Hann labbaði inn á óþekktan bar. Bað um vodka hristann en ekki hrærðann, langaði alltaf að verða James Bond. Drykkurinn kom, hann brosti.
Það var kona úti í horni hafði drepist fyrir nokkru. Honum var alveg sama.
Hann skildi ekki, það var allt svo snúið, of mikið. Allt saman hafði farið og hann sat á bar sem að hann vissi ekki um. Hvar var hann. Of mikið.
Hann stóð upp, gekk út. Labbaði eftir gangstéttinni. Hann var en með bissuna í vasanum, buxurnar ataðar blóði, hvað hafði hann gert. Hann var ekki hræddur, hann skildi bara ekki. Honum leið eins og litlu barni. Hvar er mamma?
Hópur unglinga gekk fram hjá honum. Hann leit á þau, það var þeim að kenna, ekki honum, þau gerðu það, hann varð að segja einhverjum. En hverjum?
Hann tók á sprett vissi ekki hvar hann var eða hvert hann var að fara. Hann þurfti bara að segja einhverjum.
Hann sá bíl, gamall maður ók honum. Hann hljóp að manninum og opnaði farþegahurðina. Hann varð að segja honum. En hann gat það ekki. Í örvæntingu dróg hann upp bissuna, vissi ekki til hvers.
Gamli maðurinn leit á hann og felldi tár, ætlaði að segja eitthvað en hann var of seinn.
Hann hljóp frá bílnum, setti bissuna aftur í vasann. Nú gat hann ekki sagt neinum, enginn mátti.
Hann hljóp inn í að húsi, það var gult, honum fannst gulur fallegur litur. Dyrnar voru ólæstar, hann gekk inn. Hann kallaði hásri röddu á hjálp. Það kom enginn.
Hann gekk inn ganginn og kveikti ljósin. Það var kveikt á sjónvarpinu. Hann settist í grænann leðursófa andspænis sjónvarpinu. Það voru fréttir. Það var maður á flótta hafði framið morð, öll fjölskyldan. Hann fór að gráta. Hann strauk tárin úr augunum, dróg upp bissuna, setti hanna upp við eyrað og tók í gikkinn. Allt varð svart, skotin voru búin hann stóð upp og henti bissunni frá sér og gekk út.
Hann labbaði nokkra metra niður gangstéttina, það gekk ekkert upp hjá honum. Hann sá lögreglu bíl fyrir framan sig, ljósin voru á. Hann hlóp út á götuna. Hann fann hvernig að öll beinin í líkama hanns krömdust, og allt í einu upp úr þurru sá hann ljós. Hann skildi núna, hann vissi allt. Nú gat hann farið að sofa.