Fagna þessu innleggi!

Þetta málefni hefur verið til umræðu hjá eldri skátum um þónokkurn tíma núna og sínist sitt hverjum.

Bragi kemur inná marga áhugaverða punkta sem hafa verið ræddir þvers á kruss í öllum skátaskúmaskotum Íslands. Það er því frábært að vita hvað þið, hinir aktífu skátar - grasrótin, hafið um þetta að segja.

Ég skora því á alla virka skáta til að svara þessum þræði.

Hver er staða skáta í samfélaginu í dag, erum við á niðurleið eða uppleið. Erum við inn eða út?

Hvað eigum við að gera til að fjölga í hreyfingunni - erum við öll sammála um að það sé markmiðið að “fjölga”?

Kemur fjölgunin ekki að sjálfu sér ef við skilum góðu starfi eða þurfum við að auglýsa okkur og þá hvernig?

Hvernig skilum við góðu starfi, hvað þarf að breytast í dagskránni. Hvað er skátastarf í dag, innilíf eða útilíf?

Bragi Björnsson? sá sem átti að vera fararstjóri á Eurojam?

góð grein, allveg satt sem þú segir, skátastarf er að liðast í sundu

ég held að það sé mjög mismunandi eftir því á hvaða félag þú lítur hvort að skátastarf sé að virka í dag eða ekki. Ég get ekki sagt að skátastarfið sé uppá sitt besta í félaginu mínu en ég hef verið að heyra að Mosverjar séu búinir að byggja upp gott og öflugt starf þannig að ég væri alveg til í að heyra í einhverjum mosverja segja frá því hvernig málum er háttað hjá þeim.

hafernir foru aldrei niður, ´´eg tel mig allavegana enn vera haförn

Ég held ég taki svona að mér álit framhaldsskóla nema á suðurnesjum.

Ég er búinn að vera skáti núna í sex ár og hefur ansi oft verið gert grín að mér. Ég er ekki þessi sorglega típa sem á mér ekkert líf og er alltaf að binda hnúta og reykja kanil, en þannig lýta nemarnir á skátana.

Þegar ég byrjaði í Fjölbrautarskóla suðurnesja kynntist ég fullt af fólki, kynntist því og núna, fyrir ekki svo löngu, fór ég að segja þessu fólki að ég væri í skátunum…það trúðu voðalega fáir mér fyrst en svo fór ég að útskýra.

Þetta er mín “shortcut” í flipp. Þangað sæki ég góðann félagskap og fer í ferðalög, fíflast með litlum krökkum og skemmti mér bara þvílíkt. Fólkið var smá stund að ná þessu en voðalega margir eru farnir að lýta skátastarfið aðeins öðrum augum hérna.

Fossbúar eru að hrynja, við horfum á það vandamál í haust að eftir verða 4 smáskátaforingjar, 3 sveitarforingjar og 2 hæfir foringjar. Fróðlegt að sjá hvernig það á eftir að ganga. En í vetur hættu 6 foringjar vegna áhugaleysis og næsta vetur hætta 6 í viðbót. Bæði vegna áhugaleysis og skólagöngu í öðru bæjarfélagi. Skátastarfið er líka ekki upp á marga að fiska þó einn og einn foringi reyni að gera sitt besta úr engu. En þannig er bara staðan í dag.

