Jú í sumum spurningum og þá sérstaklega með þarna Kidda þá hlýtur að gefa rétt fyrir 2 möguleika eða fleiri því það var ómögulegt að lesa það úr textanum hvað væri rétt

Ef þetta er í orðabók þá er A rétt, annars C. Líklegast verður bæði rétt samt ;)

Ég reyndar mundi það ekki fyrr en ég var búinn að skrifa póstinn en hitt er úr Handbók um málfræði. Og ekki voga þér að kalla mi Kalla! :D

Ég gerði 13 ára dótið

Það var möguleiki a)
alveg pottþéttur á því. 16 ára er náttúrulega unglingaaldur en hún hætti ekki í tónlistinni, hún tók sér bara frí. Það sagði allavega enskukennarinn minn eftir prófið.

Hún hætti ekki heldur tók hún sér bara frí í nokkur ár ;)

Auk þess vill ég ekki ásaka þig, en ef þú pælir í td. setningunni sem ég tók sem dæmi;

“Ég hitti frænda minn í gær sem að býr á Grettisgötunni”.

Ef maður hefur þennan skilning sem þarf á málfræðinni þá sér maður að ‘sem’ tengir þarna saman tvær setningar. Þar spilar líka inní þekking á aðal- og aukasetningum. Hins vegar er alveg rétt að kennarinn þinn gerði mistök að afla sér ekki nýrra upplýsinga um þetta, því að tilvísunarfornöfnin teljast til samtenginga.

En eins og ég sagði áður, þetta er nýleg breyting samkvæmt mínum kennara, svo býsna líklegt að kennari þinn hafi ekki verið sá eini sem ekki hefur kynnt sér þetta.

“Fyrir nokkrum árum töldu málfræðingar að til væri einn flokkur fornafna í viðbót, tilvísunarfornöfn (sem, er), en nú eru menn horfnir frá því og líta á þessi orð sem samtengingar. Í sumum erlendum málum (t.d. þýsku) beygjast þessi orð og þá eru þau óyggjandi fornöfn.” - http://www.ismennt.is/not/gsaem/BM/202-04-02leid.htm

“Í grein Höskuldar Þráinssonar, Tilvísunarfornöfn?, veltir hann því fyrir sér hvort orðin sem og er séu í raun tilvísunarfornöfn eins og við höfum alltaf lært. Hann heldur því fram að svo sé ekki heldur vill hann flokka þau undir samtengingar.

Er þá ekki best fyrir Sollu litlu málfræðing að skoða málið aðeins nánar. Fornöfn geta staðið með forsetningarlið, ekki sem og er. Fornöfn beygjast eins og fallorð, ekki sem og er. Fornöfn geta staðið sem frumlag, ekki sem og er. Fornöfn vísa til einhvers sem á undan er komið, ekki sem og er. Af hverju að flokka sem og er undir tilvísunarfornöfn ef þau eiga lítið sem ekkert sameiginlegt með öðrum fornöfnum. Þetta ruglaði mig þegar ég var sjálf að rembast við að læra fornöfnin í barnaskóla, ég skildi þetta þangað til kom að tilvísunarfornöfnunum. Ég lærði þau einfaldlega utan að. Svo lærði ég einhverja setningafræði í menntaskóla og þá var sem allt í einu orðið að samtengingu, ok. læri þetta bara líka utan að. Sundum samtenging, stundum tilvísunarfornafn, fer eftir því að hverju spurt er. Eitthvað hefur þó breyst því í tveimur handbókum sem ég nota í málfræði í dag er talað um sem og er sem tilvísunartengingar. En hvað er í kennslubókunum sjálfum? Eru allir búnir að sætta sig við þá breytingu að sem og er eru ekki lengur tilvísunarfornöfn? Litli málfrðingurinn verður bara að leita svara hjá sér reyndari málfræðingum.” - http://www.solvkja.blogspot.com/2003_02_01_solvkja_arch ive.html#89056371

Ég held samt ennþá að svarið sé A. Skoðum spurninguna aftur:

16. Í þekktum texta eftir Megas segir eitthvað á þessa leið: „Ég var með henni og hún var með mér, ég var með öllum og allir með mér.“
Undirstrikaða orðið í þessum texta
[A] er alltaf forsetning sem stýrir sama fallinu.
er ekki alltaf sami orðflokkur.
[C] getur aðeins stýrt einu falli í íslensku máli.
[D] er stundum forsetning en stundum samtenging.

Ef það stæði “undirstrikaða orðið” hefði ég átt að svara D samkvæmt þessum nýju “samtengingar-upplýsingunum” ;). En þarna stendur “undirstrikaða orðið í þessum texta”, og það sýnir að aðeins er átt við orðið í þessum tiltekna texta, ekki yfirleitt.