Hundurinn minn.

Ég bjó til fjölskyldu, kona karl og stelpa. Svo fóru þau í bæinn og keipu sér tík og hund. Ég ætlaði að láta þau eignast hvolpa en það gekk ekki. Svo allt í einu hætti hundurinn að borða af einhverri furðulegri ástæðu. Það endaði með því að hann svalt og dauðinn kom. En maðurinn minn fór á hnén og grátbað dauðann um að láta hundinn lifa. Þeir fóru í steinn, blað og skæri og dauðinn vann en leifði hundinum að lifa sem draugur! Svo núna er hundurinn minn draugur. Hann er grænn og litin og gerir allt það sama og venjulegur hundur fyrir utan að hann er grænn!
Þetta gerðist líka einu sinni með manninn minn, hann varð að draugi og hann pantaði sér pizzu og þegar sendillin kom varð hann svo hræddur að hann hljóp í burtu meðm pizzuna!
En hafið þið einhverntíman eignast hvolpa? Það gengur aldrei hjá mér!