Ég held að þú þurfir ekki að athuga neitt varðandi hann þarsem búið er að banna hann fyrir stigahór skv. mínum upplýsingum.

Það er rétt. Það er samt til fólk sem stigahórast á huga.

Nei nei, ég er að meina þetta.

Maður gæti léttilega lesið heila bók eftir þig.

(Þetta er hrós, ekki kaldhæðni.)

Ef að þetta hefði verið kaldhæðni hjá Godlike hefði þá verið tekið á því sem ærumeiðingum og tekið á því?

Heh :)

en þar kemur nefnilega það skemtilega, mannkynið í heild er svo hrikalega self destructive að við getum ekki látið okkur líða vel í langan tíma. áður fundin sársauki er minning þess að þú hafir gert eithvað vitlaust, og þá þekki ég mjög marga sem að ósjálfrátt sækja í þennan sársauka tilþess að geta logið af sjálfum sér að lífið eigi ekki að vera eins og það er í augnarblikinu. þeir eru fáir sem að hafa komist á það role að geta sætt sig við hlutina nákvæmlega eins og þeir eru, og eru því fleyri og þá aðalega að finna í ungu fólki að það virðist alltaf geta fundið sér ástæðu tilþess að líða illa. þannig að eithverjir finna sér eithvað til þess að halda sér frá öllu yfir höfuð, að reykja gras af og til, missa vitið í drykkju yfir helgina tilþess að leysa frá öllu sem að er að éta þig upp að innan. tjah, eða bara sitja heima og gleypa öllu sem kemur og láta eins og ekkert í hafi skorist.

svo má segja að þeir einstaklingar sem að ég er aðalega að tala um vilja sjá heiminn brenna. en átta sig ekki á því að allt er núþegar farið til andskotanns, og allir lifa við sama sársauka fram og til baka, hver og einn spyr sig “ afhverju gerði ég þetta ekki, hvað hefði gerst hefði ég gert þetta svona etc etc” en þá koma læknarnir inní þetta, dæla í menn lyfjum og öðru sem að á víst að koma öllu á réttan stað, zerotonine based lyf, lækna þunglyndi, láta þér líða vel yfir ákveðin tíma, svo minkar skamturinn smátt og smátt þegar heilinn á manni fer að segja “ jæja, ef þú villt hafa þetta svona, þá verður þetta svona” önnur lyf sem að koma fólki í balance, að það verði ekki ofur ánægt einn daginn og mjög dapurt annan daginn en enginn af þessum læknum virðast geta svarað manni þegar maður spyr “ og afhverju er allt dautt í kringum mig á þessum lyfjum?” þeir svara með eithverju bulli, “ þetta eru bara aukaverkanir, fara eftir smá blabla” þegar í raun þá vita þeir það vel að þeir vilja bara hafa þessa einstaklinga heiladauða sem hellst, og láta þá sætta sig við það

það vita það fáir, og aðeins þeir “ veiku ” að þegar manni líður sem verst, eða sem best útaf eithverri ástæðu sem að enginn virðist geta útskýrt, og því sögð vera geðveiki að þessir einstaklingar fá oft tilfiningar sem að margir mundu eitra fyrir sjálfum sér til að upplifa.

ást? ást er víma, blanda af oxytocin og zerotonine, útúr því kemur meira magn af estrogeni, testosterone og estrogeni hjá karlmönnum og því lífgar þessi tilfining marga upp frá engu.
kvennmenn sem að fæða börn, fara í vímu, karlmenn sem að halda á barninu sínu í fyrsta skipti fara í vímu. sama gerist þegar þú étur mat. og því er spurningin.. afhverju er fólk að brjóta sig svona mikið niður yfir eithverju slíku og samböndum á fyrstu stigum? tjah, eða afhverju þurfa flestar manneskjur að brosa þótt að þeim líði illa? ég held personulega að heilinn vilji að þú upplifir þessar tilfiningar tilþess að halda áfram þar sem að allt gekk best. tekur sinn tíma að komast yfir allt, tekur smá stund að jafna sig og volah, you're back in the game.

þannig að þá er spurningin.. hvað er það sem að hjálpar flestum útúr ástarsorg? vinir? tónlist? ís? oprah? Nei.
það er að læra að losa út þau efni sem að þú þarft á þeim tímapunkti sem að þú ert með of mikið af þeim, þegar strákar deita stelpur og svo halda þær framhjá verða þeir mjööög aggressive. afhverju? Testosterone gerir okkur að dýrum sem að við erum í raun, þegar eithver brýtur á þessi sem þú hefur unnið fyrir lengi, sem að heldur þér gangandi dag eftir dag. í raun það sem að lætur þér líða eins og manneskju. þá verðuru bara hellvítis dýrið inní þér sem að þarf að losna út fyrir útrás.

stelpur nota meira sálrænan sársauka, baktal og meinyrði. Estrogen, ekki beint það efni sem að gefur þér allan vilja tilþess að fara út og spretta í 15 klukkutíma. heldur frekar það sem að gerir flesta kvenmenn að meiri tilfiningarverum sem þær eru. og nota það því sem vopn gegn hvori annari.

matur, ís, súkkulaði? Bragðgott, Dopamine, það sem að hreystir flesta tilþess að gera eithvað, vera frumleg etc etc. ekki furða að fólk sækir í það við sorgartíma.

tónlist, örvar ákveðnar taugar, gerir þig einbeitari að hlutum, gefur þér tilfiningu fyrir því sem þú ert að gera. enn önnur góð ástæða..

en hvað er það sem þú þarft að gera helst? eftir löngum tíma eytt í það að spjalla við fólk sem hefur upplifað þetta, fólk sem að vill sjá heiminn brenna jafnt og aðrir sem að vilja leifa öðrum að upgvöta sársaukan sem þau eru að ganga í gegnum fyrir skilning.. að draga hugan frá þessu er ekki það sniðugasta því að þá ertu í raun að afneita þeim skilaboðum sem verið er að senda þér.

ég, ásamt nokkrum af mínum félögum höfum allir gengið í gegnum þetta og horft uppá aðra gera það líka, svo að við gerðum test. og það sem að kom í ljós ( fyrir okkur, þessa 12 einstaklinga sem vorum hvað það mest að pæla í þessu) að þegar þú eindreigið focusar á það sem er að gerast í kringum þig. skrifar niður allt sem þú upplifir í hálfgerlega dulnu máli. talar um það, og virkilega færð útrás á meðan þú gerir það þá ertu ekki endilega fljótari að komast yfir þetta. en þér líður betur með það. því að þú veist hvað er í gangi. Þú veist hvað þú villt og þú veist afhverju allt fór til andskotans. og því ertu betur staddur næst þegar þú byrjar á þessu

hinir, þeir sem að fóru eftir ráðum annara um að dreifa huganum og gleyma þessu bara virtust alltaf hafa minni tilfiningu fyrir því sem þeir vildu (ekki allir, en flestir) og áttu því mun erfiðara með að læra af mistökunum.

ég gæti sent þér heila bók um hvernig þetta atferli fór um sig en ég held að ég hafi skrifað nóg en mitt ráð yfir ástarsorg er bara “ go with the flow” ekki uppdópa þig tilþess að losna undan þessu, ekki meiða þig eða láta þér líða verr, heldur reyndu að átta þig á afhverju þér í raun líður illa, það er mikklu meira bakvið það en bara það eitt að eithver fór.
findu út afhverju hausinn á þér virkar eins og hann gerir og þú munt hafa mikklu betri stjórn á tilfiningum þínum.