VARÚÐ! framundan er SHITLOAD af væli og volæði

———————————————————-

ég þarf aðeins að fá að væla hérna, koma þessu frá mér. Ég þekki eina stelpu, ég er búinn að þekkja hana í 2 - 2 og 1/2 ár núna, og búinn að vera skotinn í henni síðan ég hitti hana fyrst. Hún var öðruvísi og sæt. En svo missti ég eiginlega samband við hana þangað til núna fyrir sumarið, þegar vinkona mín sem ég þekki hana í gegnum fór að draga hana með sér í á djammið með okkur. Svo fer ég að tala við hana á msn, alltaf að auka samskipti okkar. Og alltaf er ég jafn skotinn í henni, og því meira sem ég kynnist henni því meira finnst mér hún æðisleg, og frábær. Hún er með æðislegan húmor, ótrúlega gáfuð og einstaklega falleg, finnst mér, þótt hún segir að hún sé aðeins “þybbin”. Svo núna síðasta haust höfum við verið að verða betri og betri vinir, og komin með einkahúmor og ég farinn að kenna henni á gítar og eitthvað. Ég hef oft djammað með henni og ælta oft að “drekka í mig kjark” til að segja henni hvernig mér líður gagnvart henni eða kyssa hana eða eitthvað, en áfengi virðist ekki gefa mér meiri kjark. Þangað til fyrir 2 vikum þegar ég, hún og eitthvað annað lið vorum uppí bústað, það vissu allir þarna að 2 aðrir strákar væri hrifnir af henni líka, og allann tíman voru þeir ofan í henni, þannig að ég komst ekkert að. Þangað til að ég var orðinn blind fullur, og einstaklega pirraður á sjálfum mér, þannig að ég bið hana að koma og spjalla við mig aðeins. Við förum aðeins afsíðis, og ég segi bara hreynt út “ég er alveg ótrúlega hrifinn af þér” og það fyrsta sem hún segir er “ég veit það, ég er bara því miður ekki hrifin af þér” svo var ég svo fullur að ég man ekki hvernig þetta hélt áfram, en þetta endaði allavegana þannig að hún fór eitthvað inn aftur, og ég fór eitthvað einn útí horn. Svo fer ég inní svefnherbergið þar sem 3 aðrir krakkar eru, og ég brest í grát. Ekki útaf þessu heldur útaf þunglyndi sem ég var búinn að vera að ganga í gegnum á þessum tíma, en þetta var greynilega the tip of the iceberg. Þannig að þarna er ég, grátandi eins og lítil stelpa, fyrir framam hana og helling af öðru fólki, og hún heldur örruglega að það sé útaf henni. Daginn eftir förum við 2 heim, restin af fólkinu verður eftir. Og ég sleppti því bara að hafa þetta eitthvað vandræðalegt, ég ætlaði ekki að missa hana sem vinkonu, bara afþví ég get ekki fengið hana. En það sem fer í taugarnar á mér eru gaurarnir sem hún var með í bústaðinum, ég skildi ekki afhverju hún vildi þá frekar en mig, ég þekki hana, ekki þeir, ég veit hvað hún vill, og þekki hennar húmor, afhverju vill hún ekki vera með mér? Ég er með hana á heilanum stanslaust alla daga, og stanslaust með lag á heilanum sem minnir mig endalaust á hana, núna hitti ég hana alveg jafn mikið og áður og ég held að það sé svoldið að éta mig að innan að ég geti ekki fengið hana. Ég veit ekki alveg hvað svör ég vill en allt skítkast er afþakkað. Ég er svoldið að vona eftir einhverjum töfra baunum sem ég get gleypt og þá verði hún alltí einu hrifin af mér.