar 3jár myndu ekki éta það líka). Síðan stóð hún upp fór á fætur og hélt yfir. En þá hrökk hún í kút og brá illilega því að skyndilega kom eins og þruma úr heiðskíru lofti, rödd undan brúnni, sem sagði ekki neitt, svo að hún hélt bara áfram leiðar sinnar. Og Litli Svarti Sambó lifði ekki til ævilokaPUNKTUR

Höfundar:
Héðinn Ólafsson
Birgir Örn Guðmundsson