Ég er mjög mikill félagsskáti ég fer á öll skátamót sem ég kemst á og langflesta skátaviðburði. T.d. er ég og Frikki Kópur þeir einu sem eru búnir að mæta á öll Foringjakvöldin. Og svo er ég oft að troða mér á viðburði sem önnur félög eru að hafa.

Útivistarskáti er ég svona pínu en þar sem ég er líka í Handbolta þá eyðileggur það pínu því ég er yfirleitt að keppa um helgar og kemst þá ekki í svona ferðir. En ég hef farið í þannig í ferðir og hef gaman að því og myndi gera það ef ég gæti.


Ltið heyra í ykkur fólk!!!
<br><br>over and out

Ég er 100% svona félagsskáti.. fer í lítið af erfiðum ferðum en það kemur fyrir og ég á voðalega lítið af svona dóti!! og ég þekki allveg Böns af fólki!!!!!<br><br>smælaðu framan í heiminn þá smælar heimurinn framan í þig.

Tja ég er nú ægileg félagsvera og hef gaman að mótum en hef einnig ofboðslega gaman af erfiðum ferðum. Á mikið af dóti og því fer fjölgandi, á sennilega eitthvert stærsta safn af fingravettlingum fyrir einhenta.

Ætli ég sé ekki bara svolítið af hvoru, ég er nú líka ekkert lítill þannig að ég get rúmmað báðar týpur. Jamm, félagslyndur-útivistarskáti, það er ég.

En kojuskáti verð ég vonandi aldrei. Óska eftir því að hverfa heim í Valhöll áður en ég verð rúmmliggjandi skar í kör.

<i>Útivistarskáti er sá sem að fer í erfiðar ferðir, er sama þótt honum sé kallt, fer í nokkuð mikið af ferðum, á mikið af drasli, fer ekki mikið á skátamót en finnst samt mjög gaman að skátum. </i>

Ég verð nú bara að segja það að þessi skilgreining þín er frekar léleg.

Það er engum sama þó svo að honum sé kalt, nema sá hinn sami sé heimskur. <br><br><b>Teddi skrifaði:</b><br><hr><i>ef það er ekki tré.. þá er ekkert hægt að hözzla</i><br><h

Sem eitt sinn skáti verð ég að segja að ég var mest svona kúriskáti. Jújú, ég fór á mörg skátamót og allt það og ég fór líka í erfiðar ferðir, mér var þó aldrei sama þegar mér var kalt. Face it ! það er bara ekki gott að vera kalt !!!
En mér fannst alltaf allra skemmtilegast að fara í kúriferðir (sof-ét ferðir).

Hægt er að greina svona ferðir í tvennt:

Vetrar-kúriferðir:
Skilyrði númer 1: Upphitaður skáli (mæli með Lækjarbotnum, skálanum í dalnum fyrir ofan Akranes og svo auðvitað Kút, því hann hefur arin).
Skilyrði númer 2: Nóg af mat, nammi og gosi.
Skilyrði númer 3: Skemmtilegt fólk og sætir strákar (eða stelpur ef þú ert strákur).
Skilyrði númer 4: Lítil sem engin dagskrá.
Skilyrði númer 5: Nóg af snjó.

Í vetrar-kúriferðum, dvelur maður sem mest inni, fer samt einu sinni til tvisvar út að leika í snjónum (ef hann er ekki til staðar á að sleppa því alveg að fara út) helst að degi og svo að nóttu.

Sumar-kúriferðir:
Skilyrði númer 1: Gott veður !
Skilyrði númer 2: Rúmgott tjald
Skilyrði númer 3: Nóg af góðum mat (núðlusúpur og aðrar súpur koma ekki til greina), nammi og gosi.
Skilyrði númer 4: Skemmtilegt fólk og sætir strákar (eða stelpur).
Skilyrði númer 5: lítil sem engin dagskrá.

Í sumar-kúriferðum eyðir maður tímanum að langlang mestu leyti í sólbaði. Ef eitthvað vatn eða sjór er nálægt er gaman að fara að busla í því/honum. En tilgangurinn er að ná sem mestum lit (og tevuförum)

Semsagt, tilgangur kúriferða er að gera bara sem minnst!

Og ég - ég var sko kúriskáti !!!<br><br>————————————————————————————————–
Ef að þú ert í farartæki sem ferðast á ljóshraða .. og kveikir á ljósunum .. hvað gerist?

Finnst hænum “gúmmí-fólk” vera fyndið?

Fyrst að hvítvín er gott með fiski .. eru þá ljós vínber góð með sushi?

Ef að mállaus krakki blótar .. þarf hann þá að þvo sér um hendurnar?

Skildu bómullar-akrar “hlaupa” þegar að það rignir?

Það er nú bara það. Mér þætti voða gott að geta sett mig einhverstaðar þarna á milli, en því miður hef ég ekki verið að fara á eins mörg mót og mig mundi langa til, ég væri vel til í að þekkja miklu fleiri skáta en ég þekki. Ég held að ég mundi setja mig sem útivistarskáta þar sem að ég er nokkuð oft að fara í einhverjar svona rugl ferðir, en vegna óstöðugra innkomu fjárs þá á ég ekki neina rosalega gommu af drasli(en þó helmingi meira en meðal manneskja).

Ég vil bæta inn Kjouskátum, þeir eru algjör snilld. Ég hef aldrei verið kojuskáti, en það borgar sig að hafa þá með hvert sem maður fer. Þegar maður kemur til baka í tjaldið/skálann(svo ég tali ekki um ef að skálinn er óupphitaður)úr langri göngu er rosalega þægilegt ef að einhver er búinn að hita poka fyrir mann.<br><br><i>In pure darkness there is only hope</i>


Nú er hlátur nývakinn,
nú er grátur tregur.
Nú er ég kátur, nafni minn,
nú er ég mátulegur.
<i>Baldvin Jónsson</i>

Þar sem enginn þekkir mann,
þar er gott að vera;
því að allan andskotann
er þar hægt að gera.
<i>Þorsteinn Erlingsson og Jón Þorkelsson</i