uhh hénna sko ég vissi ekki hvar ég ætti að senda hana svo að ég valdi bara þetta:$ ef að þessi grein verður samþykkt þá bara vona ég að það verði gaman að lesa hana:D.

Í leit að öðrum

1 kafli:
Þruma lýsti upp himininn á miðju júni kvöldi árið 1790. Ekki langt frá henni mátti heyra í ungri stúlku söngla gamlar vísur. Þessi stúlka var Melkorka, 15 ára gömul og með mikið rautt hár og græn augu. Án þess að vita af því hafði hún vilst út á sprengisand. Þetta var ömurlegur staður þar sem margir höfðu látið lífið jafnt menn sem dýr og hún fann svo óendanlega mikið fyiri vonleysinu sem hafði fillt bæði menn og dýr áður en það hafði látið lífið á þessum herfilega stað. Því að hún Melkorka var engin venjuleg stúlka hún var það sem allir kölluðu norn á þessum tíma og fann því vel fyir hinu yfirnátturulega. “Ó hvað afi verður reiður þegar ég er ekki komin heim fyir miðnætti,, hvíslaði hún út í vindin “ vonandi gleimir hann allavega að lemja mig. Henni fannst lífið svo óendanlega tómlegt og erfitt. En að lokum sofnaði hún eftir að hafa gengið í langan tíma. Það var maður á litlum sterkum hesti sem fann hana í bítið næsta morgun þá sár svanga og þyrsta. “ svona þú verður að vakna ef þú villt lifa þetta af,, sagði hann vinalega við hana. Hver var þetta sem talaði svona vingjarnlega til hennar?? Var hún kannski dáinn og kominn til himna??. En Melkorku varð ekki að þeirri ósk sinni en að lokum ránkaði hún við sér vafinn inn í teppi. “Ó það var svo hlítt, voða var þetta notalegt,, aldrei hafði hún kennt önnur eins þægindi,, hugsaði hún. Að liggja í teppi, hver hafði eiginlega efni á þeim munaði?. Ef þið hefðuð heyrt þetta hefðuð þið eflaust verið hneyksluð því flestir voru með teppi eða skinn hvað sem maður vill kalla það á þessum tíma. En Melkorka hafði aldrei notað teppi. Því afi hennar tók hvern þann séns sem hann gat til að vera leiðinlegur við hana því að hann hataði hana. Allt frá því að faðir hennar hafði hlupist á brott ásammt móður hennar og seinna látið lífið eftir að hafa komið henni í örugga höfn til afa síns eftir lát móður hennar. Hann hafði misst son og aðeins fengið stelpu í staðinn!!! ÞAÐ fannst honum óréttlæti því hvað gat maður notað stelpu í?. En að lokum rankaði hún við sé. “hver ert þú eiginlega?,, spurði hún skilningsvana “ þekki ég þig?,, “hvar er ég?,, spurningarnar dundu yfir honum. “ nei þú þekkir mig ekki og þú ert í miðjum sprengisandinum og þegar ég fann þig varstu nærri því dauð,, “ og svo heiti ég Sæmundur. En hvað heitir þú?,, “ég? Ég heiti Melkorka ,, . “ en hvar áttu heima?,, spurði Sæmundur “ég á heima hjá afa mínum einhverstaðar við Laugarfell,, “ það er nú talsvert langt þangað stúlka mín hvað ertu eiginlega búinn að vera týnd lengi?,,. “ veistu hvað ég bara er ekki viss en ég held að það sé búið að líða talsvert langur tími síðan,, sagði hún. “ já því get ég svo sannarlega trúað því að Laugarfell er ekki alltof nálægt þessum bölvaða stað,, Melkorka hafði ekki verið að hlusta á hann að neinni alvöru en núna þegar hann var hættur að tala hrökk hún við “ha já,, hún varð hugsi eitt andartak en bætti svo við “ hafa margir dáið hérna?,, hún leit upp á hann. Sæmundur hrökk við “ hvernig veistu það þegar þú veist ekki einu sinni hvar við erum?,, hann horfði ranskandi á hana. Hún fór hjá sér eitt andartak “ ja sko ég veit ekki alveg hvort að ég geti sagt þér það,, hún horfði hræðslulega á hann. “ jú þú verður að segja mér það,, það lá við að hann hristi hana í leiðinni. “ ókey ókey kjökraði hún,, hún var orðin verulega hrædd af hverju hafði hún svo sem spurt þessa bölvuðu spurningu. “ eeéeg er sko ég er hérna sko norn,, hún næstum hvíslaði síðustu orðin en horfði svo dauðhrædd á hann. Hún gat ekki lesið neitt úr svip hans en sá svo allt í einu að hann brostu. “það er nú aldeilis fínt ha,, “ því ég get nefnilega sagt þér að ég kann að galdra líka,, það losnaði á spennuni á milli þeirra og Melkorka brosti einnig. “ viltu eitthvað að borða,, sagði Sæmundur en þá skælbrosandi. “ svo það er þess vegna sem þú finnur þetta allt á þér ha já já það er nú aldeilis fínt,, tautaði hann ánægður. Hann rétti henni brauðsneið með hangikjöti “ hérna éttu þetta þú átt bara það besta skilið,,. Hann stóð upp og fór að sinna hestinum. Svo sagði hann “ heyrðu Melkorka ég er orðin gamall og mér vantar eftirmann sem ég
get kennt viltu nokkuð læra hjá mér?,, hann horfði á hana. En hún sagði ” ertu að meina það?,, “ já vissulega er ég að því,, sagði Sæmundur “ afhverju spyrðu,,. “ja það er bara hann afi segir sko að það er ekki hægt að kenna stúlkum neitt og þær séu einskis nýtar,,. “ nema hvað hann afi þinn hefur ekki sparað orðin um einskis nýta stelpu kjána,, sagði hann og brosti “ en veistu hvað? Ég hef sko sannarlega annan smekk á þessum orðum,, sagði hann og brosti kannkvís “ en ég er bara 15 ára og afi mundi aldrei sleppa mér út úr húsi. Svo að ég held að þetta gangi ekki,, sagði hún leið “ hann rak mig bara út núna af því að hann vissi að það væri kallt úti,,. “ það er nú hægt að bjarga því. Þú skallt bara láta mig um það,, “ en núna ættla ég að fylgja þér heim og svo sé ég um afa þinn treystu mér,, bætti hann við í flýti þegar hann sá að hún ætlaði að sega eitthvað. En svo reis hann á fætur og klifjaði hestinn. “ komdu nú skal ég hjálpa þér á bak og svo skulum við drífa okkur,,. Hann hjálpaði henni á bak og settist svo fyrir aftan hana og reið af stað. Seinna um kvöldið komu þau að Laugarfell og skammmt frá bænum stoppaði Sæmundur og leit á hana. “ ég held að ég sleppi þér hér farðu til hanns og gerðu þig tilbúna ég kem aftur á morgun um hádegisbil og þá skalltu vera til búin,, að lokum snéri hann hestinum og reið burt en Melkorka horfði leið á eftir honum og veldi því fyrir sér hvort að hún mundi nokkur tíman sjá þennan góða mann aftur.


uhh þetta er ekki beint smá saga en samt:$