Ef þú sér mig,þá er ekki það fyrsta sem þér dettur í hug að ég hafi verið í öðrum heimi hliðstæðum þínum,Þar sem tilveran var andhverf við þína.
Að ég hafi horft á borgina vakna og fillst með götunum fyllast líkt og æðarkerfi mans´.
Ég sé mannheima sem líffæri,Glæpir og spilling eru vírusar er valda illvígum sjúkdómum.
Ég var fyrir utan lífið,hafði komið mér fyrir á stalli,eða kanski var ég bara fruma föst á æðar vegg og þaðan séð lífið,galla þess og kosti og það hve mannfólkið er yfir hofuð heimskt,í raun skinlausar hættulegar skeppnur“Vírusar”.
Mér fynst maðurinn vera í lagi svo lengi sem hann er einn og sér en í hóp er hann þrepi neðar Sauðkindini,vegna þessra meintu gáfna sem hann á að vera gjæddur,
Sauðkindin stendue allavegana ekki á afrurfótunum og kallar sig vitiborna hún hefur vit á því að halda kjafti,það kann maðurinn ekki.Maðurinn er að tortíma sjálfum sér og veit af því en hefur ekki vitið til að gera nokkunskapaðanhlut í því,Borneó er besta dæmið sem ég get nemt um gáfnafar mannskepnunar..