Áfram heldur kvæðið hans Steins Steinarr (sjá fyrri mynd):

Svo komu þeir að sjónum og settust allir þar
Og skelfing lítil eyja þar skammt frá landi var

Og foringinn hélt ræðu og sagði af miklum móð
Nú treysti ég á yður, mín tindátaþjóð

Ég treysti á vorn málstað og tindátans þor
Í eyjunni býr nefnilega óvinur vor

En foringjanum gleymdist eða gætti þess eigi í svip
að enginn fer á sjóinn ef ekki er til neitt skip

Að vaða yfir hafið, getur varla átt sér stað
En tindátarnir höfðu ekki hugsað út í það

Og foringinn varð hávær, eins og honum var tamt
Og hrópaði út í loftið: Við höfum það samt!

Og loksins þegar allt virtist endileysa tóm
tók foringinn að nýju til máls í reiðum róm

Hann sagði: Burt skal halda og hætta þessum leik
Og dugið mér nú piltar og komist fljótt á kreik!

Eitt ríki er til sem veitt oss getur ríkulegri hnoss
Það ríki er langt í burtu og fyrir austan oss.