ókey… ég sendi inn bísna sjúka sögu um daginn … en hér er ein sem ……. mjaa… mér hefur verið sagt að sé stórfín. Ég verð að setja hana í 2-4 hlutum því hún er bísna löng.

Hér kemur 1. hluti …. svo er það bara spurning hvort einhver vill lesa hinn/hina hlutana.

Föstudagur 21. júní
Djöfull er helvítis unglingavinnan leiðinleg, og það er ekkert að gera. “Hækkaðu í andskotans tækinu maður! Ég heyri ekki rassgat hérna!” öskraði Krissi meðan hann var að raka saman grasinu á blettinum fyrir framan ráðhúsið. Ég gerði eins og hann sagði og hækkaði í rappinu, við erum að hlusta á Gravediggaz.
Hei, hvernig læt ég? Ég gleymdi alveg að kynna mig, ég heiti Helgi Már Sigurðsson og á heima í bakkahverfinu í Breiðholti, flestir segja að ég sé bara venjulegur skoppari þannig að ég er ekkert að breyta því. Ég er svona 177 cm. á hæð, 65 kg, með dökkt stutt hár og brún augu, ég á kærustu sem á heima á Akureyri, það er soldið erfitt að hitta hana bara stundum, en það reddast allt saman. Hún og nokkrar vinkonur hennar ætla að leigja íbúð í bænum á næsta ári og koma með mér í framhaldsskóla. Hún heitir Stella og er ótrúlega falleg. Jæja, ég ákvað að hleypa ykkur með í nokkra daga í lífi mínu svo þið vitið hvað ég er að gera(bara ef þið væruð orðin forvitin!).
Loksins er vaktin búin og maður getur farið heim, og þar í feita sturtu. Rosalega er gott að finna sjóðheitt vatnið leika um líkamann, sérstaklega eftir erfiðan vinnudag, þó er hann fyrst og fremst leiðinlegur. Í kvöld stendur mikið til, Stella er komin í bæinn og er hjá systur mömmu hennar, við ætlum í partí hjá Kalla sem á heima í Árbænum. Klukkan er að verða 10 þegar Stella kemur, öll meikuð og æðislega falleg. Ég bíð hana velkomna í bæinn og kyssi hana. “Rosalega ertu fínn” segir Stella og flissar að nærbuxunum mínum. Ég er sko bara á naríunum, ég var að koma úr sturtu. “Ekki ætlaru í rassabuxunum?” hálf-öskrar mamma úr eldhúsinu. “Ég á engar andskotans rassabuxur, þetta eru alltsaman óskup venjulegar buxur!”öskra ég á móti, andskotans tuð alltaf hreint. Stella er búin að koma sér vel fyrir í herberginu mínu sem angar af reykjelsum, og með rappið í botni, djöfull elska ég Wu-Tang maður.
Loksins getum við lagt af stað, við erum ekkert að spara og tökum taxa. “Bara ríkur?” spyr Stella. “Það er svona að vera í vel launuðu starfi” svara ég. Þegar við erum komin eru íkt fáir komnir, reyndar bara Kalli og einhverjar tvær stelpur. “Gleymdiru nokkuð að segja hinum frá þessu, Kalli?” spyr önnur stelpan sem er andskoti falleg. “Æi, þegiðu maður”, Kalli er hálf fúll, það mætti halda að hann væri á túr eða eitthvað. “Á þetta að vera partí?” spurði þessi fallega, “Haltu kjafti” sagði Kalli í hálfum hljóðum. Ég og Stella komum okkur vel fyrir í sófanum. Ég er búinn að þekkja Kalla í tvö ár og við erum mjög góðir vinir, ykkur finnst hann kanski soldið skapfúll, en það er bara vegna þess að hann er ennþá hreinn sveinn. Ég tók eins líters landa flöskuna upp út töskunni og blandaði í tvö glös. Ég ætla sko að verða ÓGEÐSLEGA fullur í kvöld, og Stella eflaust líka. “Ég ætla aðeins á klósettið” sagði Kalli, hann var þar í svona tíu fokkins mínútur, spá íðí. Djöfull, það er eins og hann sé freðinn eða einhvað maður. “Hvað varstu að gera maður?” spurði ég Kalla eftir að hafa dregið hann afsíðis, “Ekkert maður”, það er eins og hann sé dofinn eða einhvað, “Víst maður, hvað varstu að gera?” sagði ég hálf glottandi. Kalli