Ég er lesblind. Á erfitt með að muna alskonar. Eða svo ég auðveldi þetta þá á æeg erfitt með að lærra. Allt sem ég skrifa meira segja það sem ég skrifa inn á huga læt ég mömmu alltaf fara yfir því annars er þetta næstum ólæsilegt.

Ég hef þurft marga sérkennara.
Einn var mjög skemmtilgur. Hann sagði allt vel. Ég fattaði mest allt hjá honum ogg fékk svona 7.0 einkunnir.

Svo þurfti hann að hætta og þá kom annar kennnari. Ég kom þá oft grátandi heim vegna þess að t.d. einu sinni þá skildi ég ekki stærðfræðidæmi. Þá sagði hún við mig :
"Þú ert heimskast krakki sem ég hef á æfinni kennt ég get ekkert kennt þér. Þú vilt ekkert læra og þá get ég ekki kennt þér. Ég hélt að þúværir ekki alveg svona heimsk. Þú ert heiskari enn leikskólakrakki.
Eins og þið getið ímundað ykkur brutu þesi orð egóið mitt rosalega. Mig langaði svo að fá góðar einkunnir en ég skildi ekki það sem þessi belja var að segja.
Ég neitaði að fara til hennar. Einhverntíman þá fór eg og ætlaði að læra með bestu vinkonu minni og þá kom mamma hennar sem er besta kona sem ég veit um. Hún hjálpaði mér. Ég fékk mjög góða einkunn. alveg 9.0. var ROSA ánægð og þessi kona hjálpaði mér mikið, mikið. Enn svo þurfti ég að flytja. Ég fé ágætar einkunnir enn einginn hefur brotið egóið mitt jafn mikið og beljan og egóið er að koma til aftur.