Jú, það er óneitanlega rétt að Markús Árelíus er frægara margfalt nafn en t.d. Antoninus Pius og að því leyti koma ekki á óvart að hann skyldi fá fleiri atkvæði. Margir hafa t.d. lesið Hugleiðingar Markúsar Árelíusar og svo kom hann, já, fyrir í Gladiator, þótt það sé vitaskuld ekkert hæft í söguþræði þeirrar annars ágætu myndar :)

Trajanus hefur samt hlotið verðugan sess í sögubókum, jafnvel sögubókum fyrir almenning og kennslubókum fyrir grunnskólanemendur. Hann réð ríkjum um áratugasekið og undir hans stjórn náði ríkið mestri stærð; það var aldrei eins stórt og það var á dögum Trajanusar og hann var skynsamur og góður stjórnandi. Hadríanus er sömuleiðis einn af frægari keisurum 2. aldar. Fáir samt sem velja Trajanus og enginn velur Hadríanus. Markús Árelíus er samt örugglega frægara nafn, það er satt - og jafnvel áður en Gladiator kom út.

Ég sammála því að færa má góð rök fyrir því að Ágústus hafi staðið sig einna best. Hins vegar er líka hægt að færa rök gegn því. Það er rétt sem þú segir að hann sigraði í borgarastyrjöld, en það var ekki í keisaratíð hans. Hún er oftast talin byrja árið 27 f.Kr. (kölluð prinsipatið) en það er eftir að borgarastríðinu lauk. Svo jarðaði hann endanlega lýðveldið, ef ekki formlega þá í reynd. En hann stjórnaði vel, engum blöðum um það að fletta.

Markús Árelíus varði miklum tíma í stríðsrekstur og varðist innrásum. Má samt ekki segja að hann hafi staðið sig vel fyrst hann gat gert það. Vissulega hefði hann ekki staðið sig vel ef hann hefði ekki varist innrásunum :)

Hadríanus bremsaði aðeins útþensluna, rétt er það. En ég held að það sé ekki ástæða til þess að segja að hann hafi ekki staðið sig vel. Taumlaus útþensla hefði ekki verið góð fyrir heimsveldið. Ég er líka ekki viss um að það sé rétt hjá þér að Róm hafi byggst á útþenslu fyrst og fremst. Útþenslustefna Rómar er flókið efni. En þess ber að gæta að einn þátturinn í falli Rómar var sá að það var komið of mikið af “nýju blóði” eins og þú kallar það.