Já, að sjálfsögðu hafa allir áhugamenn heyrt um þetta marg-oft áður. Um þetta var skrifuð bók, “Kóng viljum vér hafa” minnir mig að hún heiti.

Það voru tveir eða þrír íslenskir vitleysingar sem börðust fyrir þessari hugmynd, og nokkrir aðrir vitleysingar í viðbót sem bæði drukku of mikið, og voru of hallir undir þýska nazista af fjárhags-ástæðum.

Hugmyndum þessara bjána var hvergi tekið alvarlega. Ekki hér, hvað þá í Þýskalandi.

Ég geri ráð fyrir að flestum lesendum þyki þetta hjákátlegar hugmyndir íhaldssamra manna. En er þetta að einhverju leyti hjákátlegra en konungsveldin sem við þekkjum í dag? Það held ég ekki.

Nei, enda eru þau hjákátleg.

Ég segi að við fáum okkur Íslenskan kóng, flestir geta rekið ættir sínar til Þórðar Víkingsonar sem er kanski óskilgetið afkvæmi Haralds Hárfagra svo kongungsblóð rennur í æðum okkar flestra. Dabbi verður auðvitað kóngur.

Þetta er ekkert heimskulegt miðað við hvernig öll hin Norðurlöndin nema Finnland hafi kóng og hefði alveg getað verið hér eins og annarsstaðar, nema hvað að hér er svo fámennt að erfitt væri að viðhalda konungsættum og aðalsættum.

En hitt vegur þó þyngra, og það er nátttúrulega það sem andstæðingar þessara óvinsælu hugmyndar báru fyrir sér, að íslendingar eru nánast allir alþýðumenn og engin hefð var fyrir kóngum hér nema erlendum. Einnig var þjóðrembingurinn svo agalegur þarna við lýðveldistökuna að það mætti halda að menn hefðu helst viljað koma hér á goðaveldi til að líkjast þjóðveldisöld sem mest.