Ég veit þetta fer ekkert bara eftir tilfinningu og mér var ekki svo alvara með þessu að ég ætlaði að fara að rökræða þetta eitthvað. Varð bara hugsað til þess í fimmta bekk þegar ég kvartaði við kennarann að enska væri svo heimskulegt tungumál a. Vegna stöðugra úrfellingamerkja í stað þess að skrifa bara allt orðið, b. Vegna þess að hlutirnir voru ekki sagðir eins og þeir eru skrifaðir. Rökin voru þessu: Íslenska er miklu auðveldari, við skrifum allt eins og við segjum það! Hún hló að mér og sagði síður en svo.

Ég í fimmta bekk er kannski ekkert rosalega sambærileg við fólk í menntaskóla en þetta fer samt að miklu leiti eftir tilfinningu þó það sé að sjálfsögðu hægt að meta þetta út frá óhlutdrægu sjónarhorni. Þá er franska í allt öðrum flokki þar sem þar er regla að lesa aldrei tvo sérhljóða/samhljóða saman í röð og eru endingum orða þess vegna oft slett sem og undarlegir stafir svo sem “-t-” skellt inn í svo að röðin ruglist ekki á sumum stöðum. En þeim finnst þetta sjálfsagt afar eðlilegt.

Bætt við 8. júní 2010 - 21:20
*þess vegna oft sleppt

Sniðugt myndband sem þú sendir, horfði ekki á þetta fyrr en eftir á og ég hef satt að segja aldrei pælt í þessu. Skil aðeins betur að fólk skuli oft eiga í svona miklum framburðarerfiðleikum… :)