sá þá að ég var alveg til í að prófa einhvað nýtt. “Komdu” sagði Kalli og dró mig með sér inní herbergið sitt, hann dró upp álpappír og sagði mér að skoða oní hann. Ég sá bara einhvern brúnan klump. “Er þetta hass?” spurði ég eins og asni. “Já, viltu fá þér í einn feitann?” spurði hann. “Já,já. Af hverju ekki?” sagði ég. Kalli fór aftur inn á klósett og sótti skúringarfötu og kókflösku. “Hvað er þetta eiginlega?” spurði ég. “Ég ætla að leifa þér að þrikkja bökket” sagði Kalli. Hann skar botninn af flöskunni og dífði henni oní fötuna. Þá kom hann með enn einn hlutinn, topplykil. Ég var hættur að spyrja og horfði bara á. Þegar Kalli var búinn að brytja niður bútinn setti hann í topplykilinn og gekk frá. “Síðan ýtirðu flöskunni niður og tekur reykinn í lungunn í leiðinni” sagði Kalli spekingslega. “Þetta getur ekki verið svo sterkt, ég reyki nú sígarettur” hugsaði ég. “Vertu bara upp við gluggann” sagði hann, “ef þú þyrftir að hósta”, “ókei, nú reynir á það” hugsaði ég og þrikkti flöskunni niður og tók allan reykinn í mig. Ég stóð strax upp og hljóp að glugganum og hóstaði úr mér lungunum og slefaði eins og fáviti í leiðinni, djöfull var þetta ógeðslega sterkt. Um leið og ég stóð upp fann ég einhverja skrýtna tilfinningu í hnjánum, ég var orðinn freðinn. “Hlustaðu núna” sagði Kalli og setti Cypress Hill í spilarann, þetta er alveg nýr heimur sem ekki er hægt að útskýra. Mér finnst eins og allir taktarnir berjist inn í hausinn á mér. Vá..þetta verð ég að prófa oftar. Þegar við komum aftur fram eru komnir fullt af krökkum. “Loksins maður, ég hélt að enginn ætlaði að koma” sagði Kalli endalaust asnalega. Ég settist hjá Stellu og kyssta hana einn blautan, “Hvað varstu að gera?” spurði Stella. “Ekkert, fékk mér tvær sígó, við vorum bara að spjalla” sagði ég, rosalega er mér heitt í andlitinu. Kalli var sestur hjá fallegu stelpunni og var að slefa uppí hana. “Sjáðu hösslerinn maður” sagði ég og benti á Kalla sem tók því mjög vel og rétti mér puttann. Þegar allir voru komnir var GEÐVEIKT stuð. Botnleðja var í botni (hehe) og allir voru að djúsa. “Vihhdu eghi ssmá í glass?” spurði Kalli sem var orðinn ógeðslega fullur. “Nei mar,ég ætla fyrst að klára soldið” sagði ég og fór að tala við Stellu, “Eigum við að koma aðeins upp í herbergi?” spyr ég ógeðslega sakleysislega. “Jájá”, hún veit hvað mér langar að gera, hún er sko hrein mey, og ég er búinn að bíða eftir þessu ótrúlega lengi, LOKSINS!Þegar við komum upp voru einhverjir krakkar að ríða í helberginu, “Drífið ykkur maður!” öskraði Stella ekkert smá óþolinmæðilega. “Bíddaðeins” sagði strákurinn. “Ekkert smá vesen hérna maður” sagði Stella og brosti. Djöfull líður mér skringilega, allt í einu er allt komið á hreifingu og mér líður asnalega í hausnum mínum. “AAAAAAAAAAAAAAAA, ÉG ER AÐ DEYJA!!!” öskraði ég um leið og ég datt í gólfið og byrjaði að skjálfa og æla. Ég svitna köldum svita og mér er skítkalt, allt snýst í hringi og djöfull þarf ég að æla. Stellu brá ekkert smá og vissi ekkert hvað hún átti að gera. “HJÁLP?” öskraði hún og Kalli kom þá hlaupandi, “Hvað er að ske maður?” spurði hún og var byrjuð að gráta. “Hann er að drepast maður, hringið í fokkin sjúkrabíl” kallaði hann á fallegu stelpuna sem hann var með og hún fór strax í símann. Eftir svona fimmhundruð ár, að mér fannst, kom sjúkrabíllinn og þá voru næstum allir farnir. Ég var búinn að æla út um allt og þá fékk ég blakkát.

