Ætti eða ekki.

Ég hef verið með sömu stelpu í eitt ár núna, stelpan er æðisleg, gullfalleg og gerir mig ótrúlega ánægðan. Eða gerði það að minnsta kosti.
Við höfum lent í ýmsu og ég er einfaldlega ekki jafn ánægður og áður fyr. Áður fyr gerðum við ekkert nema að skemmta okkur
og hafa gaman að hvoru öðru, hlógum saman endalaust og brostum út i alheiminn, og c'mon kynlífið var æðislegt.
Eftir að við misstum fóstur missti hún algjöran áhuga á kynlífi, eða svo segir hún,
á meðan ég held að hún hafi misst áhuga á mér, kannski ekki útaf fósturlátinu heldur bara mér yfir höfuð, hún sýnir mér minni athygli
á hverjum einasta degi og fer minnkandi by the minute, á tímabili var hún byrjuð að tala við einhvern annan gaur yfir msn, i gegnum webcam
og eitthvað rugl, ég fékk ekki að sjá MSN history því þá sagði hún að ég treysti henni ekki, ást er traust bla bla. Ég er ósammála.
Eftir 3 eða 4 rifrildi á mánaða tímabili sagði ég að hún hættir að tala við hann eða ég fer frá henni. Hún gaf undan vilja minum og hætti
en alls ekki án þrjósku. Turns out hann var einhver low live stalker, kom mér ekkert á óvart.
En á þessu tímabili byrjaði ég að hugsa að hun einfaldlega vildi mig ekki lengur, ég byrjaði að missa sjálfstraust sem er núna í svona mínus 400 á skala 1-10
og ég byrjaði að standa mig verr i rúminu, koma of fljótt (áður fyrr endist ég klukkutímunum saman), veit ekki hvernig ég á að komast yfir þetta vandamál.
Núna í dag, jólahátíðunum líður mér ekki eins og ég skipti hana jafn miklu máli. Hún fer í fýlu ef ég nenni ekki að fara út með hundinn
þegar það er komið að henni að gera það, og jafnvel ef það er ekki til hrein skeið í húsinu og hún þarf að vaska hana upp, EÐA JAFNVEL EF ÉG NENNI EKKI
AÐ NÁ Í GLAS AF VATNI handa henni.




aftur á móti segist hún elska mig mest af öllu og vilja aldrei hætta með mér, hún er ennþá að flytja inn dót í íbúðina mína, færa lögheimilið sitt hingað og fleira
Ég veit ekki hvað ég á að hugsa, ef hún vill gera allt þetta þá hlýtur henni að vera alvara, hún vill vera með mér. En ekki stunda kynlíf með mér lengur….
Henni langar jafnvel ótrúlega að eignast barn með mér, ég segist ekki vera tilbúinn því satt að segja þá vill ég ekki eignast barn með henni ef
það kemur svo í ljós að hún vill mig ekki, ég er annars tilbúinn í að eignast barn, bara með réttu stelpunni..

Ég er bara þreyttur á því að stjana við hana á hverju einasta kvöldi og fá neitun eða komast að því að hún þykjist vera sofandi.
Ég meina ég kyssi á hana allan líkaman, við ofan og neðan mitti en fæ engin viðbrögð, hún liggur bara eins og skata. Ég veit
stundum að hún er vakandi en ég hætti bara on the spot og legst og fer að sofa, gefst bara upp og hún segir ekki neitt..

Hún hefur lent í ýmsu undanfarið. Misst fóstur. Einkirningasótt og streptakokkar á sama tíma, verið kvefuð rosalega mikið og prófstress síðustu 4 mánuði,
sem hefur verið versta tímabilið okkar.

Ég veit bara ekki hvað e´g á að gera, alltaf þegar við rífumst um sambandið okkar, allt sem ég hef verið að tala um, ég fer að sofa og vakna haldandi að allt verður fullkomið aftur
en 2-3 dögum seinna verð ég bara bálreiður út í sjálfan mig að ég féll fyrir þessu aftur. Ekkert breytist og hún engnan veginn reynir að hjálpa
sambandinu okkar..

Hvað á ég að gera?