Þetta er frumraun mín í smásögum, langaði bara að prufa ;)

ég ætla að biðja ykkur að lesa þetta með opnuhugarfari :S




SJÍTT ég á ekki að þurfa að vera hér. Ég á ekki heima á Kleppi, það var nú lítið mér að kenna að ég er hér niður kominn. Þetta gerðist allt svo hratt. Ég var bara heima hjá kærustuni MINNI. Við láum saman í sófanum ,,horfandi’’ á DvD. DvD myndinn var nú samt orðinn ofundsjúk vegna hvessu lítilla athyglar hún fékk. Ég gaf Tinnu alli mina athygli og Tinna gaf mér alla sýna. Augun okkar horðu með dáunar augum hvort á annað,spennan milli okkar leindi sér ekki. Ég rendi hendini niður silkimjúkan líkaman var í miðum nafla gýgnum þegar dýrnar opnuðust skyndilega. Ási stóð í þeim. Hann var jafn hissa og við vorum orðlaus, hann rauk inn ,allt í einu. En svo stopaði hann, hann var alveg ráðviltur. Tinna spurði hann með sinni saklausu röd hvað hann væri að gera hérna ,,áttu ekki að vera með litla bróðir mínum heima hjá þér?’’. Ási horði svo djúpt í augun á mér, það var eins og hann væri að leita að vitinu í djúpi hafsins, leytin bar enganárangur. ,,Ég kom að sækja spólur’’ hrækti Ási út úr sér. Það var erfitt að greina hvað hann sagði, hann var bara að muldra e-ð, hann sagði það aftur og aftur, alltaf hærra og hærra á endanum var hann byrjaður að garga það ,,Hven ANSKOTAN eruð þið TVÖ að gera SAMAN!!!! , Hvað var um það sem við áttum Tinna’’. Við störðum báðir á Tinnu, augnarráð annarst okkar hefði verið nóg til að drepa hana. Ég spurði Tinnu hvort hún vissi um hvað hann væri að tala. Tinna leit á mig, með sama saklausa svip og áður, síðan sagði hún við Ása ,,það er ekkert á milli okkar og það var aldrei!’’.HA! var það eina sem ég gat hugsað, HA! Milli þeirra hvað var hún að bulla, ég var orðinn bálreiður á öllu þessu bulli. Ég færði mig nær Ása um leið og ég rótaði í vasanum efitr vasnahnifnum mínum. Þvílýki dónin að sega svona. ,,kondu Ási ég skal sýna þér leiðina út’’. Ási virtist ekkert vilja fara út, hann ýtti við mér og sagði mér að vera ekki með þessa vitleysu. Nú var mér nóg boðið ég þreyf í öxl hans og ætlaði að fleiga honum út. Ási var sneggri en ég og náði að kyppast undan.

Hnifurinn var ílla brýndur og rann ílla í gegknum holdið á Ása, það breyti mig litlu máli ég stakk hann, aftur og aftur.
Mér leiðvel blóðið hans rann yfir mig.
Í fjarska heyrði ég öskur Tinnu, þetta öskur kom úröðrum heimi, heima raunveruleikans. Þann heim þekkti ég ekki og hann þekkti mig ekki.

Þetta er frumraun mín í smásögum, langaði bara að prufa ;)

Margir velta því eflaust fyfir sér hvernig ég beyti , “kommuni” en hún er tákn fyfir því að þú átt að anda og gera smá hlé :P

Ps reynið bara að gefa mér séns ,,maður læririr af reynslunni´´
Kv. [)r Filth