Þakka þér Bragi fyrir góða grein. Það er auðvitað hollt að huga að ímynd sinni en það hvað margir skátar eru uppteknir af ímynd hreyfingarinnar finnst mér til merkis um að margir af viðkomandi eigi erfitt með eigin ímynd, eigi með öðrum orðum í einhverjum sjálfsmyndarvandræðum, þessu er samt ekki beint til þín Bragi.
Ef ég spyr til að mynda sjálfan mig: „Af hverju er ég skáti“ er svarið einfallt: Ég er skáti af því að það er besta þjálfun fyrir ungt fólk sem völ er á og besti félagsskapur sem hugsast getur. Ef ég væri þeirrar skoðunar að eitthvað annað æskulýðsstarf eða íþróttastarf hefði yfirburði á einhvern hátt yfir skátahreyfinguna væri ég þar – ekki í skátastarfi.
Það vill líka gleymast í allri þessari umræðu um meinta hnignun skátastarfs og þessu bölmóðskjaftæði að til að ná árangri í skátastarfi verða menn að stunda skátastarf. Ég þekki persónulega mjög vel til skátastarfs í Bandaríkjunum þar sem ég bjó og starfaði um nokkurra mánaða skeið í stærstu skátamiðstöð heims. Líklega eru fá lönd í heiminum sem hafa jafn öfluga skátahreyfingu og Bandaríkjamenn og ef íslenskir skátar ættu að vera hlutfallslega álíka margir og þeir amerísku værum við um 12 þúsund manna hreyfing.
Mér datt í hug að minnast á Bandaríkin vegna þess að fyrir nokkuð löngu síðan ákvað skátasamband (Council) nokkurt í Bandaríkjunum að gera könnun á því hvers vegna skátum fækkaði að jafnaði mjög ört í sumum sveitum svo segja mætti að sveitirnar væru hálfdauðar reglulega – þetta virtist þó alls ekki eiga við um aðrar sveitir. Aðalástæðan fyrir því að drengirnir gáfu upp fyrir því að þeir hættu var að þeir „misstu áhuga á skátastarfi“. Könnunin leiddi þó í ljós að skátarnir höfðu ekki hætt vegna þess að þeir hefðu „misst áhuga á skátastarfi“, heldur af þeir einföldu ástæðu að þeir höfðu aldrei fengið tækifæri til að iðka skátastarf. Það er mjög fátítt að skátar í alvöru skátastarfi hætti starfi vegna þess að þeir missi áhugann á starfinu. Piltar og stúlkur sem ganga til liðs við skátafélög gera það vegna þess að þau vilja stunda skátastarf sem þau hafa ákveðnar hugmyndir um – en ef starfið reynist bara vera einhvers konar dagheimilastarf til að drepa tímann (til hvers að búa til gifsgrímur???) en ekki eiginlegt skátastarf þá eru skátarnir ekki lengi að taka á rás. Því þó svo að skátum sé fátt óviðkomandi þá er skátastarf ákveðin þjálfun en ekki handahófskennt félagsheimiladundur.
Margir af forystumönnum skátahreyfingarinnar eru fastir í þessu ímyndartali öllu en mín skoðun er skýr: Ef menn eiga eitthvað bágt með að vera skátar þá eiga þeir bara að finna sér eitthvað annað áhugamál. Hins vegar finnst mér forysta skátahreyfingarinnar frekar gera hreyfingunni ógagn en gagn í málum þar sem hreyfingin á að vera að koma út sem heild út á við. Nýlega sá ég til dæmis mynd af skátahöfðingja í hópi einhverra bindindispostula og þar var verið að mótmæla lækkun áfengiskaupaaldurs í 18 ár í nafni skátahreyfingarinnar. Mér varð bara spurn: Í nafni hvers – alla vega ekki í mínu nafni. Ég ræddi þessi mál við ýmsa af mínum eldri foringjum og þeir voru svo að segja allir sammála þeirri skoðun minni að lækka ætti áfengiskaupaaldur í 16 ár og auka frjálsræði í verslun með áfengi. Höft væru til óþurftar.
Þegar komið er fram fyrir hönd hreyfingarinnar með einhvern nítjándu aldar siðapostulaboðskap er verið að spilla fyrir ímynd hreyfingarinnar.

Björn J. deildarforingi Skjöldungum

Fordómar segi ég. Þetta tel ég alls ekki okkur að kenna!! Mikið af unglingum í dag vilja ekki klæða sig eins og við gerum. Ég segi að mikið atriði sé að gera búningana flottari. Svo er það bíómyndirnar, alltaf er gert grín af skátanum, hann er svo mikill lúði hann er svo ljótur hann er svo ofursuper gáfaður.
kv Heiða

Svo við snúum okkur aftur að því málefni sem lagt var með í upphafi þá tel ég að við verðum að líta til uppruna skátahreyfingarinnar til að vel eigi að heppnast í endurreisn hennar, jafnvel til Bandaríkjanna. Við verðum að leita að því sem skapar okkur sérstöðu.

En jafnframt verð ég að vera sammála áliti Björns Jóns nokkurs að mér finnst aðilar í forystu skátahreyfingarinnar á engann hátt vera til fyrirmyndar í þeim efnum. En það kom einna best fram á nýliðnu skátaþingi og með yfirlýsingum í nafni skáthreyfingarinnar á opinberum vettvangi! Finnst mér það til háborinnar skammar!!!

Ég verð að segja að ég lýsi yfir stuðningi mínum við Björn Jón, Dagfara og Ottó, að pólitísk afstaða skuli ekki vera mynduð fyrir skátahreyfinguna og fer ég fram á það að BÍS sendi út fréttatilkynningu þar sem tekið væri fram að skátahreyfingin væri hlutlaus. Finnst mér það til háborinnar skammar ef BÍS ætlar að halda því áfram að lýsa yfir hinu og þessu. Persónulega (og líka sem skátaforingi) hef ég allt aðrar skoðanir á áfengiskaupaaldri en BÍS.

Ef BÍS heldur uppteknum hætti áfram þá mun ég segja mig úr öllu starfi BÍS og veit ég að fleiri eru á sömu skoðunar.

Einnig vil ég vinsamlegast biðja þennan
,,Jón Þór" að biðjast afsökunar og halda sig frá málefnum sem hann hefur lítið vit á.

Þarna talar maður með viti! Ég er sammála því að BÍS ætti að leiðrétta þennan miskilning hið allra fyrsta.

Ég verð að segja að ég er alveg við það að missa þá litlu trú sem ég hef á forystu skátahreyfingarinnar á Íslandi.