Persónufornöfn
1.p. 2.p. 3.p. 3.p. 3.p. 3.p.
Et Jeg Du Han Hun Den Det
Mig dig ham hende den Det
Ft Vi I De De De De
Os Jer Dem Dem Dem Dem

Eignarfornöfn
Min Din sin
Mit dit sit
Mine dine sine
Vores Jeres Hans/Hendes/Deres

Spurnarfornöfn
Hvorfor = hvers vegna, af hverju
Hvordan = hvernig
Hvornår = hvenær
Hvor = hvar
Hvorhen = hvert
Hvem = hver
Hvad = hvað
Hvilken/Hvilket = hvaða (ritmál)
Hvad for en = hvaða (talmál)
Hvad for noget = hvað (talmál)

Óákveðin fornöfn
Ingen =enginn
Intet = ekkert
Nogle = nokkrir, einhverjir
Nogen = nokkur, einhver
Noget = eitthvað, nokkuð
Den ene = annar
Den anden = hinn
Man/en = maður

Ábendingarfornöfn

Denne sem er notað með eintölu: Denne mand (samkyn) = Þessi maður
Dette sem er notað með eintölu: Dette barn (hvorukyn) = Þetta barn
Disse sem er eingöngu notað í fleirtölu: = Disse mænd, Disse börn

Greinir

Óákv.greinir Ákv. greinir
En Den samkyn = ísl kk og kvk
Et Det hvorukyn
ne De fleirtala

En ung pige Den unge pige Eintala (samkyn)
Et lille barn Det lille barn Eintala (hvorukyn)
Husene De röde huse Fleirtala

Fleirtala

Fleirtöluending getur bæði verið regluleg og óregluleg.
Regluleg nafnorð fá endinguna
– e flest orð sem enda á samhljóða
- r öll orð sem enda á e
– er öll orð sem enda á sérhljóðum öðrum en e

Óregluleg nafnorð geta breyst á efirfarandi hátt
1. með hljóðvarpi, dæmi en mand - flere mænd
2. með brottfalli og einföldun, dæmi e fellur brott í orðum sem enda á –el og –er og fleirtöluending bætist við, dæmi en onkel - flere onkler.
3. með tvölföldun dæmi en kat- mange katte.

Lýsingarorð
Lýsingarorð fá –e endingu í fleirtölu, dæmi: mange dejlige huse
Ath lille er små í fleirtölu

Stigbreyting lýsingarorða

Lýsingarorð stigbreytast á fjóra vegu

-ere og –est höj-höjere-höjest
-ere og –st lykkelig-lykkeligere-lykkeligst
mere og mest spændende-mere spændende-mest spændende
óreglulega gammel-ældre-ældst


Sagnir
Reglulegar sagnir myndast á tvo vegu í þátíð og lýsingarhætti þátíðar

Þt lh þt.
-ede -et dæmi: fiskede- fisket
–te -t dæmi: spiste - spist

En óreglulegar sagnir eru einnig margar, ágætt er að þekkja algengustu sagnirnar.

Núþálegar sagnir

Nh nt þt lh þt þýðing
At kunne kan kunne kunnet vilja,ætla,munu
At ville vil ville villet skulu, eiga að,ætla
At måtte må måtte måttet mega,verða að
At skulle skal skulle skullet geta,kunna
At burde bør burde burdet eiga að
At turde tør turde turdet þora

Á eftir núþálegri sögn kemur alltaf sögn í nafnhætti - han tør ikke flyve