Þetta tímabil sem er sem sagt í byrjun sambands :)

Ekki hlakka til haha

Æji, það er svo æðislegt tímabil.
Maður er svo happy og lífið er bara yndislegt x]

Já ég kannast við þá tilfinningu, en ég er sammála Hysteriu, ekki hlakka til… þetta tímabil sem þú gengur í gegnum núna er mun skemmtilegra en það sem kemur eftirá (þegar þetta verður bara daglegt líf). Ekki það að það sé leiðinlegt þegar þetta verður daglegt líf, það er bara mikið skemmtilegra þegar maður er óógeðslega hamingjusamur í lífinu með að hafa fundið ást

Njóttu þess á meðan þú getur! =D

Af hverju ætti maður að vilja að það klárist?

hefði viljað hafa það lengur með minni fyrrv. sumir halda að það sé einhvað að sambandinu þegar þetta hættir að vera svona æðislegt, en það er misskilningur,svoleiðis þroskast sambönd bara.

en ég drullu sakna svona tíma núna.

hlutirnir eiga aldrei að verða “venjulegir”, “vani” eða “sjálfsagður hlutur”

þá finnst mér vera orðið eitthvað að. í mínu fyrrverandi sambandi þá var þetta alltaf svona í næstum 2 ár. og síðan þegar þetta fór að vera vani og við fórum að taka hvoru öðru sem gefnum hlut þá fór allt til fjandans og við hættum saman.

maður á alltaf að vera á þessu tímabili finnst mér, ekki aaalveg jafn kreisí og fyrst, en aldrei láta hlutina verða að vana.

ég eeeelska þessa tilfinningu að vera ástfangin og fá fiðring í magann bara við tilhugsunina við kærastann minn :) myndi aldrei vilja að það yrði bara að sjálfsögðum hlut og sú tilfinning myndi hverfa.

Þetta tímabil er að verða búið hjá mér og kæró, og ég á eftir að sakna þess svo mikið.

Hann er samt svo sætur í sér, að ég held að það klárist aldrei. :)

mér finnst það svo erfitt tímabil ég er þannig kannski í viku og svo vil ég bara enda það

get ekki verið svona spennt lengi , finnst ég vera svo fake eitthvað

ööööh nei? Þetta er skemmtilegasta tímabilið. Held að einu samböndin sem endist eitthvað af viti séu þau þarsem þetta tímabil endurtekur sig :þ

Mér finnst crazyástfangnavæmni osom.

ég meina, auðvitað er gott að hafa það að vera vön að hangsa heima hjá honum og allt þannig skiluru, venjast sambandinu.
en það er skelfilegt ef þetta tímabil hættir og allir byrja taka öllu sem sjálfsögðum hlut.
það að hafa einhvern sér við hlið, sem stendur með manni, sem lætur manni líða vel, sem lætur manni líða einhvern veginn sem ENGUM öðrum tekst að gera, úff… það er sko ekki sjálfsagt…

að hafa það, sem sumir leita af alla sína ævi án þess að finna er sko ekki sjálfsagt.

ég meina, hversu margir hafa dáið fyrir ástina ?

það er eitthvað við ástina sem er bara ekki sjálfsagt..


skál fyrir því að crazyástfangnavæmnistímabil endi aldrei.