Laugardagur 22. júní
Ég vaknaði á spítalanum og mamma og pabbi voru yfir mér. “Hvað gerðist, Helgi minn?” spurði mamma með áhyggjurödd. “Ég veit það ekki” náði ég að segja með herkjum. “Læknarnir fundu allskonar efni í blóðinu þínu. Varstu að reykja hass?” spurði mamma, “Nei, ertu vitlaus?” sagði ég. “Þetta er það sem þeir fundu í blóðinu þínu og það lýgur ekki” sagði pabbi þá með sinni pabbalegu rödd. “Æi, ég fékk einn smók, síðan var ég bara að drekka” svaraði ég eftir sæmilega samviskubitsþögn. “Hvað varstu að drekka?” spurði mamma. “Landa”, mamma var alveg gjörsamlega hvít í framan. “Ertu bilaður drengur?” spurði pabbi. “Æi, hættiði að bögga mig, ég er fárveikur og dauðþreyttur maður” sagði ég sæmilega pirraður, enda ekki nema von, það er BÖNS af allskonar leiðslum inní mig allan og svo er einhvað tæki líka sem pípir á fullu. “Komdu fram, við skulum láta hann aðeins í friði” sagði pabbi og um leið og hann slepti orðinu kom hausinn á Stellu í hurðina og um leið og hún sá mig kom ekkert smá stórt bros framan í hana. “Ég hélt að þú hefðir drepist maður” sagði hún og knúsaði mig framhjá öllum leiðslunum. “Þetta ætla ég aldrei að gera aftur maður!” sagði ég með hárri stunu, rétt svona sem smá áherslu. “Heyrðu? Ég er með ÞOKKALEGA góðar fréttir” sagði Stella með þvílíku látbragði svona til að leggja áherslu á þetta allt saman. “Hvað er það?” spurði ég einstaklega áhugalítill, “Ég er að fara að flytja í bæinn!” sagði hún skælbrosandi. “Ertu ekki að grínast?” spurði ég eins og fáviti. “Audda, helduru að ég færi að grínast í þér núna?”, “Nei kanski ekki” sagði ég þá. “Vá maður, allir héldu að þú hefðir ódíað á einhverju drasli” sagði Stella og flissaði, “Hvað varstu annars að gera með Kalla?”
“Ég var að prófa hass”
“Ertu einhvað vangefinn maður?” spurði hún.
Um leið og hún slepti orðinu komu mamma og pabbi inn, “Við erum að fara, Helgi minn, farðu nú vel með hann Stella mín” sagði mamma og kreysti framm gervilegasta bros sem ég hef séð. “Ég geri það” sagði Stella brosandi. “Hvað fundu þeir í blóðinu þínu?” spurði Stella enn fremur. “Það veit ég ekki, mamma og pabbi segja að það hafi fundist alkohól og kannabis eða einhvað, mér er alveg sama hvað þau segja. Þau ráða ekkert hvað ég geri.” svaraði ég eins og mér væri sama um allt. En það er reyndar rétt, það eina sem mér er ekki sama um í rauninni er Stella og ég.

Sunnudagur 23. júní
Klukkan er orðin einhvað hálf tvö og mamma og pabbi eru komin að sækja mig, ég er keyrður út í hjólastól og veseni, ekkert smá gaman samt, ég hélt að ég fengi að eiga stólinn en þegar ég spurði brosti hjúkkan bara og hló, ekkert smá fúlt maður! Þetta var samt þokkalega gellan.
Á leiðinni heim voru mamma og pabbi endalaust þögul, mér langaði í pulsu eftir allan þennan andskotans sjúkrahúsa kúk. Þau sögðu ekki neitt þegar ég bað um það, þau eru asnar, hlusta aldrei á mig. Mér finnst eins og allir sem reyna að tala við mig tali niður til mín, ég þoli það ekki, ég ætla að berja næsta helvítis hommann sem lætur svoleiðis við mig, sama hvort það er lögga, róni á Hlemmi eða pabbi minn.
