þetta er kannski svolítið vitlaust af mér en ég er með samviskubit yfir því að vera hrifin af einni manneskju, því ég hætti með strák ekki fyrir svo löngu og nú finnst mér ég svo vond við hann. hann er æðislegastur í öllum heiminum svo góður, tillitsamur, hugulsamur, tilfinningaríkur og blíður,(ekki hommi samt).
afhverju get ég ekki bara verið madly in love with him…
það er eitthvað að mér…
geta ekki verið hrifin af stráknum og vera að deyja úr kynlífs-svelti og sofa svo ekki hjá þegar tækifæri gafst…
það er ekki í lagi heima hjá mér……