Ég var með fína fjölskildu kall kellingu og strák. Allt gekk vel þanngað til að ein lítil saklaus pera sprakk. Þá sendi ég konuna í það verkefni að skipta um peru en þessi “skalausa” pera var ekkert svo saklaus því hún mirti konuna mína á hrottalegan hátt með rafsraumi :/
Þá keipti eg hamstur til að bæta stráknum upp móður missinn. Ég lét þá feðga hugsa mjög vel um hamsturinn. En þegar tíminn leið byrjaði kallinn að hósta og var eitthvað veikur. Ég bjóst við því að hann væri kominn með ofnæmi fyrir hamstrinum. Mér fannst það soldið sniðugt þannig að ég lét hann leika mjög mikið við hamsturinn og þá drapst hann stuttu seinna. Þá var strákurinn einn á lífi. Og gat bara borðað snakk í matinn og soleiðis viðbjóð þannig að hann var sí svangur og leið ekki vel. En svo byrjaði srtáski líka að hnerra þá seldi ég hamsturinn en það var of seint þannig að hann dó hægt og rólega úr veikindum :(
snjall er bara snjall og ekkert annað… nema kannski stundum.