Um leið og við komum heim eipaði mamma á mig og fór að grenja. Pabbi fór strax út í gluggann fyrir framan svalirnar og að reykja, endalaust hvað þau eru mikil fíbbl! Mamma fékk sér eina sígarettu í ekkasogunum. Ég dró upp pakkann minn og kveikti mér í einni og fór inn í herbergið mitt. Hérna er eini staðurinn sem ég næ tótal konsertreisjon. Nýi Gravediggaz lætur vel með sígarettunni og kókglasi. “Mamma! Hvar er síminn á þessu heimili?” öskraði ég fram, mér langaði að hringja í Stellu og hitta hana í kvöld. “Finndu hann bara, hann á að vera hérna einhversstaðar, elskan mín!” kallaði kellingin á móti. Loksins þegar ég fann símann hringdi ég í hana. “Halló?” svaraði sætasta rödd á landinu. “Hæ, hvað ertu að fara að gera?” spurði ég hana. “Nei, ertu kominn heim elsku dúllan mín?” “Já, ég kom heim áðan, má ég koma yfir?” spurði ég aftur, “Já auðvitað, hvenar kemuru?” ansaði hún, “Eftir svona korter, er það ekki altilæ?” “Jú auðvitað” “Ókey, ég kem þá” svo kvaddi ég hana og skellti mér í sturtu. Djöfull líður mér vel að fá loksins sígó. Þegar ég var búinn í sturtu bað ég mömmu um pening í taxa eða strætó, “Ég ætla ekkert að vera að stuðla að neyslu þinni með að gefa þér peninga!” var svarið sem ég fékk, beint í fokkin feisið! Vá, kommon, ég reykti hass einu sinni og mamma og pabbi halda að ég sé einhver fokkin dópisti! Pabbi bauðst þá til að skutla mér yfir til hennar, gegn því að ég kæmi heim snemma, kræst. Við stoppum í sjoppunni til að kaupa sígarettur, pabbi fær sér Prince og ég fæ tvo pakka af Winston, einn fyrir mig og hinn fyrir Stellu.
Þegar við komum lætur pabbi mig fá símann sinn, bara svo hann nái örugglega sambandi við mig um kvöldið, ég held að hann sé hræddur um að ég hverfi eða eitthvað maður. “Ætlið þið í bæinn í kvöld?” spurði pabbi, “Já, kanski, það fer eftir því hvað verður að gerast í kvöld, reikna samt ekki með neinu” svaraði ég. “Ókey, þú hringir bara þegar ég á að sækja þig. Vá, allt í einu er ég orðinn 11 ára krakki sem er á leiðinni í eitthvað aumt bekkjarpartí, ég held nú alveg að ég geti reddað mér sjálfur, samt fínt af pabba að láta mig fá símann sinn.
Ég bankaði á útidyrahurðina heima hjá frænku Stellu “Hæ, ljúfurinn” sagði Sara frænka Stellu þegar hún kom til dyra, hún dýrkar mig útaf lífinu, sennilega afþví að ég vaskaði einu sinni upp heima hjá þeim eða eitthvað. Þegar ég kom inn í herbergið hjá Stellu var einhver strákur þar að klessa sér geðveikt upp á hana og hún reyndi að ýta á móti, ég spurði hvað væri í gangi, “Drullaðu þér út, smábarnið þitt” var svarið sem ég fékk frá þessum gauk, hann var sennilega 18 eða 19 ára, og muniði hvað ég sagði áðan um þann næsta sem mundi tala niður til mín? Ég reif í bakið á peysunni hans, sneri honum snöggt við og skallaði hann á andlitið, hann greip strax fyrir nefið og fór að væla eitthvað, þá sparkaði ég í klofið á honum svo að hann hrundi niður, ég var orðinn ógeðslega æstur og Stella bara horfði á án þess að segja orð. Gaurinn var á fjórum fótum og ég sparkaði í andlitið á honum, hann hefur vankast vel eða bara rotast því ekki veitti hann neina mótspyrnu þegar ég dró hann út um dyrnar sem liggja út beint úr herbergi Stellu og á einhverja gangstétt, ég var ennþá í skónum og hélt áfram að sparka í andlitið á honum, þá kom hún út, tók í handlegginn á mér og sagði “Þetta er nóg, Helgi, komdu bara aftur inn.”
