Mynd í myrkrinu

Ég hafði oft séð draugam en aldrei jafn lifandi og í þetta skipti, gulleit augun og kæruleysislegt glottið urðu þess valdandi að hjarta mitt fór í verkfall, það átti meira skilið en þetta. En svo fann ég það byrja að slá aftur, það hafði ekki efni á lengra verkfalli. Ég lokaði lengi og þegar ég loks opnaði þau aftur heyrði ég ráma og stirðnaða rödd segja smjaðurslega ,,Þú missir mikið á morgun”. Svo hvarf veran eins snögglega g hún hafði birst. Ég stóð grafkyrr í heila eilífð og reyndi að átta mig á því sem á undan hafði gengið en ákvað svo að reyna að sofa á þessu.
Ég náði ekki að sofna fyrr en undir morgun og þegar Mamma kom að vekja mig voru augnalokin þung sem blý. Á endanum náði ég að drösla mér frammúr og var ekkert að spá frekar í því sem skeð hafði kvöldið áður. Ég sagði engum frá þessu, því ég áleit þetta vera enn einn af mínum asnalegu draumum. Það var hringt inn í skólastofuna og ég rölti inn í kennslustundina og fékk mér sæti á aftasta bekk við hliðina á félaga mínum frá því í æsku. Við vorum alltaf nánir og ekkert hafði nokkru sinni komið upp á milli okkar, hann var maðurinn sem gladdi alla, ég var hinsvegar sá sem þurfti að gleðja. Skólinn gekk sinn vanagang og þegar ég kom heim var ég svo þreyttur að ég varð að leggja mig. Þegar ég vaknaði loks aftur, sem var reyndar ekki fyrr en undir kvöldmat, fór ég fram til að fá mér einhvað að borða en mér til undrunar var enginn heima. Mér þótti þetta vissulega skrýtið en ákvað að fá mér bara einhvað til að seðja sárasta hungrið.
Síðan hringdi síminn, ég svaraði í síman og þá var mér sagt það, mamma hafði lent í bílslysi og var á gjörgæslu og þá mundi ég eftir manninum sem ég hafði séð kvöldið áður og hjartað fór aftur í fýlu. Ég hoppaði í jakka og rauk út í strætóskýli, mér fannst heimurinn vera stopp og strætóinn fara svo hægt að ég hefði alveg eins getað labbað. Þegar ég loks kom á sjúkrahúsið voru systkyni mín þar hágrátandi, ég vissi að þetta gæti ekki endað illa, það bara passaði einhvern veginn ekki. Svo ætlaði ég að fá að fara inn til mömmu og athuga hvernig henni liði en var stoppaður.
Maður í hvítum slopp bað mig um að setjast niður og sagði ,,Móðir þín varð fyrir slæmum heilaskemmdum, hún dó samstundis”.