“helvítis, andskotans konuhræ. Lélégur í rúminu? Eins og hún hafi verið einhver endalaus hringekja gleði. Ó, nei. Og hún bara fer frá mér, eftir 15 ár, vegna þess að hann skekur tittlinginn á sér eitthvað öðruvísi en ég? Nei, nú er mér nóg boðið. Ég gríp til aðgerða.” Nú geng ég um barinn og sagði hinum ólukkumönnunum sem þar voru staddir frá sögu minni. “…og hún fer frá mér út af ríðingum!” Hinir ógæfumennirnir urðu æfir vegna ósanngirni konunnar minnar fyrrverandi og allir vorum við sammála um að eitthvað þyrfti að gera. Ég hélt stuttu ræðu sem ég man engann veginn eftir en ég hlýt að hafa verið ansi sannfærandi og orðheppinn, því allir nýju ógæfuvinir mínir öskra hátt og hrósa mér og áður en ég veit af erum við allir á leið heim til konunnar minnar fyrrverandi í þeim tilgangi að skera undan helvítinu…