Þegar við vorum komin aftur inn var ég orðinn einhvernveginn yfirnáttúrulega rólegur og kveikti mér í sígarettu, og henti í leiðinni pakkanum sem pabbi keypti handa henni í hana, “Takk” sagði hún, og mér fannst hún vera einhvernvegin skrýtin, “Hva? Er eitthvað að?” spurði ég eins og einhver auli, auðvitað var eitthvað að henni, ég var að enda við að berja einhvern vin hennar í köku. “Já, sko, þessi strákur sem var hérna, þetta er fyrrverandi kærastinn minn, ég dömpaði honum afþví að mér fannst hann pressa svo mikið á mig að ríða sér, svo kom hann aftur áðan og var að reyna að klessa sér uppá mig.” Svaraði hún. “Bíddu aðeins” sagði ég og hljóp aftur út þar sem að þessi gutti lá, ennþá rotaður og ég leitaði í vösunum hans, í veskinu var bílpróf, Jens Óskarsson, úbbs, þetta er vel bilaður gutti, en hvað með það ég hélt áfram í veskinu þá fann er 1500 kall, og stakk honum á mig, en þegar ég fór í vasann hans fann ég plastpoka, lítinn, með svona rennulokidrasli á, alveg eins og fíknó er alltaf með, það var topplykill í honum, álpappír og tveir brúnir klumpar í plasti, ég stakk því líka á mig.
Þegar ég var kominn aftur inn var Stella byrjuð að reykja úr pakkanum sínum og þegar ég leit aftur sá ég að strákurinn var staðinn upp og hljóp í burtu, eins gott að hann kíkti ekki strax í vasana sína. Þegar ég sýndi Stellu það sem ég hafði haft út úr gaurnum pöntuðum við okkur pizzu og kók fyrir 1500 kallinn en hvorugt okkar vildi minnast á hvað við ættum að gera við allt þetta hass, ég náttúrulega vildi reykja það og ég held að Stella hafi viljað það líka, en það var ekki fyrr en það voru svona fimm mínútur í pizzuna að ég sagði “Hurðu, langar þér ekkert að prófa að reykja?” og Stella horfði á mig og fór að glotta “Jújú, reykjum þetta bara” sagði hún og skaust inn í kompu og náði í hálfslíters kókflösku og ég sá um að gera hana tilbúna, þetta var í annað skipti sem ég var að fara að reykja og í fyrsta skipti hjá Stellu, þegar ég var búinn að koma stuðinu fyrir í hausnum þá kveikti ég í og byrjaði að tóka, “djíses hvað þetta drasl svíður í hálsinum” hugsaði ég og rétti Stellu flöskuna sem byrjaði strax að reykja líka, við reyktum svona 2 hausa saman og vorum orðin vel skökk þegar pizzan kom, sem betur fer var frænka hennar farin einhvert út, annas hefði hún kanski fattað allt saman, þegar pizzagaurinn rétti mér pizzuna horfði hann bara á mig og hugsaði örugglega “Ókey, þessi er ræpufreðinn” af því að þegar ég leit svo í spegilinn þegar ég var á leiðinni aftur niður sá ég að augun á mér voru rauðari en nefið á jólasveininum, shit hvað mér líður samt vel. Stella var búin að setja Black Sunday með Cypress Hill í þegar ég var kominn niður, vá, fokkin ei, loksins skil ég hvað þeir eru að meina í þessum textum sínum “Pick it, pack it, fire it up, come along and take a hit from the bong” heyrðist þegar við byrjuðum að borða, vá þetta er geðveikt góð pizza. Stella var byrjuð að flissa á milljón þegar við kláruðum pizzuna og henni leið greinilega alveg jafn vel og mér, þessi áhrif eru geðveik, það er flott mál að ég á nóg af þessu, og bæði ég og Stella vissum vel hvað við ætluðum að gera við það.

jæja… hvernig fannst þér? (more 2 come)