nei örugglega ekki

Nei þú ert alls ekki ein, ég kannast við þetta :)

Mjög eðlilegt.. því miður :/

þetta verður allt í lagi, eins erfitt og það er að afvenjast hinum aðilanum. ég er ennþá í þessu að hugsa um að ég muni aldrei eiga eins samband og með fyrrverandi, eins og þú segir eins og með húmorinn.
svooooejajyeea

Vertu bara ekkert að reyna að finna neinn strax til að ‘venjast’.
Þetta er erfitt fyrst en þetta venst og eftir ekki svo langan tíma er bara gaman að vera ‘frjáls’ í smá :P

þú ert ekki eina manneskjan sem fær þessar tilfinningar.
þetta er ömurlegt og það versta er eigilega að maður getur ekkert gert, annað en að bíða endalaust.

en ef þú vilt vera fyrverandi þá myndi ég taka mér hlé frá manneskjunni, ekki tala við hana í smá tíma, en láta hana vita að þú sért bara að taka þér hlé, ekki að þú ætlir aldrei að tala við hana framar. svo þegar þú ert byrjuð að halda áfram þá gæturu farið að tala við hana aftur.

þú verður að vera dugleg að tala um þetta við vini þína og líka að skemmta þér. gera eitthvað nýtt og hugsa um framtíðina. ég vildi að það væri einhver sem gæti sagt manni hvernig maður á að fara í gegnum þetta dag fyrir dag, en svo er ekki. svo maður verður bara að vinna í þessu sjálfur, fara í hlutina hægt, hugsa um framtíðan og reyna að gera minningar með fyrverandi eitthvað sem þér þykir vænt um og getur brosað yfir, ekki grátið því þú hefur það ekki lengur.
þú sérð vonandi á endanum að þú sért ánægðri svona og að lífið helfur áfram, þótt það gerist alveg hrikalega hægt.

Mér finnst næstum eins og ég sé að gera mistök, þó ég sé að gera það rétta. Og mér líður einsog einhver sé að grípa í innyflin á mér og kreista, einnig finnst mér eins og ég eigi aldrei eftir að finna svona gott tilfinningasamband sem ég hafði við kærastann minn - sami húmor, sömu skoðanir á hlutum osfv.

og

Og líka að ég nenni varla að ganga í gegnum eitthvað nýtt aftur.. nýtt samband, ný manneskja, þar sem maður er orðinn svo vanur hinum aðilanum eftir rúm 2 ár og er fyrir löngu orðinn fullkomlega eðlilegur og alveg eins og maður er, og getur gert allt og sagt allt sem manni finnst án þess að “óttast” að hinum aðilanum finnist það asnalegt

Náááákvæmlega sama hér. Hættum líka saman eftir 2 og hálft ár fyrir 3 mánuðum, hef reyndar ekki verið mjög sterk undanfarið og því ekkert náð að komast yfir þetta en ég vona að það komi fljótlega.

Hugsaðu bara um þær ástæður afhverju þið eruð að hætta saman, gerir allt mun auðveldara. Maður kemst yfir þetta að lokum.

eina sem þú þarft núna er tími
og lang best er að tala ekkert við hann..fannst mér allavega..svo þegar smá tími er liðinn ferðu að sjá hvað þú hafðir rétt fyrir þér og ferð að líta í kringum þig og sjá hvað það er fullt af fleiri strákum sem geta komið betur fram við þig(ef það var vandamálið) og bara já:)

ferð alveg að lifa eðlilega aftur eftir smá tíma, mér leið meiraðsegja bara betur þegar ég var komin yfir þetta afþví ég var ekki á bömmer yfir hvað ég var í ömurlegu sambandi

gangi þér vel:)

Mig langaði bara ekkert til að hætta með fyrrverandi… En hún var byrjuð að missa áhugan á mér þannig lítið sem ég gat gert í því…
Endaði á því að leggjast í hálfgert þunglyndi en svo kynntist ég annari stelpu sem ég er svooo hamingjusamur með núna að það er ekki eðlilegt ^^

