Það leið nær hátíðinni og allir bjuggust við að senn myndi Charlie opna út. En það gerðist ekki James hafði átt frekar erfiðan dag í ráðuneytinu og bað June að hafa sig afsakaðan meðan hann skipti um föt. Brett sá að nú væri tíminn til þess að biðja hana um að hætta þessari langloku og velja á milli þeirra. Hann myndi ekki líða Rosie það að faara með börnin, nei Oakie myndi aldrei sætta sig við það. Allt í einu stóð hún frammi fyrir honum. Hún hélt á lítlu skambyssunni sem hann hafði gefið henni sér til varnar. “ Ég get ekki meir” stundi hún og rétti fram höndina. “Ekki gera eitthvað sem þú kemur til með að sjá eftir” æpti ég og tók skrefin til hennar. Skyndilega og án viðvörunar hljóp skot úr byssunni og púður reykur fyllti vit okkar. “ Neiiiii, ekki……” Ég stóð eins og þvara með aulasvipinn á andlitinu. Charlie leit á mig og brosti og þá vissi ég að héðan í frá yrði allt breytt.