Þannig að þó að þetta líti allt mjög illa út núna og þér finnst þú vera ein þá er

Nóttin alltaf dimmust rétt fyrir sólarupprás

Ef þú skilur hvað ég á við :)

Lífið tekur breytingum, það er óumflýjanlegt. Þótt þetta virðist frekar súrt einmitt núna þá er þetta bara eins og hver önnur vegamót í lífinu. Taktu því opnum örmum, vertu bjartsýn :]

Bætt við 10. maí 2009 - 05:54
Ekki að segja að þú eigir að fagna sambandsslitunum eitthvað, bara að þú mátt ekki vera hrædd við að sleppa takinu.

Fullkomlega eðlilegt, ógeðslegt…


En þetta reddast :)

Alls ekki ein með þetta.

dibbs

Keep busy ;)
Eina sem virkaði á mig var að vera upptekin, fara út með vinkonunum. Var með x-inu í 5ár og þetta var virkilega skrýtið þótt ég vissi 100% að ég var að taka rétta ákvörðun.
Það er líka gaman að kynnast nýjum, nýtt samband er svo skemmtilegt og spennandi :)
Gangi þér vel að vinna þig úr þessu.

einnig finnst mér eins og ég eigi aldrei eftir að finna svona gott tilfinningasamband sem ég hafði við kærastann minn - sami húmor, sömu skoðanir á hlutum osfv.

ég veit um sambönd sem hafa enst svo vel vegna þess hve ólík persónurnar voru.

Skil þig, sérstaklega núna.
Erfitt að komast í gegnum svona án vina

Varstu ekki fullkomnlega eðlilegur í samskiptum þegar þið kynntust. Hamlaði það persónuna þína. Enn svo eftir 2 ár er það orðið allt í lagi?

Bætt við 18. maí 2009 - 16:03
Hve lengi varstu að kafna áður en þú gast bara verið þú sjálf?

Hvenær varstu svo upptekinn af honum að þú týndir sjálfri þér? Var það á einhverju tímabili fyrst, var það lengi eða lagaðist það fljótt?

finst hálf magnað hvað fólk hérna áttar sig ekki á hvað er í gangi í hausnum á þeim á meðan svona stendur yfir.. “þetta er bara tilfining, þetta er bara þetta” wrong.
efnabreytingar í hausnum á ykkur eru viðbjarganlegar.. frekar öflugt efni til að verka gegn þessum “ sársauka ” sem að þið eruð að þjást við er endorfine. (líkamlegt deifilyf, löglegt útum allan heim. oh já btw. færð það dælt út við mikin hamagang, svo að dæmi séu tekin líkamsrækt.)
svo eru fullt af skemtilegri aðferðum tilþess að fá þau efni sem að hausnum á ykkur vantar til að komast yfir eitt eða annað. go read about it.

líkamanum og hausnum á ykkur vantar eithvað. ef maður missir eitt þarf maður að uppfylla gapið með eithverju öðru. margir reykingamenn byrja oft að éta mikin sykur eftir að hætta eða éta mikið tyggjó. margir sem lenda í ástarsorg hanga heimahjá sér ráðlausir og grenja sig í hel þangað til að allir fá leið á manneskjuni og gefast upp á henni. og hún þarf að vakna sjálf og átta sig á hversu glatað þetta er.

gerðu eithvað. sama hvað það er. tímabundin lausn svo sem áfengi eða eithvað annað dóp er ekki svo sniðugt því að downfallið af því er töluvert verra. allt sem að þú upplyfir sem hamingju, bragð, fegurð og annað kallast líkamleg “ víma ” læriði bara að fá þeim framgengdum and all will be well.

hvernig gekk þettaa svo allt saman:)?

fullkomlega eðlilegt.. reyndu bara að einbeita þér að öðrum hlutum, eins og ræktin,vinir,skemmta þér, vinna, hvaaaað sem er, það hjálpar allt. Svo læknar tíminn öll sár eins og maðurinn sagði ;)

gangi þér vel :)